Η κόκκινη ραπτομηχανή…

(Αναδημοσίευση από την εφημερίδα «ΤΑ ΚΑΛΑ ΝΕΑ της Λευκάδας» που κυκλοφορεί [Νο 674, Τρίτη 16 Μαρτίου 2021]. Μια ιστορία από τα παλιά που τη διηγείται ο συνταξιούχος τώρα δάσκαλος Παν. Φίλιππας)

Συνέβησαν στο χωριό Πλατύστομα όταν ήμουν εκεί δάσκαλος.

Υπηρετούσα πριν από 45 χρόνια στα Πλατύστομα. Εκείνη την εποχή το ΤΑΟΛ έκανε μια σύμβαση με την ΕΣΣΔ ανταλλαγής κρασιού με ραπτομηχανές.

Ο Πρόεδρος του Γεωργικού Συνεταιρισμού του χωριού με έγραψε και μένα στην «κατάσταση», αφού με ρώτησε αν θέλω να προμηθευτώ μια από αυτές τις ραπτομηχανές που ήταν και φτηνές.

Η «κατάσταση» αυτή πήγε στην Υποδιεύθυνση Χωροφυλακής Καρυάς για να ελεγχθεί και να δει ποιοι θέλουν να αγοράσουν απ΄ αυτές τις ραπτομηχανές.

Ύστερα από λίγες μέρες με κάλεσε ο Διοικητής της Χωροφυλακής στο γραφείο του.

Ανήσυχος βέβαια και φοβισμένος χτύπησα την πόρτα του γραφείου του. Μπήκα μέσα, χαιρέτησα, συστήθηκα. Όταν άκουσε τ΄ όνομά μου και την ιδιότητά μου, έγινε άγριο θηρίο. Σηκώθηκε όρθιος, γούρλωσε τα μάτια του, κοκκίνισε, άφρισε το στόμα του, χτύπησε το χέρι του στο γραφείο και ουρλιάζοντας μου λέει:

– Εσύ είσαι ο δάσκαλος που θέλησες να υποστηρίξεις τα ρωσικά προϊόντα; και μου ΄δειξε τ΄ όνομά μου στην «κατάσταση».

Προσπάθησα να του εξηγήσω. Που να μ΄ ακούσει. Συνέχισε τις βρισιές, τις απειλές, πήρε ένα μαρκαδόρο, έσβησε τ΄ όνομά μου απ΄ την «κατάσταση». Μετά άνοιξε την πόρτα, με διαολόστειλε σπρώχνοντάς με. Έφυγα «κακήν κακώς» από το γραφείο του. Το μόνο που άκουσα, ήταν το χτύπημα της πόρτας και τη λέξη:

– Παλιοκουμούνα!

Ένοιωσα τέτοια ταπείνωση, που στο δρόμο για το χωριό, είπα να σαλτάρω από κανένα γκρεμό.

Σήμερα, όσες φορές περνώ από το δρόμο αυτό, μπροστά από το σημερινό Δημαρχείο της Καρυάς, που στεγαζόταν τότε τα γραφεία της χωροφυλακής, ζω τη φρίκη εκείνης της μέρας του φθινοπώρου του 1960 ή 61.

(Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «ΤΑ ΚΑΛΑ ΝΕΑ της Λευκάδας», στο φύλλο Νο 7 της 1ης Μαρτίου 2006)