«Καλή χρονιά» στα … σκοτάδια
Πηγή: Eurokinissi
Λίγες μέρες πριν το ποδαρικό του 2024, στα λαϊκά νοικοκυριά έχει σημάνει συναγερμός για την τιμή του ρεύματος. Κυβέρνηση και εταιρείες – πάροχοι «εγγυώνται» …πολύχρωμα σκοτάδια, αφού όποιο χρώμα τιμολογίου κι αν διαλέξει κανείς, το αποτέλεσμα είναι ίδιο: Ακριβότερο ρεύμα, μεγαλύτερη ενεργειακή φτώχεια.
Η νέα εκτόξευση της τιμής του ηλεκτρικού ρεύματος από τη νέα χρονιά είναι αποτέλεσμα της «απελευθέρωσης» της αγοράς Ενέργειας και της «πράσινης μετάβασης», με τις οποίες συμφωνούν όλα τα αστικά κόμματα.
Με το νέο σύστημα τιμολόγησης, κυβέρνηση και μονοπώλια μεταφέρουν το χρηματιστήριο της Ενέργειας μέχρι την πόρτα των νοικοκυριών και τους επιβάλλουν να τζογάρουν για την τιμή του ρεύματος από μήνα σε μήνα, ακόμα κι από μέρα σε μέρα, για να εξοικονομήσουν μερικά λεπτά του ευρώ, αφού τέτοιες είναι οι διαφορές μεταξύ εταιρειών και τιμολογίων.
Το αποτέλεσμα είναι ίδιο: Ανεξάρτητα από το ποιο χρώμα τιμολογίου θα διαλέξει κανείς, οι τιμές παραμένουν στα ύψη και τα όποια «κέρδη» θα εξανεμίζονται στην επόμενη στροφή. Όπως γινόταν και μέχρι τώρα, με τα ψιλά γράμματα των συμβολαίων που πρότειναν οι μεγάλοι ενεργειακοί όμιλοι.
Όσο και αν η κυβέρνηση και τα άλλα κόμματα προσπαθούν να πείσουν ότι ο ανταγωνισμός ρίχνει τις τιμές, δεν μπορούν να κρύψουν ότι αυτές κλιμακώνονται ραγδαία ειδικά τα τελευταία χρόνια, με την «απελευθέρωση» της αγοράς και τη μετατροπή της Ενέργειας – εμπόρευμα σε χρηματιστηριακό προϊόν.
Το ίδιο ισχύει και με το επιχείρημα ότι η μεγαλύτερη διείσδυση των ΑΠΕ στο σύστημα της ηλεκτροπαραγωγής θα ρίξει τις τιμές. Η χώρα μας καταγράφει από τα μεγαλύτερα ποσοστά διείσδυσης των ΑΠΕ, που είναι ταυτόχρονα ένας από τους ταχύτερα αναπτυσσόμενους κλάδους της οικονομίας, με τεράστια κρατική στήριξη. Κι όμως, η τιμή του ρεύματος δεν είναι μόνο πανάκριβη, αλλά και από τις υψηλότερες συνήθως στην ΕΕ.
Η «απελευθερωμένη» αγορά του ρεύματος υποτίθεται ότι προσφέρει επιλογές στα λαϊκά νοικοκυριά. Η μόνη επιλογή όμως που τελικά τους δίνει, είναι να διαλέξουν πώς θα χάσουν. Γιατί αδιαπραγμάτευτος στόχος αυτής της πολιτικής, που όλα τα κόμματα υπηρετούν, είναι η διασφάλιση της κερδοφορίας των ομίλων της Ενέργειας, σε βάρος της λαϊκής ανάγκης για φτηνή και επαρκή Ενέργεια, ταυτόχρονα με την προστασία του περιβάλλοντος.
Ακόμα και το πολυδιαφημισμένο LNG, που αν και υδρογονάνθρακας, η ΕΕ το κατατάσσει στα «μεταβατικά» καύσιμα της «πράσινης» ανάπτυξης, έχει συμβάλει στην άνοδο της τιμής του ρεύματος, αφού χρησιμοποιείται ευρέως στην ηλεκτροπαραγωγή. Το εισαγόμενο καύσιμο κοστίζει πανάκριβα και προκειμένου να διασφαλιστούν τα κέρδη των εταιρειών εξόρυξης, των εφοπλιστών και των ηλεκτροπαραγωγών, κάθε μεταβολή στο κόστος του μετακυλίεται στη λαϊκή κατανάλωση. Αυτά είναι τα «καλά» της «πράσινης μετάβασης» για τον λαό.
