Και μια παλιά κόφα…

Μια παλιά κόφα που φωτογραφήσαμε πρόσφατα σε μια αποθήκη… Τη θυμόμαστε, όπως επίσης και τα κοφίνια που μετέφεραν τα σταφύλια…

Ο Ν.Π. Ανδριώτης (Ετυμολογικό Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής, Θεσσαλονίκη, 1983) αναφέρει ότι η ονομασία προέρχεται από τη βενετσιάνικη λέξη cofa. Αποτελεί αντιδάνειο (έτσι χαρακτηρίζεται η επιστροφή μιας λέξης ως δανείου στη γλώσσα από την οποία ξεκίνησε) του αρχαίου κόφινος (= καλάθι, κοφίνι, κόφα).

Φωτό: Μπ. Λάζαρης

Ο Π. Κοντομίχης (Λεξικό του Λευκαδίτικου Γλωσσικού Ιδιώματος, εκδόσεις Γρηγόρη, 2001) σημειώνει ότι πρόκειται για μεγάλα, πλατιά και ελαφρά καλαμένια σκεύη, που το ύψος τους κυμαινόταν από 0.50-0.80 μ. Είχαν δυο χερούλια. Με αυτά μετέφεραν διάφορα προϊόντα, ιδίως σταφύλια. Με τις κόφες μεταφέρανε το γιώμα στις αργατιές και τα κανίσκια στους γάμους. Υπήρχαν και καλές κόφες, από τη Βενετία, που τις χρησιμοποιούσαν για οικιακή χρήση στα σπίτια τους οι ευκατάστες οικογένειες των εμπόρων και των μικροαστών.

Κόφες που χρησιμοποιούταν στους γάμους

Όπως επίσης αναφέρει υπήρχε και το κοφίνι, η ψηλή κόφα, που το χρησιμοποιούσαν, κυρίως, πάντα ζευγάρι, για να μεταφέρουν σταφύλια με τα υποζύγια από το αμπέλι στο σπίτι. Όλα τα κοφίνια είχαν δυο γερά χερούλια και η θέση τους ήταν στο κατώγι.

Κοφίνια (ψηλές κόφες) για τη μεταφορά των σταφυλιών

Συνώνυμό της λέξης αλλού είναι, όπως αναφέρει ο Γιάννης Σιούλας, το ξύλινο φλασκί για το κρασί, που το χρησιμοποιούσαν στους γάμους. Επειδή η κόφα (= φλασκί) στο γάμο πήγαινε από άντρα σε άντρα, είχε επικρατήσει η λέξη «κόφα» μεταφορικά να χρησιμοποιείται για ελευθεριάζουσα γυναίκα.

Σχετικά:
Μια καλοδιατηρημένη παλιά μαλάθα…