Φαντασίας το ανάγνωσμα

Εννιά χρόνους θαλασσοδερνόταν ο Οδυσσέας ώσπου να βρει την Ιθάκη του, αλλά δεν άφησε κι αυτός ένα σημάδι στο παλάτι του, για να ξέρουμε πού ήταν… Γιατί, ο Μενέλαος της Σπάρτης;

Ολόκληρη απαγωγή έγινε από τα βασιλικά δώματα, που ξεσήκωσε τους Αχαιούς για τα μάτια της μοιχαλίδας Ελένης. Να μην ξέρουμε τουλάχιστον πού συνέβη το μοιραίο; (Καλές θα ήταν και άλλες λεπτομέρειες φυσικά, αλλά ο Ομηρος τις αποφεύγει για ευνόητους λόγους.)

Η Ιστορία, ειδικά όταν πηγαίνει μερικές χιλιετίες πίσω, μας παίζει παιχνίδια σαδιστικά. Στη Λευκάδα αναζήτησε ο Ντέρπφελντ την Ιθάκη και έκανε όντως καταπληκτικές ανακαλύψεις, μόνο που χρονολογικά ήταν πολύ παλαιότερες από τον Οδυσσέα (αν υπήρξε κι αυτός!).

Στην Κεφαλλονιά επιμένουν τώρα άλλοι επιστήμονες ότι βρισκόταν το βασίλειό του. Και ξανά πίσω: «Στην Ιθάκη είναι, το βρήκα» ανακοινώνει κάποιος άλλος. Η επιθυμία σύνδεσης με μια ηρωική, βασιλική ανακάλυψη δεν έλειψε ποτέ στον χώρο της Αρχαιολογίας. Θεμιτό, αν εξαιρέσει κανείς το γεγονός ότι η ματαιοδοξία μπορεί να οδηγήσει σε σφάλματα ή και γελοιότητες χωρίς προηγούμενο.

Πώς μπορεί κανείς να χαρακτηρίσει δηλαδή τη σπουδή κάποιων στη Θεσσαλονίκη -από τον χώρο της Εκκλησίας αυτή τη φορά- να αποφασίσουν ότι αποκαλύφθηκε ο τάφος της Αγίας Θεοδώρας σε κάποια αρχαιολογική ανασκαφή. Η Αγία ας τους συγχωρήσει, οι άνθρωποι όμως έχουμε τόση ανοχή;

Πηγή: ΤΟ ΒΗΜΑ (www.tovima.gr)