«Της Άνοιξης λουλούδια» – Βιβλιοπαρουσίαση

Γράφει
η μαθήτρια Μαρία Παππά

Ίσως ήταν αρκετό αυτό που έγινε. Ίσως ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Ίσως ήταν το τέλος. Ή μήπως η αρχή για κάτι μεγαλύτερο;

Κάτι συμβαίνει κάτω από τα πολυάριθμα στρώματα της αρρωστημένης μας κοινωνίας. Το βλέπω… Το νιώθω… Είναι εδώ… Είναι δίπλα μας… Δεν πρέπει να το φοβηθούμε, πρέπει να το φέρουμε κοντά μας. Πρέπει να φέρουμε το φως κοντά μας. Πρέπει να φέρουμε αυτό το ουρλιαχτό των νεανικών ψυχών μέσα μας. Πρέπει να κουβαλήσουμε τις φουρτουνιασμένες ψυχές των θυμάτων της πολιτικής αδιαφορίας μέσα μας, να γίνουμε ένα με αυτές. Το έγκλημα στα Τέμπη δεν θα ξεχαστεί.

Οι φωνές μαθητών, καθηγητών, πολιτών ή επιζώντων αυτής της καταραμένης χώρας, πάρτε το όπως θέλετε, δηλαδή τα επόμενα θύματα ή οι επόμενες θυσίες, όπως είπαν οι «αγαπημένοι φίλοι» μας οι δημοσιογράφοι, δεν θα αφήσουν να ξεχαστεί αυτή η στυγερή δολοφονία. Θα στοιχειώσουμε κάθε δρόμο, στενό, πολυκατοικία και συνοικία φονιάδων και θα βρυχόμαστε για δικαιοσύνη.

Πρώτη στάση στον αγώνα αυτόν, είναι η έκδοση του βιβλίου «Της Άνοιξης λουλούδια». Οι μαθητές του 2ου Γυμνασίου Αγρινίου, με την προτροπή και πολύτιμη βοήθεια της καθηγήτριάς μας, κυρίας Μαρίας Αγγέλη, εκμεταλλευτήκαμε την ευκαιρία που μας δόθηκε να αποβάλλουμε έστω λίγο από το δηλητήριο που μας έχει χορηγηθεί όλα αυτά τα χρόνια. Την εγκατάλειψη της εκπαίδευσης, της δικαιοσύνης και τελικά την ανώτερη επιδίωξη των «δυνατών», δηλαδή τον αφανισμό κάθε νέου και νέας που τολμά να αντισταθεί στην πλήρη νάρκωση.

Προσπαθώντας να μην εγκαταλείψουμε την αλήθεια μας, κάναμε τα πάντα να αποτυπώσουμε πάνω στο χαρτί κάθε σκέψη και κάθε συναίσθημα. Η οπτική πλευρά ενός παιδιού είναι ισχυρότερη από την οπτική οποιουδήποτε πραγματογνώμονα, δημοσιογράφου ή πολιτικού!

Επειδή το παιδί δεν έχει τίποτα να χάσει, ούτε συμφέροντα να υπηρετήσει. Γράφει τα πράγματα όπως είναι, και όχι παρακαλώντας. Απαιτώντας. Κι εμείς με το βιβλίο μας αυτό κάνουμε.

ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ Η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΝΑ ΔΟΘΕΙ ΣΕ ΚΑΘΕ ΠΤΥΧΗ Ή ΧΑΡΑΓΜΗ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΥΠΟΘΕΣΗΣ ΚΑΙ ΌΧΙ ΜΟΝΟ ΕΠΙΦΑΝΕΙΑΚΑ.

ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ ΝΑ ΤΙΜΩΡΗΘΟΥΝ ΟΛΟΙ ΟΙ ΕΝΟΧΟΙ ΚΑΙ ΌΧΙ ΜΟΝΟ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΕΞΥΠΗΡΕΤΟΥΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ.

ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΑΛΗΘΙΝΕΣ ΕΥΚΑΙΡΙΕΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΚΟΥΦΙΕΣ ΥΠΟΣΧΕΣΕΙΣ.

ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΡΟΘΥΜΟΙ ΝΑ ΠΟΥΛΗΘΟΥΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΖΗΣΟΥΜΕ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΕ ΤΟΝ ΦΟΒΟ ΟΤΙ ΑΝΑ ΠΑΣΑ ΣΤΙΓΜΗ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΠΕΘΑΝΟΥΜΕ.

Αυτές είναι οι απαιτήσεις μας και αργά ή γρήγορα, είτε ακουστούν είτε όχι, θα φροντίσουμε εμείς οι ίδιοι να πραγματοποιηθούν.