Εγκρίθηκε η Τεχνική Περιβαλλοντική Μελέτη για την εγκατάσταση εργοταξίων στον Σκορπιό
Την έγκριση της Τεχνικής Περιβαλλοντικής Μελέτης (ΤΕ.ΠΕ.Μ.) για την κατασκευή και αποκατάσταση των εργοταξιακών χώρων της κατασκευής «Πολυτελούς Τουριστικής Μονάδας VIP Exclusive Club» στο Σκορπιό υπέγραψε ο Γενικός Διευθυντής Περιβαλλοντικής Πολιτικής του Υπουργείου Περιβάλλοντος Κωσταντίνος Δημόπουλος. (Δες εδώ την απόφαση).
Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι θα ξεκινήσουν άμεσα τα έργα κατασκευής της πολυτελούς τουριστικής μονάδας στο νησί.
Σύμφωνα με την Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων για την κατασκευή του έργου προβλέπεται να δημιουργηθούν τρία κεντρικά εργοτάξια καθώς και μικρότερης κλίμακας εργοταξιακοί χώροι οι οποίοι θα εξυπηρετούν τις αντίστοιχες κτιριακές ενότητες.
Οι εργοταξιακοί χώροι περιλαμβάνουν κτιριακές εγκαταστάσεις, χώρους στάθμευσης μηχανημάτων και οχημάτων, χώρους απόθεσης υλικών καθώς και τα απαραίτητα μηχανήματα υποστήριξης των εργασιών (βυτιοφόρα, εκσκαφείς, ελαστιχοφόροι φορτωτές, φορτηγά κ.λπ.).
Οι εκτάσεις των εργοταξίων βρίσκονται εκτός κηρυγμένων αρχαιολογικών χώρων, δεν εμπίπτουν στις διατάξεις της δασικής νομοθεσίας και βρίσκονται εκτός περιοχής του Δικτύου Natura 2000 και Ζώνης πλημμύρας.
Κατά την εγκατάσταση και λειτουργία των εργοταξίων, όπως περιγράφεται στην ΤΕ.ΠΕ.Μ. που συνοδεύει την απόφαση, θα πρέπει να τηρούνται μια σειρά όροι και προϋποθέσεις.
Εκείνο που ενδεχόμενα ενδιαφέρει τους κατοίκους του Περιγιαλίου είναι ότι η μέγιστη ποσότητα υλικών που θα απαιτηθεί να μεταφερθεί από ή προς το νησί, κατά τη διάρκεια των κατασκευαστικών εργασιών ανέρχεται περίπου 10.000 m3 ανά μήνα, ποσότητα που αντιστοιχεί σε 333 m³/ημέρα (περίπου 20 φορτηγά των 40 t). Τα φορτηγά αυτά αντιστοιχούν σε 2-3 δρομολόγια οχηματαγωγού πλοίου προς/από το νησί, αριθμός συμβατός με τα προβλεπόμενα στην εγκεκριμένη ΜΠΕ του έργου.
(Με πληροφορίες από Δημοτική Ραδιοφωνία Πρέβεζας)
Η περιβαλλοντική μελέτη ππυ εγκρίθηκε, δεν περιλαμβάνει τον τρόπο μεταφοράς – διάθεσης- απόθεσης των όσων μπάζων βγούν και των υλικών που αναγκαιών για την όλη υλοποίηση του έργου ???
Τότε τι είδους περιβαλλοντική μελέτη και έγκριση μελέτης έγινε ???
Και τι σημαίνει απόθεση μπάζων και υλικών, αν δεν προβλέπεται η μεθοδολογία μεταφοράς για την απόθεση .
Και απ τον αιτούντα και απ τους εγκρίνοντες ίντριγκες κ του δήθεν λειτουργικού ορθολογισμού και κοινωνικού.
Πλέον ερωτήματα και προβληματισμοί : Με βάση την δρομολογηθέντα περιβαλλοντικό ορθολογισμό , μπορεί να να ερμηνευτεί ένα παραπέρα αναπτυξιακό τουριστιστικό status για την περιοχή ???
Τα εμφανιζόμενα από τώρα λειτουργικά προβλήματα ορθολογισμού , ώς αποσύνδεση του στόχου ( κατασκευή ) απ την διαδικασία ( μεταφορά των χρειωδών για την κατασκευή ), θα δώσουν και στον επέκεινα χρόνο και μετά την ολοκλήρωση του όλου σχεδίου ομοειδή προβλήματα. Δηλαδή προβλήματα που θα εφάπτονται της μεταφοράς και συνδεσιμότητας του Σκορπιού , ώς μεταφορά και των τουριστών για διακοπές εκεί αλλά και μεταφορά ίσως των απορρίψεων εκ της τουριστικής δραστηριότητας που θα ασκείται.
Και αυτό είναι ένα σημείο που θα πρέπει από τώρα – ώς μελέτη εφικτότητας – να γινει .. και που μάλλον δεν έγινε γιατί ήδη έπρεπε να έχει γίνει. Για τούτο και η τωρινή χρήση του περιορισμένου λιμανιού και χωρίς πρόσβαση κατάλληλη , του Περιγιαλίου.
Στη μελέτη εφικτότητας- που δεν έγινε- ώς συνοδευτική της μελέτης σκοπιμότητας που έγινε για την επένδυση, έπρεπε να έχουν σχεδιαστικά αντιμετωπιστεί τα θέματα της μεταφοράς των χρειωδών απορρίψεων και εφοδιασμού ( μπάζα και υλικά ) και τα κανάλια συνδεσιμότητας για αυτές τις μεταφορές ώς λειτουργίες κοστολογημένες και για να αποφευχθούν παραπέρα να εμφανιστούν οικονομικά και κοινωνικά κόστη.
