Από αλεπούδες καλά πάμε…

Έξι με επτά αλεπούδες απαντήσαμε χθες βράδυ στο δρόμο από τη Νικιάνα μέχρι τα Λαζαράτα, μέσω του δρόμου των Αγίων Πατέρων και των ορεινών οικισμών της κοινότητας Αλεξάνδρου, και λίγο λιγότερες στην επιστροφή.

Τα συμπαθητικά αυτά θηλαστικά φαίνεται να έχουν εξοικειωθεί ως ένα βαθμό με τον άνθρωπο καθόσον δεν ενοχλούνται ιδιαίτερα από την παρουσία του.

Σύμφωνα με την Βικιπαίδεια, όλα τα είδη αλεπούδων είναι παμφάγα. Το διαιτολόγιό τους αποτελείται σε μεγάλο ποσοστό από ασπόνδυλα. Ωστόσο, καταναλώνουν και τρωκτικά, λαγούς, κουνέλια και άλλα μικρά θηλαστικά, καθώς και ερπετά όπως φίδια, αμφίβια, χόρτα, μούρα, ενώ δείχνουν ιδιαίτερη προτίμηση και σε καρπούς φρούτα, ψάρια, πτηνά, αυγά, σκαθάρια, έντομα και όλα σχεδόν τα είδη μικρών ζώων. Τα περισσότερα είδη δείχνουν μεγάλη προσαρμοστικότητα σε πολλά διαφορετικά είδη τροφής και κατά μέσο όρο καταναλώνουν 1 κιλό τροφής την ημέρα. Όλες οι αλεπούδες έχουν τη χαρακτηριστική συνήθεια να θάβουν (συνήθως με φύλλα, χώμα ή χιόνι) υπολείμματα τροφής όταν έχουν περίσσευμα, για να τα φάνε αργότερα.

Εξαιτίας της συνήθειας της αλεπούς να ζει κοντά στα χωριά, έχει συνδεθεί με πολλές ιστορίες και παραμύθια πολλών πολιτισμών. Είναι επίσης γνωστή και δημοφιλής για τη μεγάλη της πονηριά, σε τέτοιο βαθμό ώστε να υπάρχει διεθνώς η χαρακτηριστική φράση «Είναι πονηρός σαν αλεπού».