«Λαϊκή Συσπείρωση» Ιονίων Νήσων: Λείπει ο Μάρτης από την Σαρακοστή;
Μήπως εσείς ξεχνάτε;
Στις 17-04-2021 η Ιερά Μητρόπολη Κέρκυρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων, τέλεσε στην Κέρκυρα, στον Ι.Ν. Αγίου Σπυρίδωνα επιμνημόσυνη δέηση για τον Πρίγκιπα Φίλιππο της Αγγλίας, παρουσία της Δημάρχου Κεντρικής Κέρκυρας και Διαποντίων νήσων!!! Η κ. Κράτσα, Περιφερειάρχης Ιονίων Νήσων, κατά την διάρκεια εξέλιξης του Περιφερειακού Συμβουλίου, που γινόταν με τηλεδιάσκεψη, έκρινε απαραίτητη την παρουσία της στην τελετή, όπου μεταξύ άλλων ανέφερε:
«…όλη του τη ζωή που παρακολουθούσαμε τη δράση του, το έργο του, σαν σύζυγος της βασίλισσας μιας μεγάλης χώρας και ενός θρόνου ιστορικού, όπως είναι ο αγγλικός θρόνος, πάντα τον βλέπαμε και σκεφτόμαστε ότι είναι και λίγο δικός μας. Ότι είναι ο Φίλιππος της Αγγλίας που γεννήθηκε εδώ… πάντα θα τον θυμόμαστε…»
Δεν ξέρουμε αν κάποιος, θαυμάζοντας τους αφέντες νοιώθει και ο ίδιος αφέντης ή αν με τέτοιες φαντασιώσεις επιλέγει να θυμάται πρόσωπα και γεγονότα. Ωστόσο, όταν οι αρχές της τοπικής Διοίκησης των Επτανήσων παρευρίσκονται, τιμούν, θεωρούν «δικό μας» άνθρωπο, εκπρόσωπο της βασιλικής οικογένειας της Αγγλίας και υπόσχονται να μη λησμονηθεί, καλά θα κάνουν να μην λησμονούν επίσης και την βρετανική κατοχή των Επτανήσων.
Η κ. Κράτσα πέρυσι, στην 156η Επέτειο της Ένωσης των Επτανήσων με την Ελλάδα, από το χώρο της Ιονίου Βουλής, είχε επίσης πει:
«Εδώ σε αυτόν το χώρο, εκφράστηκαν με απαράμιλλη θέρμη και αποφασιστικότητα τα αισθήματα των εκπροσώπων των λαών της Επτανήσου για την ελευθερία, τη φιλοπατρία, την κοινωνική δικαιοσύνη, την εθνική αξιοπρέπεια, αυτά τα ιδανικά που ενέπνευσαν τον αγώνα των Επτανησίων κατά των ξένων προστάτιδων δυνάμεων».
Είναι απορίας άξιο αν η κυρία Κράτσα «ξέχασε» αυτή τη περσινή της δήλωση ή θεωρεί ότι η ελευθερία και η εθνική αξιοπρέπεια συγκεράζονται με τους αφέντες και τις προστάτιδες δυνάμεις.
Εμείς πάντως σίγουρα δεν ξεχνούμε, ούτε το λαό των Επτανήσων, ούτε τα ιδανικά τους, ούτε πολύ περισσότερο το ρόλο της αστικής τάξης στην πρόσδεση με τους «προστάτες» μας. Δεν ξεχνούμε τις θηριωδίες «του αγγλικού ιστορικού θρόνου» κατά του ελληνικού λαού σε πολλές περιόδους της ιστορίας μας και ιδιαίτερα κατά των επτανησίων την περίοδο της αγγλικής κατοχής.
Δεν ξεχνούμε ούτε τους πρώην, ούτε τους νυν. Τους θυμόμαστε πολύ καλά.
Όπως θυμόμαστε ότι ο Ελληνικός λαός έχει αποφασίσει για το θεσμό της βασιλείας από το 1974 κ. Κράτσα.
Η δήλωσή σας, αποτελεί τουλάχιστον προσβολή για τους νεκρούς Κερκυραίους και επτανήσιους του βρετανικού θρόνου, τους νεκρούς αγωνιστές της Κύπρου.
Κανένας Κερκυραίος, ούτε επτανήσιος δεν έδωσε με την ψήφο του το δικαίωμα να μιλάτε εξ ονόματός του και να οραματίζεστε την επιστροφή των αφεντάδων.
