«Ο Γλάρος» (Ποίημα της Κωνσταντίνας Κούρτη)

Ο ΓΛΑΡΟΣ

Ως γιοτ κατασκευάστηκες, θαλαμηγός πλουσίων
σε κρουαζιέρες να γυρνάς, την δόξα να χαλεύεις,
τις θάλασσες να διαπερνάς, λιμάνια ν’ αφεντεύεις.
ξωθιός σου συ πλεούμενο, φυλάγεις κι άλλη χρήση,
το «λόρδικο» το άφησες, προσφέρθηκες στην κρίση

την κρίση την θαλάσσια, μεταφοράς ανάγκη
ανθρώπων, ζώων, μερτικών και πενιχρών πραγμάτων
ονείρων, πόθων θαλπωρή, ψυχής ωφελημάτων
ταξίδι πολυπόθητο η συντριβή φραγμάτων
της απομόνωσης, του νου και της σκληρής της μοίρας
που σκόρπισε εμπόδια στην διαδρομή της κλήρας

ολόλευκο σε έβαψαν, με διαφορά γαλάζιου
κείνου του γράμματος του ορθού στην τσιμινιέρα πάνω,
σύμβολο κύρους, δύναμης, καταγωγής κι αξίας
του Καβουνίδη η πρωτιά σε θέση ατμοπλοΐας

Την ρώτα ακολούθησες για Πειραιά-Τσιρίγο,
ΓΛΑΡΟ σε ονομάτισαν, Θαλασσολύκου τρύγο
προορισμό εμπλούτισαν για Πάτρα, Ακαρνανία,
Λευκάδα, Πρέβεζα, Παξούς μ’ ευχή την νηνεμία.

Ναυσιπλοΐας τα κενά πολλά για να καλύψεις
δημιουργός ο πόλεμος, γιατί πια να το κρύψεις;
τα πλοία σαν εβύθισε μαζί και τον σκοπό τους,
συνέπειες δυσάρεστες, ποιος μνέει στο φευγιό τους;

Κι έτσι εσύ ορίστηκες σε διαδρομή μεγάλη,
τους στοιβαγμένους να χωρείς, στου πηγαιμού την πάλη.
Κρατήθηκε η πορεία σου κι άντεξες για χρόνια
μα ποιος μπορεί απ’το τέλος του να δραπετεύει αιώνια;

Παροπλισμένο έμεινες στης ΣΑΛΑΜΙΝΑΣ μέρος,
μα ένας άνεμος βαρύς της θάλασσας εταίρος
κόβει τους κάβους φορτηγού ορμώντας εις την πρύμνη
και σε χτυπά αλύπητα, εντός σου μία λίμνη
σε φέρνει κάτω στα ρηχά της αμμουδιάς την ποίμνη.

Κωνστ. Κούρτη

Αφιερωμένο στο ατμόπλοιο ΓΛΑΡΟΣ 1947-1966

Λευκάδα 23/3/24