Δεν έλειψε χτες ούτε η Πρέβεζα…
Δυναμικό παρών έδωσε χτες, Πέμπτη 6 Μάη, και η Πρέβεζα στο συλλαλητήριο του ΠΑΜΕ. Μια από τις 46 συνολικά πόλεις σε όλη την Ελλάδα όπου συνεχίστηκαν -μία μέρα μετά τις μεγαλειώδεις απεργιακές κινητοποιήσεις- οι μεγάλες διαδηλώσεις ενάντια στην κυβερνητική πολιτική, ΕΕ και ΔΝΤ.
Διακοσμητική Βουλή!
Μέτρα εκτάκτου καταστάσεως, δηλαδή παράκαμψη αρχών του κράτους Δικαίου, θυμίζουν οι κυβερνητικές μεθοδεύσεις προκειμένου να εφαρμόζονται χωρίς στοιχειώδη κοινοβουλευτική παρέμβαση οι “πρόνοιες” του περίφημου συμβόλαιου δανεισμού από το ΔΝΤ και την Ε.Ε. Χθες, με τροπολογία, η Βουλή μεταβάλλεται σε διακοσμητικό όργανο, αφού τα προβλεπόμενα για το μέλλον σκληρότερα μέτρα δεν θα ψηφίζονται από την Εθνική Αντιπροσωπεία, αλλά θα αποφασίζονται από τον υπουργό Οικονομικών, ο οποίος απλώς θα ενημερώνει τη Βουλή. Θα μπορούσε να μην την ενημερώνει και οι βουλευτές, προς δόξαν της “open government”, να διαβάζουν στο Ίντερνετ τα δελτία τύπου!
Άλλωστε το μνημόνιο διαταράσσει και τη συνταγματική ιεραρχία μετατρέποντας τον υπουργό Οικονομικών σε οιονεί πρωθυπουργό. Οι υπουργοί δεν θα μπορούν να λαμβάνουν οικονομικές αποφάσεις για τον τομέα τους, αν δεν εγκρίνονται από τον υπουργό Οικονομικών. Ο πρωθυπουργός, προφανώς, απλώς θα προεδρεύει…
Η κυβέρνηση, αιφνιδιασμένη από την ανυπακοή των τριών βουλευτών της προχθές, επιλέγει να κυβερνά με υπουργικές αποφάσεις και διατάγματα και όχι με νόμους. Πρόκειται για ιδιότυπο πρόγραμμα περικοπών στο έργο της Βουλής και τις διατάξεις του Συντάγματος!
Ακόμη κι αν δεχθούμε τη νομική ερμηνεία ότι η συμφωνία με το ΔΝΤ δεν χρειαζόταν να εγκριθεί από τη Βουλή, διότι τυπικά δεν συνιστά διεθνή σύμβαση, ακόμη και τότε προκύπτει τεράστιο έλλειμμα δημοκρατίας.
Πώς είναι δυνατόν να καταργούνται δικαιώματα κατοχυρωμένα στην εσωτερική έννομη τάξη και να επιβάλλονται φόροι χωρίς απόφαση της Βουλής;
Το Ελεγκτικό Συνέδριο, που αποτελεί το τρίτο ανώτατο δικαστήριο της χώρας, προειδοποίησε ότι η άγρια επιδρομή στα εισοδήματα μπορεί να προκαλέσει αθρόες προσφυγές θιγομένων πολιτών στην ελληνική και την ευρωπαϊκή δικαιοσύνη, καθώς με το Μνημόνιο προσβάλλεται η Ευρωπαϊκή Σύμβαση Προστασίας των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ), η οποία έχει υπερσυνταγματική ισχύ.
Το θέμα δεν είναι στενά νομικό. Είναι πολιτικό. Αποδεικνύεται ότι η χώρα διολισθαίνει σε καθεστώς που παραπέμπει στο αποικιακό παρελθόν. Το έλλειμμα πολιτικής εμπιστοσύνης, που μεγάλωσε με τη συνειδητοποίηση των ευθυνών για την πολιτική κρίση, απειλεί τώρα να συμπαρασύρει την εναπομείνασα αξιοπιστία του πολιτικού συστήματος και να τροφοδοτήσει κοινωνικές εκρήξεις, καθώς στην αδικία για τα μέτρα προστίθεται τώρα η ανοιχτή παρανομία για την επιβολή τους.