Η καρικατούρα ενός δημόσιου χώρου… στην Πρέβεζα

Ο πεζόδρομος – ποδηλατόδρομος από το Φόρο ως το Εθνικό Στάδιο είναι ένας από τους ελάχιστους υπό ανθρώπινη κλίμακα δημόσιους χώρους που υπάρχουν στην τσιμεντούπολη πια Πρέβεζα.

Σ’ αυτόν τον πεζόδρομο απολαμβάνουν τον περίπατο ή το τροχάδην εκατοντάδες Πρεβεζάνοι. Μαζί τους συνυπάρχουν ποδηλάτες, μικρά παιδιά που παίζουν, μητέρες με τα μωρά στα καροτσάκια τους αλλά και ηλικιωμένοι συμπολίτες μας, που δεν αντέχουν βιολογικά ή και οικονομικά την κάθοδο στην παραλία και τα μαγαζιά της. Πρόκειται για ανθρώπους που έχουν σταδιακά οικειοποιηθεί αυτό το χώρο, ο οποίος λειτουργεί ως ορίζοντας ήπιων αθλητικών δραστηριοτήτων αλλά και κοινωνικής συναναστροφής, μέσα σε μια κάποτε όμορφη πόλη που τσιμεντοποιήθηκε με συστηματικό τρόπο και συγκεκριμένες ευθύνες, τις δύο τελευταίες δεκαετίες.

Ο πεζόδρομος αυτός πριν από μικρό χρονικό διάστημα έμεινε χωρίς νυχτερινό φωτισμό κατά το ήμισυ της διαδρομής του, για έναν περίπου μήνα. Μάλιστα παρατηρήθηκε και το φαινόμενο η διακοπή αυτή να γίνεται εκ περιτροπής στο μισό της παραπάνω διαδρομής, δημιουργώντας σε πολλούς συμπολίτες μας υπόνοιες ότι η συγκεκριμένη εξέλιξη αποτελούσε μια προσπάθεια περικοπής δαπανών από το Δήμο της Πρέβεζας.

Βέβαια, μετά από την προβολή αυτού του θέματος από γνωστό Πρεβεζάνικο blog, ίσως και μετά τις διαμαρτυρίες κατοίκων της πόλης που απολαμβάνουν τον περίπατό τους εκεί, το πρόβλημα του ηλεκτροφωτισμού στον πεζόδρομο φαίνεται πως λύθηκε.

Μακάρι όμως να δινόταν και μια λύση για την συνολικότερη υποβάθμισή του. Και δεν εννοούμε το συνηθισμένο για την Πρέβεζα σκουπιδαριό, μιας και ο πεζόδρομος φαίνεται πως «βοήθησε» τους περιπατητές του να αντιληφθούν τις ατομικότητές τους ως μέρος ενός ευρύτερου συνόλου…

Εννοούμε την υποβάθμιση που αφορά τα παραμελημένα παρτέρια, τα καχεκτικά δέντρα που ολοένα λιγοστεύουν και τις διαχωριστικές νησίδες που αλλού έχουν γίνει κυριολεκτικά λόγγος και αλλού έχουν πάψει απλά να υπάρχουν λόγω της ανεξέλεγκτης διέλευσης δίτροχων αλλά και σε κάποιες περιπτώσεις τετράτροχων οχημάτων. Αξίζει μάλιστα να προσθέσουμε ότι με αυτή την «ειδυλλιακή» εικόνα έρχονται αντιμέτωποι και οι επιβάτες του τουριστικού τρένου που περνά από τον πεζόδρομο!

Κι όμως με λίγη κοινή λογική, ελάχιστα χρήματα και συστηματικότερη περιποίηση, η παλιά τάπια – πεζόδρομος σε συνδυασμό με το διπλανό στρατόπεδο του πυροβολικού θα μπορούσαν να γίνουν υπόδειγμα αξιοποίησης δημόσιου χώρου.

Αντί γι’ αυτό, η απερχόμενη δημοτική αρχή μας κληροδοτεί το πανάκριβο, τσιμεντένιο εξάμβλωμα, που το λέει πάρκο στο πυροβολικό και τον παρατημένο στην τύχη του πεζόδρομο δίπλα στο «πάρκο».

Πώς όμως θα μπορούσαν να είναι διαφορετικά τα πράγματα τώρα ή και στο μέλλον, αφού τόσο η δημοτική αρχή όσο και οι επίδοξοι διάδοχοί της υπήρξαν ανέκαθεν θιασώτες της ιδεολογίας του τσιμέντου.

Μόνο αν τους γυρίσουμε την πλάτη μπορούμε να βάλουμε επιτέλους ένα φραγμό στην συστηματική υποβάθμιση του δημόσιου χώρου στην Πρέβεζα. Κι αν τσιμεντοποίησαν ήδη την πόλη, τουλάχιστον ας μην τους αφήσουμε να καταστρέψουν όλο το διευρυμένο δήμο με τον Καλλικράτη. Στο χέρι μας είναι!

(arpapreveza.net)