Μαζί με τα προικιά μια πάντα με το πορτρέτο του Τζον Κένεντι σε μια παλιά κασέλα

Οι της ηλικίας μου θα πρέπει να την θυμούνται. Μία πάντα (ύφασμα που καρφώνονταν στον τοίχο πάνω από καναπάδες, κρεβάτια κ.ά.) με το πορτρέτο του Αμερικανού προέδρου Τζον Κένεντι. Υπήρξε ο νεότερος πρόεδρος στην ιστορία των ΗΠΑ. Δολοφονήθηκε στις 22 Νοέμβρη 1963 στο Ντάλας του Τέξας. Η πάντα βρέθηκε σε μια παλιά κασέλα.

Στο χωριό μου, τα Κολυβάτα Αλεξάνδρου, τις πάντες αυτές τις διακινούσαν μαζί με διάφορα είδη προικός στα μέσα προς το τέλος της δεκαετίας του 1960 οι μεταπράτες. Σε μια εποχή δηλαδή που βρισκόταν ήδη σε εξέλιξη μία προσπάθεια ηρωοποίησης του δολοφονημένου αμερικανού ηγέτη. Οι νοικοκυρές αποπλήρωναν τις περισσότερες φορές με δόσεις.

Συνήθως, όταν ασχολούνται οι διάφοροι αστοί ιστορικοί, με τον δολοφονημένο πρόεδρο των ΗΠΑ, Τζον Κένεντι, τον παρουσιάζουν, ως έναν -τουλάχιστον- προοδευτικό και μεγάλο ηγέτη, υπέρμαχο της παγκόσμιας ειρήνης και της συλλογικής ασφάλειας. Τις περισσότερες φορές, μάλιστα, ισχυρίζονται ότι έπεσε θύμα αυτών ακριβώς των προοδευτικών του ιδεών. Η αλήθεια, βέβαια, είναι πολύ διαφορετική.

Κατά τη διάρκεια της θητείας του (1961-1963) αντικατέστησε στην εξωτερική πολιτική το δόγμα της «απώθησης του κομμουνισμού» με το δόγμα της «ελαστικής αντίδρασης». Στο εσωτερικό ακολούθησε πολιτική επιτάχυνσης των ρυθμών οικονομικής ανάπτυξης και μείωσης των φόρων. Συνεχίζοντας την πολιτική του «Ψυχρού Πολέμου» επιχείρησε κατ΄ επανάληψη να ανατρέψει την κουβανική επανάσταση χωρίς επιτυχία.

Ο Τζον Κένεντι ήταν κι αυτός ένας αυθεντικός εκπρόσωπος του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού και -ταυτόχρονα με τις όποιες… καινοτομίες έφερε στην αμερικάνικη πολιτική- επέδειξε αξιοζήλευτη συνέπεια στην προώθηση των ανά τον κόσμο ιμπεριαλιστικών συμφερόντων. Η αμερικάνικη επέμβαση στο Βιετνάμ δεν είναι το μοναδικό παράδειγμα. Σύμφωνα με κάποια αποχαρακτηρισμένα και δημοσιοποιημένα απόρρητα έγγραφα των αμερικάνικων υπηρεσιών ο Τζον Κένεντι, ως πρόεδρος των ΗΠΑ, και ο αδελφός του, Ρόμπερτ, ως γενικός εισαγγελέας, είχαν κάνει σκοπό της ζωής τους την εξόντωση του Φιντέλ Κάστρο.

Ο Κένεντι δέχτηκε τη μέρα της δολοφονίας του δυο σφαίρες, τη δεύτερη στο κεφάλι. Μια ώρα αργότερα, παρά τις απεγνωσμένες προσπάθειες των γιατρών του νοσοκομείου «Πάρκλαντ Μεμόριαλ», ανακοινώνεται επισήμως ότι ο πρόεδρος Κένεντι είναι νεκρός. Στις 3 το απόγευμα, μέσα στο προεδρικό αεροσκάφος που μεταφέρει τη σωρό του Κένεντι στην Ουάσιγκτον, ο αντιπρόεδρος Λίντον Τζόνσον ορκίζεται 36ος πρόεδρος των ΗΠΑ.

Λίγα λεπτά μετά τη δολοφονία, η αστυνομία περικυκλώνει το κτίριο του Αποθετηρίου Σχολικών Βιβλίων. Στον έκτο όροφο, οι αστυνομικοί ανακαλύπτουν μια απαρχαιωμένη καραμπίνα και τρεις κάλυκες. Αρχίζει ανθρωποκυνηγητό για τη σύλληψη του Λι Χάρβεϊ Οσβαλντ. Αμέσως μετά τη σύλληψη, μέσα σε ένα κινηματογράφο, ο Όσβαλντ χαρακτηρίζεται «ύποπτος υπ΄ αριθμόν 1».

Πέρασαν δυο μέρες εξουθενωτικών ανακρίσεων, το περιεχόμενο των οποίων δεν αποκαλύφθηκε ποτέ. Ο Όσβαλντ, όπως έγινε γνωστό αρνήθηκε σθεναρά την ενοχή του, ενώ οι «αποδείξεις» γρήγορα μετατράπηκαν σε απλές «ενδείξεις». Κατά τη μεταφορά του στις φυλακές, μέσα στο αρχηγείο της αστυνομίας, ένας βραχύσωμος άνδρας διαπερνά τον κλοιό και μπροστά σε εκατομμύρια τηλεθεατές πυροβολεί εξ επαφής τον Όσβαλντ στο στομάχι. Ο Όσβαλντ πεθαίνει σε λίγες ώρες.

Δράστης της επίθεσης ήταν ο Τζακ Ρούμπι, ακροδεξιός, ιδιοκτήτης κακόφημου νυκτερινού κέντρου και πασίγνωστος συνεργάτης και πληροφοριοδότης της αστυνομίας. Τα ερωτήματα άρχισαν να γίνονται πολύ περισσότερα από τις απαντήσεις που έδινε η αστυνομία. Για την αστυνομία ο φάκελος Κένεντι έκλεισε με τη δολοφονία του Όσβαλντ.

Οι θεωρίες ακόμη ποικίλουν για το ποιος κρυβόταν πίσω από το δολοφονημένο Όσβαλντ, ο οποίος δήλωνε «μαρξιστής, αλλά όχι κομμουνιστής» και πολλοί υποπτεύονταν ότι στην πραγματικότητα ήταν πράκτορας των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών. Μήπως η ίδια η CIA, η οποία ενδεχομένως θα ήθελε να απαλλαγεί από τον Κένεντι που της είχε κηρύξει τον πόλεμο μετά το φιάσκο του Κόλπου των Χοίρων στην Κούβα; Μήπως ήταν οι ακροδεξιοί Κουβανοί εξόριστοι; Ή, μήπως ήταν έργο της Μαφίας;

(Με πληροφορίες από τον «Ριζοσπάστη»)