22/4/21
Εφ όσον η εποχή ήρθε κλειστή ορθολογικά στο πλαίσιο της βιωτικότητας και της αναβίβασης κάθε ασημαντότητας μέχρι και εξειδανίκευση κάθε ιδιωτικότητας, το συμβάν αυτό θα έπαιζε ώς στοχείο και της επικοινωνιακή ασημαντότητας.
Όλο αυτό στο σκηνικό είναι εξόχως αντιφατικό – αυτά είναι ψηλά γράμματα για τους ανόητους της διαχείρησης του επικοινωνισμού ( αυτοί την αρπαχτή θέλουν με καμμιά διαφημισούλα και απ τον καιρό που έχει καταργηθεί και πρόσθετος φόρος της τηλεοπτικής διαφήμισης ), αλλά και τους ultra ανόητους της πολιτικής διαχείρησης στο βαθμό που μπορεί – και μπορεί αν θέλει- να αποστασιοποιηθεί από κάθε λογής φανφάρες και μούφες , υπερβτης πραγματικής κοινωνικής οικονομικής επικοινωνιακής και πολιτικής ανάπτυξης.
Οι ανόητοι δεν έλαβαν ακόμη υπ όψιν ότι ακόμη και στις μέρες μας οι μοναρχικοί επικοινωνιακοί πυρήνες και εδράσεις ώς συμπεριφορικά ειοθώτα, απαιτούν το ακατάλυτο δόγμα ότι : » το όνομα κάθε πρίγκηπα και κάθε πριγκίπισσας – εκτός του προοριζόμενου ή της προορισμένης για διάδοχος θρόνου- ακούγεται και μόνο ακούγεται δυό φορές στην διάρκεια του βιολογικού των βίου.
Την πρώτη όταν αναφέρεται η η γέννηση, και την δεύτερη και τελευταία φορά όταν αναφέρεται ο θάνατος.
Απ όλα τα συμβάντα με την παραπάνω πριγκηπική Μοναρχοεπικοινωνική και πολιτικό επικοινωνιακή τηλεοπτική σαπουνόπερα ( τύπου Ρίτζι και Μπρούκ στην τόλμη και γοητεία που η Μπρούκ ήθελε και διεκδικούσε για αγαπητικό και εραστή τον Ρίτζι στο στόρυ της σαπουνόπερας ) απ όλα αυτά σχετικά με τον θανόντα πρίγκηπα, υπολογίζει κανείς ότι ο Αγγλικός μοναρχικός θρόνος και οι συμπαρομαρτούντες αυτόν, αλλά και η πολιτικοεπικοινωνιακή διαχειριστική συγκρότηση, είναι τίποτα άλλο από ανόητες ασημαντότητες ???
Και απ αυτούς και αυτές ασημαντότητες υπολογίζει κανείς στον πλανήτη – και στην Ελλάδα – ότι θα προκύψουν τα επόμενα χρόνια αναπτυξιακές λογικές και πρακτικές ενός εξωστρεφούς ορθολογισμού ακόμη ???
Η ζητούμενη ορθολογική εξωστρέφεια ακόμη και κάθε ιδιωτικότητας – αυτής της κάθε ιδιωτικότητας που αναδέχτηκε και αναδέχεται στα πλαίσια του εξατομικευμένου ορθολογικού στοιχείου- όλα τα κάθε λογής σαπουνοοπερετικά επικοινωνιακά παραφερνάλια από που θα προέλθει ??? Μήπως από θαύματα ή αγιοποιητικές επεμβάσεις των κάθε λογής λατρευτικών πνευμάτων ανά τον πλανήτη και στην Ελλάδα.
Κάποια εποχή τέλη κοντά στο 1990 είχαν κουβαλήσει στην πρωτεύουσα ζωντανά τους πρωταγωνιστές της τηλεοπτικής σειράς Τόλμη και γοητεία , μάλλον τον Ρίτζι και την Μπρούκ.
Και τους βγάλανε για το φιλοθέαμον σαπουνοπερετικό κοινό κοσμοπλημύρα σε ένα φεγγίτη εμπορικού κτιρίου πολυκαταστήματος στην πρόσοψη που χρόνια ήταν ερμητικά κλειστή. Είχαν ανοίξει επί τούτο ένα φεγγίτη που ίσα που χώραγε τους τηλεοπτικούς αυτούς ψιλοαστέρες να βγούν για να τους δεί το φιλοθέαμον λεφούσι της κακιάς ώρας που είχε μαζευτεί από κάτω.