Το υπέρογκο κόστος της Ενέργειας για την παραγωγή και τη διακίνηση εμπορευμάτων μετακυλίεται επίσης στα λαϊκά νοικοκυριά, εκτοξεύοντας τη μεγάλη ακρίβεια. Τα «πράσινα» εμπορεύματα είναι πολύ ακριβότερα από τα «παραδοσιακά» και η σταδιακή κυριαρχία τους πιέζει δραστικά τις τιμές προς τα πάνω.
Το κόστος των μεταφορών έχει αυξηθεί και λόγω της επιβολής τελών διοξειδίου του άνθρακα και της αναγκαστικής αλλαγής των μεταφορικών μέσων σε πιο …«πράσινα». Και την ώρα που υλοποιούνται αυτά, οι εταιρείες σούπερ μάρκετ εκτοξεύουν τα κέρδη τους σε δυσθεώρητα ύψη.
Οσα έρχονται λοιπόν και τη νέα χρονιά, είναι οι συνέπειες και τα αδιέξοδα στα οποία οδηγεί τον λαό ο δρόμος ανάπτυξης για τα κέρδη μιας χούφτας επιχειρηματικών ομίλων. Απέναντι σε αυτή την επίθεση που κλιμακώνεται από το κεφάλαιο και τα κόμματά του, ο μόνος ελπιδοφόρος δρόμος που ανοίγεται μπροστά στον λαό είναι αυτός του αγώνα και της διεκδίκησης, βάζοντας στο επίκεντρο της πάλης τις λαϊκές ανάγκες.
Αυτόν τον δρόμο φωτίζει το ΚΚΕ και θα δώσει όλες τις δυνάμεις του και τη νέα χρονιά, ώστε να γίνουν ακόμα περισσότεροι οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα που θα τον βαδίσουν!
(Το άρθρο αναδημοσιεύεται από τη στήλη «Η Αποψή μας» του «Ριζοσπάστη», Παρασκευή 29 Δεκέμβρη 2023).
Πώς ενοείται και κατανοείται το ισχυρό και αδιαμφισβήτητο της κυβέρνησης , και με βάση τα εκλογικά ποσοστά και την αποδοχή της κυβερνητικής ιδεολογίας και πρακτικής κοινωνικά ??
Μήπως οι πολίτες ώς ισχυρή μια κυβέρνηση- χωρίς αμφισβήτηση έστω και μέσα στο πλαίσιο του πολιτικού διαλόγου- μήπως οι πολίτες ανοούν τον τιμολογιακό αιφνιδιασμό και αστάθεια ( τύπου τζόγου και ρίσκου για τον τζόγο ) για την χρήση ηλεκτρικού ??
Ή μήπως οι κυβερνώντες έχουν αυτοεξασφαλίσει και μονοπωλήση την έννοια της κοινωνικής συναίνεσης και συνμφωνίας όπως τους βολεύει και την ερμηνεύουν αυτοί ??
Ποιά πολιτική – οικονομική- κοινωνική θεωρία ερμήνευσε ποτέ την καθημερινότητα ώς ξύπνημα για τον τζόγο των πολιτών με βάση τα κόστη διαβίωσης, ή έστω της χρήσης του νομίσματος για την αντιμετώπιση του κόστους διαβίωσης ?? Μήπως η σημερινή εξελιγμένη ιδεολογία της αδιαμφισβήτητης εκλογικής καθέδρας της κυβέρνησης ??
Ή στο κυβερνητικό ιδεολόγημα πρέπει για την ανάπτυξη η πολίτες να αυτοθεωρηθούν τζογαδόροι- ρισκαδόροι- αναλυτές του ρίσκου κάθες φορά που θα παίρνουν ακόμη και για το καταναλώνουν για τρόφή ή υπηρεσίες ανελαστικές , ύδρευση, ηλεκτροδότηση, ρπικοινωνία??
Η ανάπτυξη και η ευημερία κατά το κυβερνητικό ιδεολόγημα είναι υπόθεση ρίσκου επιλογών των ανθρώπων , και δεν είναι υπόθεση συνέχειας σταθερών προδιεγραμένων συνθηκών του παιχνιδιού για την ανάπτυξη ??
Ή και μήπως σαφέστατη κυβερνητική πρακτική είναι η εμπέδωση απ τους πολίτες ότι η ζωή των είναι υπόθεση υιοθέτησης και πλήρους κατανόησης της μονίμου αστάθειας και αιφνιδιασμώνώς σταθερότητα??
Δεν μας συνιστούν τα εγχειρίδια ή συγγράματα ή μελέτες πολιτικής- οικονομίας- κοινωνιολογίας- οι της κυβέρνησης, από τα οποία αντλούν τις απόψεις τους για την σχέση ασταθούς ακόμη και μικρο’ι’σορροπίας της καθημεριν’ότητας στο κοινωνικό- οικονομικό τοπίο , για να ανοίξουν οι κρουνοί της ανάπτυξης??
