«’Εφυγε» από τη ζωή ο ηθοποιός Γιώργος Μοσχίδης
«Έφυγε» παραμονή Χριστουγέννων σε ηλικία 87 ετών, ο ηθοποιός Γιώργος Μοσχίδης.
Ηθοποιός, εργάτης του θεάτρου για περισσότερο από μισό αιώνα και με αρκετές κινηματογραφικές ταινίες στο ενεργητικό του, είχε γεννηθεί στην Καβάλα το 1931 και ξεκινήσει την καριέρα του ως ηθοποιός με περιοδεύοντες θιάσους.
Σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Ωδείου Θεσσαλονίκης και έκανε την πρώτη του επαγγελματική εμφάνιση το 1952 στο έργο «Ρομάντζο» του Ε. Σέλντον με τον θίασο Μαίρης Αρώνη – Βάσως Μανωλίδου. Ακολούθησαν περισσότερες από 350 συμμετοχές σε θεατρικές παραστάσεις – (στο Εθνικό Θέατρο και το Θέατρο Τέχνης ανάμεσα σε άλλα) συνεργάστηκε με τους σημαντικότερους θεατράνθρωπους (συγγραφείς, σκηνοθέτες, ηθοποιούς, παραγωγούς). Είχε συμμετάσχει σε 43 κινηματογραφικές ταινίες, τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές παραγωγές και δίδαξε στις Δραματικές Σχολές του Εθνικού Θεάτρου, Γ. Θεοδοσιάδη και «Βεάκη».
Είχε τιμηθεί με το Βραβείο «Αιμίλιος Βεάκης» για τη συνολική του προσφορά στο θέατρο, είχε αποσπάσει το Βραβείο Β΄ ανδρικού ρόλου στην ταινία «Χάππυ Νταίη» του Παντ. Βούλγαρη (Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης – 1976), και το Βραβείο Β΄ ανδρικού ρόλου στην τηλεοπτική σειρά «Η αγάπη άργησε μια μέρα» (1998).
Μεταξύ άλλων, συνεργάστηκε με το Εθνικό Θέατρο και το Θέατρο Τέχνης, ενώ συμμετείχε και σε παραστάσεις αρχαίου δράματος και αττικής κωμωδίας.
(902.gr)
Στην κινηματογραφική φιλμογραφία , η συμμετοχή του Γιώργου Μοσχίδη στο φίλμ :» ο κλοιός » του σκηνοθεσία του Κώστα Κουτσομύτη το τέλος της δεκαετίας του 1980, δεν πρέπει να είναι χωρίς ιστορική αναφορά για το Ελληνικό σινεμά. Η ισορροπία και το υποκριτικό βάθος που χρειάζονταν για να υποστηριχτεί ο έστω και μικρής διάρκειας ρόλος, δεν θα έβρισκε καλύτερη εκδοχή από τον ηθοποιό Γιώργο Μοσχίδη. Στον ρόλο ο ηθοποιός πρέπει να ισοσταθμίσει συναισθηματικά μεταξύ της ιδεολογικής διάστασης του ως ήρωας και ταυτόχρονα της οικογενειακής του υπόστασης. Και επιστρατεύει ερμηνευτικά το δεικτικό ουδέτερο παρατηρητικό χιούμορ. Και αυτά για να διατηρήσει και την ψυχραιμία του μια και ο ίδιος είναι μέσα στον σεναριακό καμβά των επιβατών που υφίστανται την αεροπειρατία από τους έξι νεαρούς πολιτικούς διωκόμενους και αποφασίζουν να οδηγήσουν το εν πτήσει αεροπλάνο στο έδαφος της Γιουγκουσλαυίας, μεσούντος του Εμφυλίου πολέμου το 1948.
Είναι από τους μικρούς σε διάρκεια ρόλους του σινεμά, που όμως απαιτεί υποκριτική ωριμότητα και ερμηνευτικό ιστορικό βάθος για να συμπτυχθεί ως ρόλος- όχι ηθοποιού χαρακτήρων- μέσα στην μικρή διάρκεια της σκηνής του φιλμικού κινηματογραφικού χρόνου.
Η ιστορία της τέχνης του Ελληνικού θεάτρου και του Ελληνικού κινηματογράφου θα τον θυμάται και θα αναφέρεται σ” αυτόν.