Τα λάθη των συνδικαλιστών και ο αυτό – εγκλωβισμός τους σ’ αυτά

Του Αλέξανδρου Μουζάκη
a.mouzakis@dpers.minenv.gr

Οι μεγάλες αλλαγές που προωθεί η κυβέρνηση Παπανδρέου στο ασφαλιστικό και στις εργασιακές σχέσεις φέρνουν σε εξαιρετικά δύσκολη θέση τους εκπροσώπους των συνδικαλιστικών οργανώσεων.

Εδώ και μία δεκαετία οι συνδικαλιστικές οργανώσεις και τα ηγετικά τους στελέχη αρνούνται επίμονα την ανάγκη προσαρμογής της ελληνικής οικονομίας στους κανόνες του διεθνούς ανταγωνισμού. Είναι χαρακτηριστικό ότι η πρώτη σοβαρή προσπάθεια -επί κυβέρνησης Σημίτη- να προωθηθεί η ασφαλιστική μεταρρύθμιση προσέκρουσε, μεταξύ των άλλων, στη δυναμική αντίδραση των συνδικαλιστών του ΠΑΣΟΚ.

Ύστερα από μία δεκαετία συνδικαλιστικού δογματισμού, που συνοψίζεται στη φράση «σε όλα «όχι»», οι συνδικαλιστές πέφτουν θύματα της στρατηγικής τους. Οι καθυστερημένες αλλαγές που πραγματοποιούνται είναι βίαιες και προωθούνται ερήμην των συνδικαλιστικών οργανώσεων.

Κομματικές συντεχνίες

Οι συνδικαλιστικές οργανώσεις απέτυχαν στην αποστολή τους γιατί μετατράπηκαν, με το πέρασμα του χρόνου, σε κομματικές συντεχνίες. Ελέγχονται, σε γενικές γραμμές, από τους κομματικούς μηχανισμούς και έχουν ανεύθυνη προσέγγιση στα οικονομικά και κοινωνικά ζητήματα. Αντί να επιδιώκουν τη συνεννόηση με την εκάστοτε κυβέρνηση και τους εκπροσώπους της εργοδοσίας σε αναζήτηση εθνικής στρατηγικής ενίσχυσης της διεθνούς ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας, καταφεύγουν σε έναν κομματικό, συντεχνιακό μαξιμαλισμό.

Οι ηγεσίες της ΑΔΕΔΥ και της ΓΣΕΕ, που ελέγχονται από το ΠΑΣΟΚ, στήριξαν τον κ. Παπανδρέου στη μάχη για την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, αποτέλεσαν την αιχμή του δόρατος σε μία στείρα αντιπολιτευτική τακτική, που εμπόδισε την κυβέρνηση Καραμανλή να κάνει και τις δειλές μεταρρυθμίσεις που είχε κατά νου, και στη συνέχεια αδειάστηκαν επιδεικτικά από τον ίδιο τον κ. Παπανδρέου.

Ανάλογες υπερβολές παρατηρούνται και στο συνδικαλιστικό χώρο που ελέγχεται από τη ΝΔ. Οι «γαλάζιες» συνδικαλιστικές οργανώσεις δεν είχαν ιδιαίτερα εποικοδομητική στάση επί κυβέρνησης Καραμανλή, εφόσον λειτουργούσαν με πρότυπο τον κυρίαρχο συνδικαλιστικό χώρο του ΠΑΣΟΚ. Οι συνδικαλιστές που πρόσκεινται στη ΝΔ έχουν τώρα την τάση να προβάλλουν άκαιρα και υπερβολικά αιτήματα, που δημιουργούν πρόβλημα στην αξιοπιστία της ΝΔ. Είναι άλλο οι αντιρρήσεις όσον αφορά την οικονομική πολιτική της κυβέρνησης που διατυπώνονται με σαφήνεια από τον κ. Σαμαρά και τους συνεργάτες του και άλλο η στήριξη σε εξωπραγματικά, για τις σημερινές οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες, αιτήματα.Εάν προσθέσουμε στα παραπάνω τη συνδικαλιστική «επαναστατική» γυμναστική στην οποία ασκούνται οι συνδικαλιστές που είναι ενταγμένοι στα κόμματα της Αριστεράς, έχουμε μια σχεδόν πλήρη εικόνα της αδυναμίας του ελληνικού συνδικαλιστικού κινήματος να προσαρμοστεί στις σύγχρονες συνθήκες. Δεν είναι περίεργο, λοιπόν, που οι συνδικαλιστικές οργανώσεις βρίσκονται σε αδυναμία να προστατεύσουν τα καλώς εννοούμενα συμφέροντα των εργαζομένων και των οικογενειών τους.

Αλέξανδρος Αθ. Μουζάκης

Πηγή για τη φωτογραφία: news.pathfinder.gr