Νομαρχιακή Επιτροπή Λευκάδας του ΣΥΡΙΖΑ: «Υπάρχει λύση για τα σκουπίδια»!!
Ανακοίνωση της Νομαρχιακής Επιτροπής Λευκάδας του ΣΥΡΙΖΑ με τίτλο «υπάρχει λύση για τα σκουπίδια»!! Για τους 10 χιλιάδες συμβασιούχους που εργάζονται στις υπηρεσίες καθαριότητας των Δήμων και καλύπτουν «πάγιες και διαρκείς ανάγκες», σύμφωνα και με την ανακοίνωση, υπάρχει λύση κ.κ. της τοπικής του ΣΥΡΙΖΑ; Το πρόβλημα είναι καθαρά πολιτικό και στο χέρι της κυβέρνησης είναι να δώσει λύσεις. Δεν κυβερνάτε αυτή τη χώρα; Στο χέρι σας λοιπόν είναι να κάνετε τις θέσεις μόνιμες, αφού καλύπτονται «πάγιες και διαρκείς ανάγκες». Τέλος πάντων, ο κοροϊδέψας του κοροϊδέψαντος… Το αφήνουμε στην κρίση των αναγνωστών μας.
Αναλυτικά ανακοίνωση:
«Υπάρχει λύση για τα σκουπίδια
Οι χιλιάδες συμβασιούχοι εργαζόμενοι στον τομέα της καθαριότητας στην Τοπική Αυτοδιοίκηση απαιτούν υπεύθυνη στάση από όλους, καθαρές, ρεαλιστικές και εφαρμόσιμες προτάσεις.
Τα σκουπίδια συσσωρεύονται στους δρόμους. Η δημόσια υγεία βρίσκεται σε κίνδυνο. Το θέμα δεν προσφέρεται για μικροπολιτική εκμετάλλευση.
Τα προηγούμενα χρόνια έγιναν αθρόες προσλήψεις με συμβάσεις για εποχιακές εργασίες σε θέσεις που εξυπηρετούσαν πάγιες και διαρκείς ανάγκες. Με τον τρόπο αυτό κρατούσαν τους συμβασιούχους σε ομηρία και έδιναν ελπίδα για διορισμούς.
Κορόιδευαν και κοροϊδεύουν τους συμβασιούχους των ΟΤΑ όσοι τους υπόσχονται μονιμοποίηση ή όσοι τους λένε ότι το πρόβλημά τους μπορεί να λυθεί με μια νομοθετική παρέμβαση της Βουλής. Για δεκαετίες τώρα με ευθύνη των ΟΤΑ και των εκάστοτε κυβερνήσεων αυτό το ζήτημα δεν αντιμετωπίστηκε.
Αναμφισβήτητο, οι εργαζόμενοι στην καθαριότητα καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες, άρα πρέπει να είναι μόνιμοι.
Υποχρέωση απέναντι στους συμβασιούχους εργαζόμενους που μετά την απόφαση του Ελεγκτικού Συνεδρίου κινδυνεύουν να χάσουν τη θέση τους, να καλύψουμε αυτό το «νομικό κενό» που υπάρχει αυτή τη στιγμή, ενώ ταυτόχρονα να μην δώσουμε το δικαίωμα σε εκείνους οι οποίοι έχουν μία διαφορετική αντίληψη για την αποκομιδή των απορριμμάτων και θέλουν να τα παραχωρήσουν σε ιδιωτικές εταιρείες, να μην τους ανοίξουμε το δρόμο, για «λύση» με μεγαλύτερο κόστος για τους πολίτες και χειρότερες συνθήκες εργασίας για τους εργαζόμενους.
Η ανάθεση σε εργολαβικές εταιρείες της Καθαριότητας των Δήμων αποτελεί μια στυγνή νεοφιλελεύθερη πολιτική, η οποία εκτός των άλλων, είναι και εμφανώς αντισυνταγματική.
