Ερώτηση του ΚΚΕ στη Βουλή: Να υπολογιστεί η στρατιωτική θητεία ως συντάξιμος χρόνος
Ερώτηση προς τους υπουργούς Εθνικής Άμυνας και Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων για να υπολογιστεί η στρατιωτική θητεία ως συντάξιμος χρόνος, κατέθεσαν οι βουλευτές Νίκος Παπαναστάσης και Θανάσης Παφίλης.
Το κείμενο της Ερώτησης:
«Όπως είναι γνωστό για να αναγνωριστεί η διάρκεια της στρατιωτικής θητείας ως συντάξιμος χρόνος απαιτείται η εξαγορά της. Για το σκοπό αυτό, πολλές φορές απαιτείται καταβολή μεγάλου ποσού. Μάλιστα μετά την εξαγορά για τις περισσότερες περιπτώσεις η μηνιαία ωφέλεια του συνταξιούχου είναι ελάχιστη, έτσι ώστε το κόστος της μπορεί να αποσβεστεί μόνο μετά από πολλά χρόνια. Έτσι η εξαγορά καθίσταται ασύμφορη, μη προσφέροντας ουσιαστικό όφελος στον συνταξιούχο.
Ανεξάρτητα από τα παραπάνω, η δέσμευση των νέων να υπηρετήσουν την στρατιωτική τους θητεία είναι μια υποχρέωση προς το κράτος. Επομένως, αφού κάποιος κλήθηκε να υπηρετήσει την πατρίδα, ο αντίστοιχος χρόνος θα έπρεπε να συνυπολογίζεται στον ασφαλιστικό του βίο, χωρίς την ανάγκη εξαγοράς του. Αυτό θα ήταν η ελάχιστη κρατική υποχρέωση προς κάθε συνταξιούχο. Μάλιστα, η κρατική αυτή υποχρέωση γίνεται ακόμη πιο επιβεβλημένη αν ληφθεί υπόψη το «ύψος» του μισθού που χορηγείται στους στρατευμένους, όπως και η έλλειψη άλλων παροχών προς αυτούς και τις οικογένειές τους κατά τη διάρκεια της θητείας τους.
Ερωτώνται οι κ. Υπουργοί τι μέτρα θα πάρει η κυβέρνηση για την αναγνώριση του χρόνου στρατιωτικής θητείας ως συντάξιμου, χωρίς την ανάγκη εξαγοράς του».
Το έθνος σε βάρος του κράτους, ήταν αυτό που δεν ήθελε και δεν θέλει την πρικοπή του κράτους. Γιατί το κράτος ανέλαβαν 2 αιώνες να το διαχειρίζονται όσοι βολευόνταν με το έθνος.
Όχι τα » ΕΘΝΟΣ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ» ημιπολυτελείας άφιλτρα τσιγάρα παλαιότερα.
Στο όνομα του έθνους υπήρξαν οι κρατικές αποφασεις για εξαιρέσεις απ την υπηρεσία στράτευσηςμ, των εκάστοτε κολητών και προστατευομένων των κυρίαρχων τάξεων. Αρκεί τα κορό’ι΄δα οι υπόλοιοι νέοι μαζικά να υπηρετούσαν τα μεταπολεμικά χρόνια.
Και το φαινόμενο οι μη υπηρετησαντες την στρατιωτική θητεία— με διάφορες εξαιρέσεις ν και επικλήσεις απροσαρμοστίας– να κορο’ι΄δεύουν τους τακτικούς πολίτες είναι το μόνιμο φαινόμενο στην Ελλάδα. Και όσοι με κρατικές αποφάσεις μεθοδευμένες και προσωποποιημένες υπηρέτησαν ελάχιστα ή καθόλου.
Και δεν πάει κανένας πίσω στις εποχές των πολεμικών εμοπλοκών του κράτους απ τον 19ο αίώνα , για το ποιί στρατευόνταν και ποιί στέλνονταν στις πρώτες γραμμές των μαχών , στο όνομα της Εθνικής ολοκλήρωσης αλλλά με κρατικές αποφάσεις ??
Απ την εποχή της υποχρεωτικής στρατιωτικής θητείας 1878 , και μέχρι στις μέρες μας το ίδιο μοτίβο.. των εκλεκτών ( με κάποια περίεργα κριτήρια ) σε βάρος της μάζας του νεανικού Ελληνικού πληθυσμού που αποδέχτηκε και αποδέχεται ώς προσωπική υποχρέωση απέναντι στο κράτος την στρατιωτική υπηρεσία .
Και οι πονηροί, οι μάγκες, και οι αυτοδηλούντες απροσάρμοστοι ( αλλά μπορούν να είναι για άλλα κοινωνικά προσαρμόσιμοι μέχρι την κονόμα ώς εργαζόμενοι ) μπορούν και τα καταφέρνουν για να αποφεύγουν την στράτευση. Διότι απλά ξέρουν και πιπιλάνε την καραμέλα του έθνους που προηγείται του κράτους.