Απλά τώρα οι τεχνικές του επικοινωνισμού ( μέσα στα πλαίσια του ιδιωτικού ορθολογισμού .. ) μπορούν με την σειρά του ώς άθροισμα ιδιωτικοτήτων να συγκροτούν ευρύτερες και συλλογικότητες ορθολογικής συμπεριφορικότητας-, για την όλο και λεφουσιακή μεγέθυνση (εναπομείνασες μοναρχίες- πολιτικοί- επιχειρηματίες- και ανθρώπινες ιδιωτικότητες ).
Δεν θα είναι άσχημο και η Ελληνική τηλεόραση και ο πέριξ χώρος ΜΜΕ και με κυβερνητική εντολή να συμπεριλάβουν στο πρόγραμμά τους και τις παλιές σαπουνόπερες τύπου » τόλμη και γοητεία » με την καψούρα της Μπρούκ για τον Ρίτζι. Ή κάτι παλαιότερες. Καλοκαίρι έρχεται… μετακορονα’ι’κές παραλίες… και επιθυμίες, καψούρες, αμβλύνσεις των καθημερινοτήτων, να βάλουν στο στόρυ και της καθημερινότητας κάθε λογής πριγκιπικό μοναρχική ή αλλαξωκολιά και παρασπονδία ακόμη και των vips- των Celbrities , των της elite διεθνώς και πανελλαδικώς που τρέφει τα φιλοθέαμα λεφούσια των ιδιωτικοτήτων , που απαρτίζουν πλέον μια συλλογική όλοέν και διογκούμενη συλλογικότητα, που αποτελεί και συγκροτεί το πολιτικό στοιχείο στις μέρες μας.
Για την γεωργική πρωτογενή παραγωγή όμως δεν είπαν ή δεν έδειξαν τίποτα- με κυβερνητική αναπτυξιακή προοπτική- τα κανάλια και δή το κρατικό.
Ή μήπως υπάρχει και η άποψη, » ότι να κάμεις δεν γίνεται τίποτα γιατί έχει αλλάξει η ζωή και οι πολίτες δεν καλλιεργούν ούτε στρέφονται στην γεωργία γιατί βγάζουν χρήματα απ αλλού » Αλήθεια από που βγάζουν χρήματα και με τόσα που βγάζουν είναι χρεωμένοι 240 δις ώς ιδιωτικό χρέος στο κράτος στα ασφαλιστικά και στα δάνεια ???
Ή ακόμη θα υπάρχει η επίκληση της αρχικής κεφαλαιουχικής δέσμευσης και κόπου καλλιέργειας , με στόχο την αναμονή απόδοσης εκ της αγροτικής εργασίας ??? Και με βάση αυτή ην κουλτούρα και χρόνια πρακτική έπρεπε να μην προγραμματίζει τίποτα ούτε το κράτος ούτε οι πολίτες , ούτε να επενδύονται πόροι χρόνια , ή ξεχάστηκε το όποιο αναπτυξιακό σχέδιο που απέδωσε και βοήθησε την Ελληνική κοινωνία και την Ελλάδα ώς χώρα τα χρόνια της δεξκαετίας του 1950 και το 5ετές που όσο γινόνταν ήταν εμφανώς αναπτυξιακό πρόγραμμα τα χρόνια 1958-1963 έστω και αν θεωρούνταν ημιτελές ή αυταρχικό αναπτυξιακό.
Για τον προγραμματισμό της αμπελοκαλλιέργειας στην Λευκάδα, τώρα που και με ποιό ελεύθερη την αγορά και δυνατότητες συνδιαστικά παραγωγής και εμπορίας , γιατί δεν ακούστηκε τίποτα ? Και γιατί τα ράφια των σούπερ μάρκετς έχουν γεμίσει με προ’ι’όντα ιδιωτικότερης τυποποίησης που κερδίζουν έδαφος και χώρο στην αγορά , και δεν υστερούν – ή είναι και καλύτερα εκάστοτε- από τα γενικής εμπορίας προ’ι’όντα.