Τον Σεπτέμβριο του 2016 με τροπολογία, το Υπουργείο Διοικητικής Ανασυγκρότησης, το Υπουργείο Υγείας και το Υπουργείο Εργασίας κατάργησαν το καθεστώς των εργολαβικών εταιρειών στη δημόσια διοίκηση και στο κεντρικό Κράτος. Οι εργολαβικές συμβάσεις μετατρέπονται σε συμβάσεις εργασίας και οι εργαζόμενοι ξαναβρίσκουν την αξιοπρέπειά τους.
Η πρωτοβουλία της Κυβέρνησης για συνολική λύση θέτει φραγμό στη στρατηγική της ΝΔ και πολλών δημάρχων για ανάθεση των υπηρεσιών Καθαριότητας των Δήμων σε εργολαβικές εταιρείες Καθαριότητας.
Η νομοθετική πρωτοβουλία της Κυβέρνησης και του Υπουργείου Εσωτερικών περιγράφει τη συνολική λύση στο πρόβλημα των συμβασιούχων Καθαριότητας των Δήμων με βάση τις ανάγκες των Δήμων σε θέσεις Καθαριότητας προκηρύσσεται άμεσα μέσω ΑΣΕΠ Διαδικασία Πρόσληψης Τακτικού Προσωπικού των Δήμων σε θέσεις Καθαριότητας με εργασίας πλήρους και μόνιμης απασχόλησης.
Αντιμετωπίζει το θέμα προσωρινά, διασφαλίζει για κάποιο διάστημα εργασία στους σημερινούς συμβασιούχους, αλλά και τον απαιτούμενο χρόνο ώστε το πρόβλημα στην καθαριότητα να λυθεί με πρόσληψη μέσω διαγωνισμού του ΑΣΕΠ.
Οι σημερινοί εργαζόμενοι με τις νέες συμβάσεις θα έχουν ειδική μοριοδότηση προϋπηρεσίας.
Είμαστε ενάντια στην ιδιωτικοποίηση αυτού του τομέα και για αυτό θα πρέπει ορισμένοι που εμφανίζονται ιδιαίτερα μαχητικοί, μήπως, χωρίς να το θέλουν, ρίχνουν νερό σε τέτοιες προθέσεις.»
Κύριε Κολυβά.
Σας ευχαριστούμε που με μεγάλη ταπεινοφροσύνη αφήνετε την κρίση της ανακοίνωσης στους αναγνώστες σας.Ειλικρινα δεν το περίμενα αυτό από σας, ειδικά δε όταν κάνετε τις δικές σας κρίσεις και σχόλια πριν καν ο αναγνώστης σας διαβάσει την ανακοίνωση. Τα σχόλια κύριε Κολυβά εδώ στην χώρα μας, συνήθως ακολουθούν το κείμενο και δεν προηγούνται αυτού, ώστε ο αναγνώστης να έχει την ελευθερία της κρίσης χωρίς να προετοιμάζεται το τι θα διαβάσει. Ίσως βέβαια το Γερμανικό μοντέλο το οποίο ζήσατε τόσα χρόνια είχε αυτή τη λογική.Ισως. Ευχαριστώ για την φιλοξενία σας.
