Εικόνα μεταπολεμικής Λευκάδας (1)

Γράφει ο συνεργάτης μας Αιθεροβάμων…

Υπάρχει μια πόλη.

Μέσα στη μνήμη μας.

Με τα χαμηλά σπιτάκια, με σκοτεινά κι ογρά σοκάκια και με τα καμπαναριά, σα βιγλάτορες, να προεξέχουν πάνω απ’ τις ξύλινες στέγες.

Είναι μια πόλη μικρή, άκρη- άκρη στη θάλασσα.

Πλέει μέσα στα τενάγη.

Καταμπροστά το λιμάνι, που «σκαλώνουν» κάθε τόσο τα πλοία της γραμμής.

Δεξιά κι αριστερά απ” το λιμάνι τα τενάγη, τα ιχθυοτροφεία και οι αλυκές, που τις έχουν από χρόνια εγκαταλείψει και τα νερά, σαπισμένα, μυρίζουν σαν κλούβιο αυγό.

Έπειτα είναι ο παράξενος δρόμος που προχωράει άκρη- άκρη στο ιχθυοτροφείο και κόβεται ξαφνικά στο δίαυλο.

Εκεί ένα μικρό «πέραμα» φορτώνει τ” αμάξια και τα πάει απέναντι. Μια σούδα νερό όλο κι όλο. Ίσα – ίσα και περνάει το καράβι της γραμμής.

Ύστερα αρχίζει η απέναντι στεριά.

Η πόλη κοιμάται τις νύχτες και μουσκεύει μέσα στην υγρασία.

Οι τοίχοι αναβλύζουν νερό και τ” ανήλιαγα σοκάκια της μυρίζουν μούχλα.

Καμιά φορά απ” τις μικρές αυλές με τις ασβεστωμένες σκαλίτσες και τα μικρά πεζούλια έρχεται η μυρουδιά από κάποιο γιασεμί που σκαλώνει αυθάδικα στο μουσκεμένο τοίχο. Τότε η μυρουδιά της μούχλας κατακάθεται στα βρώμικα ρείθρα και κάτι σαν αέρας ανοιχτού πελάου μπατσίζει το πρόσωπο.

Είναι μια πόλη σακατεμένη κι ανάπηρη απ” τα ρεματικά, πονοκεφαλιασμένη και ταλαιπωρημένη από φτώχιες και αγκούσες. Μοιάζει με καράβι έτοιμο να ταξιδέψει, μα χιλιάδες όστρακα στα ύφαλά του το εμποδίζουν να βγει στ” ανοιχτό πέλαγο, να πάρουν αέρα τα πανιά του.

Τους χειμώνες η πόλη βήχει ολονυχτίς και τα φώτα της θολά ρίχνουν ίσκιους παράξενους πάνω στο χαλασμένο καλντερίμι.

Παλιότερα το χτικιό σέρνονταν μαζί με τη λάσπη των αυλακιών ως τα κατώφλια.

Με τα γκούχου – γκούχου η πόλη υπνοβατούσε κι άρμεγε φως απ’ τ” αστέρια για να διώξει της νύχτας τους φόβους και τα βάσανα.

Σφύριζε ο αγέρας παράξενα πάνω στις στέγες κι ο γαρμπής -ο μόνος δυνατός- σουλατσάριζε με τη βροχή να δέρνει ανελέητα τους δρόμους και τις μικρές αυλές.
…………………………………………….

Σημείωση:
(1) Απόσπασμα από το πεζογράφημα «Υπάρχει μια πόλη» του Κώστα Φωτεινού που περιλαμβάνεται στο βιβλίο «Πίσω από την ομίχλη». Εκδόσεις Νεφέλη.
(2) Οι φωτογραφίες είναι από το ντοκυμαντέρ για τη Λευκάδα του Ροβήρου Μανθούλη.

Ο Αιθεροβάμων