Για την ελλαιοκαλλιέργεια γιατί δεν ξέρει κανείς τίποτα στην ειδησιογραφία και τις δυνατότητες ποιοτικού παραγόμενου προ’ιόντος με τεράστιες δυναμικές εξάπλωσης???
Γιατί υπάρχουν χρήματα- και ευρωπα’ι’κά – κα βελτιώνονται όλοι οι ναοί και τα παλιά μοναστήρια , γίνονται απανταχού πολιτιστικές εκδηλώσεις υποστήριξης της τουριστικής βιομηχανίας όπως λέγεται , και δεν υπάρχουν προγραμματικά διαθέσιμοι πόροι για την λειτουργική της πρωτογένειας και των παραμέτρων της ???
Ή στην Ελλάδα το πρόβλημα της προπολεμικής βασικής διατροφικής δεν αντιμετωπίστηκε με την προσπάθεια αμέσως μεταπολεμικά για την όσο βαθμό δυνατόν προγραμματικής καλλιέργειας πρός την αύξηση του βαθμού σιτάρκειας ??
Η προγραμματικότητα στον πρωτογενή τομέα γιατί δεν μπορεί την κινητροποίηση της όλης απασχολησιμότητας και παραγωγής και διάθεσης με την όσο το δυνατόν κρατική φροντίδα , μέσα στα πλαίσια του παραγωγικού εμπορικού Ευρωπα’ι’κού και παγκόσμιου status και έστω ορίων.?? Μέσα στα όρια αυτά δεν γίνεται ο καταμερισμός της συμμετοχής των κρατών και οι πολιτικές διευθετήσεις και κόντρες , για την ύπαρξη κονδυλίων – χρόνια λέγονται ΕΣΠΑ- για τις εξωρα’ι’στικές αναβαθμίσεις στην Ελλάδα ώς απορόφηση κονδυλίων ?? Η πολιτική εκάστοτε κυβερνητικά διαπραγμάτευση, στο πλαίσιο της συνήθειας των συμβιβασμών στην Ευρώπη, γιατί δεν μπορεί να τροποποιήσει κατευθύνσεις πόρων πρός και την παραγωγική κατεύθυνση της πρωτογένειας , ακόμη και της δευτερογένιας, σε ροπές υψηλότερης πααγώμενης για την Ελλάδα προστιθέμενης οικονομικής και εργασιακής υπεραξίας, άρα και κοινωνικότερης ευμάρειας ???
Τα μεγάλα πλέον αγροτικά αυτοκίνητα , ενεργειοβόρα κύρια και συνολικότερα, απ ότι παλαιότερες μεταφορικές ιδιωτικές δομές ( έξω τα μεταφορικά ζώα εποχή πέρασε) στην βάση του ογκου της παραγωγής τότε, τα μεγάλα έτσι αγροτικά ενεργειοβόρα pick up σε τι όγκο ορθολογικότητας ώς παραγωγική κατανομή αντιστοιχούν?? Και μήπως απλά δεν είναι τίποτα άλλο παρά σχολάζων ανορθολογικά δεσμευμένο αντιπαραγωγικό κεφάλαιο ?? Και γιατί ο εξορθολογισμός στην παραγωγική βάση αυτού του σχολάζοντος κεφαλαίου δεν είναι δυνατός , από μια κρατική οργάνωση προγραμματικά στον μπροστά και από τώρα χρόνο ???
Τι ποσοστό στο ΑΕΠ – η αναφορά δεν γίνεται ποτέ ούτε απ την τράπεζα της Ελλάδος ούτε απ την Στατιστική ούτε απ το υπουργείο – εκπροσωπεί ώς διάρθρωση στο συνολικό οικονομικό κύκλωμα της χώρας ??
Μόνο λογιστικά κεφαλαιουχικά μεγέθη , και βαθμούς εισπραξιμότητας και αποδόσεων μερισμάτων , χωρίς αναφορά στην παραγωγή, τον όγκο , την διάθεση των προ’ι’όντων της πρωτογένειας ξέρουν οι κρατικές υπηρεσίες. Και μόνο αναφορές σε λίγους κλάδους εξαγωγικής δευτερογένειας – ευτυχώς που υπάρχουν και αυτές- γνωρίζει η Ελληνική κοινωνία- αυτά τις λένε – χρόνια.
