Σχόλιο του Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ για το θάνατο του ομογενή στους Βουλιαράτες
Από τον φετινό εορτασμός της 28ης Οκτωβρίου στους Βουλιαράτες (Πηγή: Intimenews)
Σε σχόλιο που εξέδωσε για το θάνατο ομογενή στην Αλβανία το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ επισημαίνει τα εξής:
«Τα γεγονότα στο χωριό Βουλιαράτες της Αλβανίας, που οδήγησαν στην εκτέλεση ενός ομογενή, από την αλβανική αστυνομία, πρέπει πλήρως να διερευνηθούν. Από κει και πέρα η εκμετάλλευση του γεγονότος από εθνικιστικές δυνάμεις και των δύο χωρών είναι κάτι που μόνο ανησυχία και προβληματισμό προκαλεί. Ιδιαίτερα σε μια περίοδο που δυναμώνουν οι ανταγωνισμοί, οι αλληλοτροφοδοτούμενοι εθνικισμοί, ακόμη και οι συζητήσεις για αλλαγές συνόρων στα Βαλκάνια».
Σχετικά:
Ανάρτηση του Αλβανού πρωθυπουργού στο twitter για το συμβάν στο χωριό Βουλιαράτες
Το 1946 οι Αμερικανοί και οι Εγγλέζοι δεν άφησαν – εμπόδισαν πολιτικά, τον Ελληνικό στρατό να προχωρήσει στα τότε αμφισβητούμενα σύνορα του Αμφισβητούμενου Τότε ΑλβανικόΙταλικού κράτους , μετά αλό πρόταση του Ευάγγελου Αβέρωφ.Αυτό είναι μια άλλη πτυχή της ίδιας ιστορίας στα Βόρεια της Ελλάδος του συνολικού ΗπειροΜακεδονικού θέματος μεταπολεμικά σε βάρος της Ελλάδος.
Όπως στον Ρωσσοτουρκικό πόλεμο του 1878-1878, που η Ελλάδα – ΜΟναρχία του Γεωργίου του Α”- πιθαναγκασμένη απ την Αγγλία φοβήθηκε χωρίς λόγο να βγεί στον πόλεμο υπερ της Ρωσσίας έστω και διπλωματικά, με αποτελέσμα να μην συμμετάσχει καθόλου στο συνέδριο του Βερολίνου για την διεκδίκηση από τότε εδαφών πέρα απ την Θεσσαλία. έτσι και το 1946 που η Ελλάδα καθηλώθηκε χωρίς λόγο – φοβήθηκε- και δεν ξεκαθάρισε το θέμα της Ηπείρου, που καταχωρήθηκε ως Βορειοηπειρωτικό μέσα στα Αλβανικά σύνορα, που ουσιαστικά είχε τεχνηέντως επιβάλει η Ιταλία πάλι με φοβιστική υποχώρηση της Ελλάδος απέναντι στον Μουσολίνι από την δεκαετία του 1920 με την χάραξη των τότε Ελληνοαλβανικών συνόρων.
Αν από το 1878 η Ελλάδα είχε βγεί έστω διπλωματικά υποστηρικτικά στο πλευρό τότε της Ρωσσίας, δεν θα περίμενε το 1912-1913 για να κερδίσει την Ήπειρο και την Μακεδονία και θα ενέγραφε σοβαρές υποθήκες για το Μοναστήρι.
Το Ελληνικό βασίλειο του 1877-1878 κάτω από τις Αγγλικές κυρίως πιέσεις ( που δεν είχαν και αρκετό ουσιαστικό υπόβαθρο για κάποια αρνητικά αποτελέσματα σε πολεμικούς όρους γθα την Ελλάδα) και χωρίς Εθνική τόλμη δεν διεκδίκησε μέσω της συμμετοχής του στον Ρωσσοτουρκικό πόλεμο στο πλευρό της τότε Ρωσσίας.
Τα ίδια και το 1946- η πρόταση του γνώστη των Ηπειρωτικών θεμάτων και τον συσχετισμών στην περιοχή , και με την Ιταλία ( πάτρωνα και προτέκτορα της Αλβανίας ) ηττημένη , δεν τόλμησε να αψηφίσει τις Αμερικανικές πιέσεις αναστολής της επιβεβλημένης για τα Εθνικά δίκαια διεύρυνσης των Ελληνικών πρός την Αλβανία – της οποίας ακόμα το λιμάνι των Αγίων Σαράντα ονομαζόνταν επίσημα Πόρτο Έντα , πρός τιμήν της κόρης Έντα του μουσολίνι από τον μεσοπόλεμο.
Αν το 1946 ισακουόνταν ο Ευάγγελος Αβέρωφ διεκδικητικά έστω και εκβιαστικά, οι Αμερικανοί δεν θα μπορούσαν να κάνουν τίποτα σε βάρος της Ελλάδος με τους τότε αδιαμόρφωτους ακόμα μεταπολεμικούς συσχετισμούς διεθνώς και με ηττημένη την προστάτιδα Ιταλία της αχαρτογράφητης συνοριακά ακόμα τότε Αλβανίας , … αν εισακουόνταν ο Αβέρωφ τίποτα δεν θα είχε ακολουθήσει….
Μετά από το 1948 μια και οι Αμερικανοί είδαν ότι οι πιέσεις και οι μπλόφες των εκφοβισμών πρός την Ελλάδα πιάνουν τόπο, άνοιξαν το Σκοπιανό κάνοντας όλη την δεκαετία του 1950 τα γλυκά μάτια στον Τίτο της Γιουγκουσλαυίας και ουσιαστικά βαυκαλίζοντας τους Τιτοικούς Σκοπιανομακεδονικούς αλυτρωτισμούς σε βάρος της Ελλάδος. Και πάλι η Ελληνική μόνιμα ηττοπαθής πολιτική , αποδέχτηκε την μπλόφα των πιέσεων- μέσω Σκοπιανού- των Αμερικανών , και όχι μόνο δέχτηκε την μπλόφα, αλλά και αναδέχτηκε με χαμηλού τύπου αντίδραση τις Τιτοικές απαιτήσεις που συντηρούσαν το Σκοπιανό μέχρι τον θανατό του για να το αναδείξει ως κληρονόμος συνεχιστής του ο Γκλιγκόρωφ …. και οι λοιποί.