Οι προκλητικές σημαδιακές περιπτώσεις της μαγκιάς αποφυγής της στράτευσης ή της ελάχιστης σρτράτευσης ( πέρα απ την κανονικότητα) είναι ένα διαχρονικό συμβάν , της περίεργης αίσθησης για την σχέση κράτους και έθνους.
Και καλά θα κάνει το κράτος- αν υπάρει ποτέ τέτοιο στην Ελλάδα για όλους τους έλληνες – να ενσκήψει ώς σχέσης ισότητας μεταξύ των πολιτών που πρέπει να ισχύουν , ιδιαίτερα στο θέμα της στράτευσης. Γιατί με την στράτευση του ανώνυμου Ελληνα ( ώς άγωστος στρατιώτης ) μεγάλωσε η κρατική επικράτεια, που δυστυχώς ανέλαβαν να την διαχειριστούν αυτοί όσοι καιροφυλακτούντες που δεν πίστευαν στο κράτος.Και δεν πίστευαν στο κράτος γιατί απλά δεν υπηρέτησαν ώς στρατευμένοι το κράτος.
Στη περίπτωση εκτέλεσης το 1948 του προσπαθούντα να αρνηθεί την στράτευση νεραού γόνου της οικογένειας Χρυσικόπουλου του κεντρου των ΑΘηνών συμποσούται όλη η κρατική πρακτική των Εθνοκάπηλων που διαχειριζόνταν το κράτος τα χρόνια 1946-1949 του «» κομμουνιστικοσυμμοτικού πολέμου»» ή εμφυλίου πολέμου.
Καταδικάστηκε από στρατοδικείο ο υιός του εμπόρου Χρυσικόπουλου ( εμπορικό κατάδτημα στην οδό Σταδίου) καταδικάστηκε και εκτελέστηκε πρός παραδειγματισμό, γιατί παντί τρόπο προσπαθούσε να αποφύγει την στράτευση, και προκαλούσε με τον πολυτελή βίο του εν μέσω του Εθνικού αγώνα για την αντιμετώπιση της ανταρσίας του κομμουνιστοσυμμοτισμού»».
Οι κρατούντες ομως τότε άρπαγες Εθνοπατέρες( Σοφούληδες, Τσαλδάρηδες, Παλάτι, Φρειδερίκες, Τσακαλώτοι, Βαν Φλήτηδες κλπ) κρατούντες για την αρπαγή των χρυσών μεταπολεμικών λιρών της καλοπλερασης, οι κρατούντες αυτοί δεν είπαν ότι οι ίδιοι επέτρεπαν να αποφεύγει την στράτευση ο υιός Χρυσικόπουλος με τα κοινωνικά κολητιλλικια τους και αρπαγιλκια τους μεταξύ των ώς εξουσία και οικονομική αρπαχτή των κρατικών πόρων στο κέντρο της πρωτεύουσας.
Και αφού αυτός ο συρφετός και η κλίκα από κυβερνητικούς άρπαγες είδαν ότι εκτίθενται συνολικά με την μαζικότερη στράτευση που επιχειρούσαν για την Εθνικλη νίκη σε βάρος της «»κομμουνιστικής ανταρσιας»» τότε ώς εξειλαστήριο θύμα βρήκαν τον υιό Χρυσικόπουλο που και αυτός έχωντας ζήσει από μέσα Αθηνοκεντρικά την κλίκα της αρπαχτής ως νεαρός, ασφαλώς δεν θα ήθελε να κινδυνεύσει στρατευόμενος.
Η εκτέλεση του νεαρού Χρυσικόπουλου το 1948( δήθεν για αποφυγή στράτευσης) κρυβεται και σκεπάστηκε η σκληρή των Εθνοκάπηλων και κρατικοκάπηλων άρπαγων ιδεολογία και πρακτική , που ήθελε να προστατεύσει την ώς τότε 140 χρονια αρπαχτή μέσω της δήθεν κρατικής πολιτειακής και πολιτικής οργάνωσης. Και που αυτή η σκληρή αρπαχτή αμφισβητήθηκε εν μέρει απ την αντιστασιακή κινητικότητα του λαού μέσα στην κατοχή.Επιμελώς και η πολιτική και στρατιωτική κσι η επιστημονική ιστορία, κρύβει την υπόθεση Χρυσικόπουλου.Και για τον πρόσθετο λόγο ότι, φην λιδια εποχή αυτοί οι κρατούντες Εθνοκάπηλοι της αρπαχτής των Χρυσών μεταπολεμικών λιρών, που είχαν σκόπιμα δημιουργήσει τις συνθήκες εμφυλίου πολέμου, είχαν εφαρμόσει την γενική στρατολογία με στόχο να εξωντοθούν στον εμφύλιο πόλεμο πρώτη γραμμή, λοσιι περισσοτέροι ανώνυμοι νέοι στρατευμένοι γινονταν , για να μεινουν οι οικογενειακές κλικες οι δικές τους ως κυρίαρχες χωρίς αμφισβήτηση.
Για τούτο και ο όγκος στρατού τότε ελιχε φτάσει στις 300 χιλιάδες άτομα , ο μεγαλύτερος στρατός της Νεοελληνικής πατριδοκάπηλης και Εθνοκάπηλης ιστορικής διαδρομής.