Με την λογική χρόνων τώρα – των διαρκών χρόνια ωτακουσμάτων- για την ανάπτυξη στην Ελλάδα ( απ αυτά τα ακούσματα προέκυψε συβδυαστικά υπομνηστικά ο όρος » τουριστική βιομηχανία» , η Ελλάδα μετα το 1950 και με βάση τις υπαρκτές ιδεολογικοπολιτικές διαφορές ( που δεν λείπουν και στς μέρες μας ) θα έπρεπε να υστερούσε και στον βαθμό αρχικά σιτάρκειας – βασικής διατροφής- ακόμη και όποιας προστιθέμενης γεωργικής ( έστω και αυτοκαταναλωτικά ) υπεραξίας ή και της υπεραξίας της βιομηχανικής όποιας είχε- που είχε παραγωγή-.
Ούτε εξηλεκτρισμός έπρεπε να υπάρχει , γιατί οι προγραμματικές δαπάνες παγιοποίησης ήταν τεράστιες, ούτε υποδομές τρεχούμενου νερού – μεγάλες οι πάγιες προγραμματικές χρόνια επενδύσεις -, προγραμματικές επενδύσεις που αναδίκνυαν και μρφοποιούσαν και την αξία και υπεραξία της εργασίας εγχωρίως.
Ανέφερε ποτέ η κρατική – μισθοδοτούμενη απ τους πολίτες- τηλεόραση τίποτα για τα στρατηγικά παραγωγικά πλεονεκτήματα ακόμη και του τελευταίου εδάφους της χώρας – δείγμα η φακή Εγκλουβής στο απόμερο Ελλαδικό οροπέδιο- ακόμη και για την Λευκάδα η ποικιλία του μαύρου κρασιού βαρτζαμί.
Άκουσε κανένας ποτέ για ομαδικές καλλιέργειες , ή ομαδικές βιοτεχνικότητες- της Ελληνικής επαρχίας, και το μόνο χρόνια που ακογούνταν ήταν η επιδοτήσεις καταστροφής αμπέλων ( ξαμπελώματα ) και η απαγόρευση καλλιεργειών, ή οι καταστροφή ψαροκά’ι’κων ή η απαξίωση παραγωγικών δομών, γιατί όλα μπορεί νάρθουν φθηνότερα απ το εξωτερικό ή γιατί δεν έχουν τιμή. Λες και η τιμή καθορίζεται και ηπροώθηση για την διαμόρφωση της τιμής καθορίζεται απ τον κακό τιμωρό της Ελλάδος υπό σχήμα εκπεσμένου αρχαγγέλου που έγινε κόρακας !!!
Για τις γιορτές πατάτας- σαρδέλας- ρηγανάδας υπάρχουν κονδύλια, για την επιδότηση του ηλεκτρικού οικιακού ρεύματος μιας υπό μητρώο αγροτικής παραγωγικής οικογένειας στην βάση ελέγχου και αξιολόγησης της καλλιέργειας και των πόρων της δεν υπάρχει ??? Ακόμα και μέσα στα πλαίσια των πολιτικών επιλογών και διατραγματεύσεων με το διεθνές ή το Ευρωπα’ι’κό τοπίο.
Αλλά για την μετατροπή της κατοικίας από αγαθό σε εμπόρευμα ώς ανανεωτική κεφαλαιουχική παραγωγική εκσυγχρονιστική δομή υπήρξε περιθώριο και τελικά υιοθετήθηκε!!!
Όπως και για την αυξημένη φοροαπαλλακτικότητα των μεγάλων αυτοκινήτων – εκεί η τράπεζα της Ελλάδος με τα στοιχεία της δεν ήξερε τίποτα ούτε γνώριζε τίποτα ( ήταν ελεύθερη κατά Καζαντζάκη )- και στην πορεία της εφταιγαν οι καταθέσεις των ασφαλιστικών ταμείων και το προ’ι’όν της εργασίας ώς ομόλογα του Ελληνικού δημοσίου των λεγομένων μικροομολογιούχων!!
Την ίδια στιγμή απαραίτητη προυπόθεση για την τγεία και ευρωστία αιώνες και παγκοσμίως, οι συνολικές αποταμιεύσεις των χωρών ή κρατικών δομών εκάστοτε πρέπει να αποτελούνται στο μέγιστο βαθμό από την ιδιωτική μικροαποταμίευση. Και το αντίθετο συνιστά υποανάπτυξιοκότητα και ροπή πρός τον μεσαιωνικό καθηλωτικό κατασταλτικό αντιπαραγωγισμό.