Ή επειδή ο υπουργός ανάπτυξης αρέσκεται και ξεφωνίζεται στην τηλοψία .. ( ώς ξεφνημένος πολιτικός) νομίζουν στην κυβέρνηση ότι ικανοποιούν το περί διαβιωτικής καημερινότητας αίσθημα των πολιτών , με τις τιμολογιακές αλχημίες αγαθών και υπηρεσιών των τα τελευταία 3χρόνια ??
Εφ όσον το κυβερνητικό κόμμα της ΝΔ είναι το ισχυρότερο κυβερνητικά της ομάδας των Λαικών ( Χριστιανοδημοκρατικών ) κομμάτων στην Ευρώπη αντίστοιχα ,και ο αρχηγός του μαζί με το κυβερνητικό επιτελείο είναι αντίστοιχα πανίσχυροι στην Ευρωπαική αντιστοιχία, για τούτο και ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί μπορούν να κάνουν ότι θέλουν, και να αποφασίζουν όπως θέλουν για την καθημερινότητα των πολιτών. Πανίσχυροι είναι, και να εκφράσει κάποιος ή κάποια συλλογικότητα μια διαφορετική άποψη, άποψη κενή περιεχομένου είναι, διότι αφού είναι ισχυρή η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός δεν προσβάλλονται οι αποφάσεις των από απόψεις σκόρπιες ή έστω κάπως μαζικές.
Γιατί διαμαρτύρονται και οι πολίτες , για κόστος ζωής, για τιμολόγια, εφ όσον έχουν ισχυρή κυβέρνηση και εκπροσωπούνται από πανίσχυρη κυβέρνηση και υπουργούς και πρωθυπουργό??
Δηλαδή τι θέλουν όσοι διαμαρτύρονται ή έχουν άλλες απόψεις , γιατί να ρίξει ο πρωθυπουργός ή ο υπουργός ανάπτυξης τις τιμές τροφίμων, ηλεκτρισμού και γενικά γιατί να ρίξουν το κόστος διαβίωσης ?? Ισχυρή κυβέρνηση είναι δημοκρατικά εκλογικά αιρετά , καλά κάνουν και καθορίζουν το κόστος διαβίωσης όσο θέλουν.
Ή στην Ελλάδα ξεχάσανε τις παλιές εποχής που υπήρχαν τα πλαφόν- ανώτατες τιμές στα προιόντα και υπηρεσίες ώς κρατικές αποφάσεις – και αυτό ήταν η αρχή ανελευθερίας εμπορίου, παραγωγής, βιομηχανικού κέρδους κλπ. Τώρα δεν μπορεί να θέλεις ελευθερία και ταυτόχρονα έλεγχο των τιμών ?? Με ελέγχους εξ άλλου κάθε λογής – δηλαδή ανελευθερία- ανάπτυξη δεν γίνεται.
Και καλά είναι άν κάποιοι ή κάποιος εκφράζεται έστω και ελάχιστα για το κόστος διαβίωσης, και το ύψος των τιμών , εκλαμβάνεται- και ίσως είναι – προβληματικός γραφικός ή προβληματικοί αν είναι μαζικότητες και συλλογικότητες.
Διότι απλά δεν επιθυμούν ελευθερία και δημοκρατία, αφού ελευθερία είναι προυπόθεση ή και αποτέλεσμα ( όλα μαζί ) της δημοκρατίας.
Αν κάποιος ή κάποιοι να διαμαρτύρονται ή έστω να εκφέρουν γνώμη για τις τιμές και τα κόστη διαβίωσης, τότε αυτός/ αυτοί είναι προβληματικός/οί ανελεύθερος/οι άνθρωποι και οπισθοδρομικοί.
Εφ όσον δεν βλέπουν ότι η κυβέρνηση – πρωθυπουργός- υπουργοί είναι οι ελεύθερα δημοκρατικά αιρετοί πανίσχυροι της Ευρώπης σε αντιστοιχία κρατών.
Την ανάπτυξη στην Ελλάδα την έχει στην τσέπη του ο υπουργός ανάπτυξης κος Γεωργιάδης , και την αμολάει σε δόσεις.
Αυτός ώ κύριος των σημασιών κάθε παραμέτρου για την ανάπτυξη , κανονίζει -κόβει– και τις τιμές προιόντων και υπηρεσιών.
Και παίρνει συγχαρητήρια από τον πανίσχυρο πρωθυπουργό. .