Να είστε καλά κ. Καράμπαλη για τα «καλά σας λόγια». Από τη στιγμή που την ανάρτησα αρέσκομαι να προϊδεάζω τους αναγνώστες για το περιεχόμενο της ανακοίνωσης, σύμφωνα πάντα με τα δικά μου μέτρα και σταθμά. Σπάνια έχω αναρτήσει «ξερές» ανακοινώσεις. Χώρα μου είναι και μένα η Ελλάδα κ. Καράμπαλη, την οποία και ΄γω υπεραγαπώ, οπότε το «εδώ στη χώρα μας», μάλλον, περισσεύει. Όσο για το «γερμανικό μοντέλο», όπως εγώ τουλάχιστον το εννοώ και το έχω πράγματι ζήσει, το κόμμα που εσείς υπηρετείται το ακολουθεί πιστά. Σε επί μέρους μάλιστα σημεία το έχει κιόλας ξεπεράσει με αφορμή την καπιταλιστική οικονομική κρίση. Σ΄ αυτό δεν σας τρώμε το δίκιο, πλείστες οι αποδείξεις. Copy page δηλαδή που λένε…
«Κοινὴ γνώμη»
Βέβαια τὰ πράγματα μὲ τὴν δημοσιογραφία δὲν ἀρχίζουν ἀκριβῶς αὐτὴ τὴν ἐποχή. Ἀπώτεροι πρόγονοι τῶν σημερινῶν δημοσιογράφων εἶναι οἱ ἁμαξάδες τοῦ μεσαίωνα, οἱ ὁποῖοι, μαζὶ μὲ τὶς πραμάτειες, ἔφερναν καὶ τὰ «νέα» ἀπὸ χωριὸ σὲ χωριό. Φυσικὰ τὴν πολυτιμότητα τῶν ἁμαξάδων δὲν ἄργησε νὰ τὴν ἀνακάλυψη ἡ Ἀστυνομία τῶν βασιλιάδων, οἱ βασιλιάδες ὅμως, πού ἦταν μορφωμένοι ἄνθρωποι καὶ συμμετεῖχαν οἱ ἴδιοι στὶς πνευματικὲς διεργασίες τῶν χωρῶν τους, δὲν ἄργησαν νὰ ἀνακαλύψουν τὴν ἀξία τῶν δημοσιογράφων, τοὺς ὁποίους πολλὲς φορὲς διόριζαν οἱ ἴδιοι ὑπαλλήλους τοῦ κράτους. Ἡ ἰδιότητα αὐτὴ τοῦ δημοσιογράφου ὡς «λειτουργοῦ» τῆς ἐξουσίας ἰσχύει μέχρι τῶν ἡμερῶν μας ἔστω βέβαια καὶ ἂν δὲν ἔχει τὴ μορφὴ τοῦ ὑπαλλήλου μίας Τραπέζης.
Τὸ πρόβλημα βέβαια τῆς πολιτικῆς δημοσιογραφίας τοῦ φιλελευθερισμοῦ δὲν ἦταν καὶ δὲν εἶναι νὰ «παρουσιάσει» τὴν «κοινὴ γνώμη», πρᾶγμα πού θὰ ὑπέθετε μία τεράστια ἐφημερίδα μερικῶν ἑκατοντάδων χιλιάδων σελίδων κάθε πρωὶ καὶ μερικὲς λεγεῶνες δημοσιογράφων νὰ τρέχουν τὸ βράδυ ἀπὸ πόρτα σὲ πόρτα νὰ ρωτοῦν τί «νομίζει» ὁ κόσμος. Τὸ πρόβλημα τῆς πολιτικῆς δημοσιογραφίας εἶναι νὰ ὀργανώσει τὴν «κοινὴ γνώμη».