Δυστυχώς αποδικνύεται ότι τα μεγαλύτερα ή μεγάλα έργα δεν είναι σχεδιασμένα ούτε ώς απόηχος για το συνολικό βέλτιστο ώς λειτουργική και κοινωνική εκδοχή του κάθε έργου ώς επενδυτικού σχεδίου. Και εδώ μπορεί αυτό το χαρακτηριστικό της υποσχεδίασης ή υπομελέτης νάναι μια α κάπως εμφανιζόμενη στην Ελλάδα κατάσταση, αλλά αυτό δεν δικαιολογεί τον κάθε επενδυτή- ιδιαίτερα και αν αυτός είναι έξω απ την Ελλάδα, στο να μην αντιμετωπίσει την επενδυσή του ώς για το βέλτιστο λειοτουργικά τεχνογνωστικά στο Ελλαδικό έδαφος. Διότι ακόμη ακόμη, μπορεί σε όρους επενδυτκού πατερναλισμού μπορεί αυτή η επιδίωξη του βέλτιστου έστω και εισαγόμενου, να βοηθήσει και την ίδια την Ελλάδα και την περιφερειά της.
Απ τις μεγάλες χώρες, τις πρωτοκαθέδρες της τεχνογνωσίας περιμένουν – και πρέπει να περιμένουν- οι μικρότερες χώρες και τον διακτινισμό της κάθε φορά παραπέρα τεχνογνωστικότητας για την επίλυση των προβλημάτων, ή υπέρβασης των αδυναμιών που σχετίζονται με τις αδρανειακότητες της πρωτε’ι’κότητας και στοιχείων τεχνολογικής υστέρησης.
Το στοιχείο της ασυμβατότητας απόφασης σκοπιμότητας για την επένδυση ώς πρόταγμα ώς ξεκομένο από την μελέτη εφικτότητας ( δηλαδή η ύπαρξη μελέτης σκοπιμότητας αλλά η απουσία μελέτης εφικτότητας για το επενδυτικό αυτό πρόταγμα, θα ταλαιπωρήσει και στο μέλλον το όλο και κατασκευαστικό και λειτουργικό status μετά την ολοκλήρωση του έργου και κατά την λειτουργία του. Όσο είναι ακόμη καιρός πρέπει να αντιμετωπιστεί η μεθοδολογική αστοχία – γιατί τότε τωρινή αυτή μεθοδολογική αστοχία, θα δώσει μεγεθυμένα αποτελέσματα λειτουργικής αστοχίας της ίδιας της επένδυσης. Και αυτό δεν είναι υπέρ του κοινωνικού αγαθού.
Να μην επαίρεται το αρμόδιο υπουργείο ότι συνέβαλε αναπτυξιακά στην όλη υπόθεση. Είναι άλλο η αναγκαιότητα επένδυσης που σε κάθε εποχή έχει τις δικές της παραμέτρους και κοινωνικά και τεχνικά, και άλλο η φούρια ώστε ένα σχέδιο να παρουσιαστεί ώς επένδυση. Μπορεί την δεκαετία του 1950 και στην ταλαιπωρημένη – με προβλήματα διατροφής Ελλάδα , απουσίας τρεχούμενου νερού και μειωμένης χρήσης σαπουνιού ( κατά το ίδιο το κράτος και τους διεθνείς οργανισμούς ακόμη και το 1962 ), μπορεί λοιόν στην Ελλάδα του 1950 να ήταν αναγκαιότητα η βιασύνη και φούρια για κάθε ουσιαστικά εισαγόμενο πόρο στην χώρα ή και εκτέλεση πολλές φορές εγχώριων υπομελετημένων έργων και ανοικοδόμησης, αλλά στην Ελλάδα του 2010 και μετά οι συνθήκες δεν είναι οι ίδιες ούτε ώς αναγκαιότητες βιωτικές ούτε ώς επενδυτικά απιατούμενα δεδομένα.
Εκεί στο υπουργείο , και δεδομένου ότι με το επενδυτικό έργο στον Σκορπιό και αλλαχού ίσως , μετασχηματίζεται και η αισθητική του τουριστικού αντανακλαστικά χώρου σε όλη την περιοχή, καλά είναι να μελετούσαν την άποψη του Γ. Σεφέρη στον υπουργό τότε Γαμπρό του ( σύζυγο της αδελφής του) Κων/νο Τσάτσο το 1960 : » Φέρατε, παρατηρώ, έναν κολοσιαίο όγκο από υλικά μέσα, χωρίς προηγούμενο αλλά ο κόσμος είναι ζαλισμένος απ όλα αυτά, δεν προλαβαίνει να τα χωνέψει ούτε να τα παρακολουθήσει ».
Η φωτογραφία εδώ του ξεκοιλιασμένου έστω και πρόχειρα Σκορπιού, δείχνει και τον όγκο των υλικών που ώς κατασκευές θα σωρρευτούν και πρέπει να προλαβαίνει- δεν θα προλαβαίνει και δεν θα προλάβει ποτέ- το ίδιο το τοπίο και ο κόσμος ( γηγενής και επισκέπτες) να χωνέψουν. Και τα αποτελέσματα θα έρθουν μετά .
Απάντηση του Κ. Τσάτσου στον κουνιάδο του Γ. Σεφέρη: »” Υστερούμε σε ανθρώπινο υλικό ».
Η αυτοερμηνεία του ίδιου του τότε του υπουργού. Γιατί και ο ίδιος ο Κ. Τσάτσος ανθρώπινο Ελληνικό δυναμικό ήταν.
Και ταυτόχρονα στις μέρες μας η ερμηνεία για τον επενδυτικό συγχρωτισμό και του ανθρώπινου δυναμικού του υπουργείου και των επενδυτών.