«Κοινὴ γνώμη» καλεῖται ἀκριβῶς ἡ ὀργάνωση, μία «συνισταμένη» δηλαδὴ τοῦ τί νομίζει ὁ κόσμος. Αὐτὸ ἀφ” ἑνὸς μὲν προϋποθέτει προσωπικὴ ἱκανότητα (καὶ ἀναγκαστικὴ συμμετοχὴ τοῦ «προσωπικοῦ παράγοντος» τοῦ δημοσιογράφου σὲ ὅ,τι παρουσιάζεται σὰν δημοσίευμα), ἀλλά, καὶ ἀκριβῶς, ἐπειδὴ πρόκειται περὶ προσωπικῶν ἱκανοτήτων καὶ λεπτῶν ἀποχρώσεων πνευματικῆς φύσεως, ἐλευθερία διατύπωσης. Εἰδικὰ στὸ χῶρο τῆς πολιτικῆς δημοσιογραφίας, ἰδιαίτερα σήμερα πολλὲς συνταγματικὲς καὶ ποινικὲς διατάξεις, ὅπως π.χ. τῆς τιμῆς, τῆς ὑπολήψεως, τῆς δυσφήμησης δημοσίων προσώπων, ὑποχωροῦν. Ἀφ” ἑνὸς μὲν γιατί μία παρατυπία ἢ κατάχρηση στὸ δημόσιο τομέα δὲν ἔχει νὰ κάνει μὲ τὴν «προσωπικὴ τιμὴ» αὐτοῦ πού τὸ κάνει, διότι ἀφορᾶ τὴ ζωὴ (ἄρα τιμὴ καὶ ὑπόληψη) ἄλλων (μὲ τὸ νὰ τοὺς κάνει π.χ. ζητιάνους καὶ θαυματοποιοὺς στοὺς δρόμους) καὶ ἀφ” ἑτέρου γιατί ἡ λεγόμενη «ἀντικειμενικὴ δημοσιογραφία» στὸν χῶρο τοῦ πολιτικοῦ Τύπου εἶναι καθαρὰ ἀπάτη. Τὸ νὰ γράψουν π.χ. ὅλοι οἱ δημοσιογράφοι στὶς ἐφημερίδες τους μία κυβερνητικὴ ἀνακοίνωση ὅπως τὴν ἀκοῦνε δὲν ἀποτελεῖ καμία πληροφόρηση. Πληροφόρηση ἀποτελεῖ τὸ σχόλιο, ἀλλὰ κυρίως αὐτὸ πού μπορεῖ νὰ μυριστεῖ ὁ δημοσιογράφος στὸ βάθος αὐτῆς τῆς ἀνακοίνωσης καὶ ἐλεύθερα νὰ τὸ ἐκφράσει. Καὶ ἐπειδὴ στὸ χῶρο τῆς πολιτικῆς ὅπως καὶ τῆς ζωῆς δὲν ὑπάρχουν ποτὲ «πλήρη στοιχεῖα» γιὰ τὴν ἀλήθεια, οἱ λέξεις καὶ οἱ φράσεις πού, μποροῦν νὰ προκαλέσουν τὸ συναίσθημα, οἱ κίτρινες λέξεις δηλαδή, εἶναι ἐξ ἴσου θεμιτὰ μὲ τὴν ἀξιοπρέπεια τῆς «ἀντικειμενικῆς πληροφόρησης».
Ἂν ἄλλωστε εἴχαμε πλήρη στοιχεῖα γιὰ τὴν ὁποιαδήποτε ἀλήθεια, δὲν θὰ ὑπῆρχε λόγος νὰ τὴ συζητᾶμε καὶ ὅλα τὸ θεωρήματα τοῦ «φιλελευθερισμοῦ» (ὅπως καὶ ὁλόκληρης τῆς ἱστορίας) θὰ ἔμεναν ἄνευ σημασίας. Ἂν ἡ διαφάνεια μίας ἀνακοίνωσης ἐπιτρέπει τὴν πρόσβαση στὰ 10 μέτρα καὶ ἕνας, βάσει τῶν προσωπικῶν του διαισθήσεων καὶ «μυρουδιᾶς», μπορεῖ νὰ προχωρήσει στὰ 100, εἶναι φανερὸ ὅτι τὸ κάνει «χωρὶς στοιχεῖα» καὶ βρίσκεται στὸ ἔλεος τοῦ ποινικοῦ κώδικα ὡς πρὸς τὴν «τιμὴ» καὶ «ὑπόληψη» τοῦ δημοσίου προσώπου. Καὶ ἀκριβῶς ἐπειδὴ δὲν ἔχει στοιχεῖα, εἶναι ὑποχρεωμένος νὰ δώσει τὸ μήνυμά του μὲ λέξεις — συνθήματα συναισθηματισμοῦ. Αὐτὸ εἶναι ἀπολύτως φυσικὸ καὶ εἶναι μέσα στοὺς ὅρους τῆς ἀνθρώπινης ἐπικοινωνίας.»
Απόσπασμα από άρθρο σέ έφημερίδα τού Γεράσιμου Κακλαμάνη.