Πριν από λίγο σε παραλία του τόπου μας…

Φωτό αρχείου

Πριν από λίγο… Είχα περπατήσει νωρίτερα. Μούσκεμα στον ιδρώτα και ήταν η πρώτη φορά φέτος που αποφάσισα τόσο αργά -γύρω στις 9:30 το βράδυ- να κάνω μια βουτιά στη θάλασσα για να δροσιστώ.

Κατέφυγα στο σημείο που κάνω και τα πρωινά μπάνιο, όποτε τυχαίνει να πάω. Δεν θα το ονοματίσω για ευνόητους λόγους. Αμ δε! Κρατούσες τη μύτη σου από τη βρώμα! Κάποιος εξυπνάκιας που ενδεχόμενα να ζει και από τον τουρισμό είχε αμολήσει τα βοθρολύματά του στη θάλασσα. Ρυάκι ολόκληρο.

Ρώτησα ένα κύριο που καθόταν ακόμη αυτή την ώρα στην παραλία και σε κοντινή απόσταση: «Καλά δεν σας μυρίζει τίποτα!» Η απάντησή του ήταν: «Μου μυρίζει βρε φίλε, και τι θέλεις να κάνω; Που να πάω;»

Προσωπικά κατέφυγα σε μια διπλανή παραλία καμιά διακοσαριά μέτρα πιο πέρα. Τι τα θες όμως. Παρότι η θάλασσα ήταν ζεστή και μόνο με τη σκέψη δεν το ευχαριστήθηκα το μπάνιο… Όχι καταγγελία δεν έκανα. Δεν ήταν μόνο το περασμένο της ώρας αλλά και γιατί ξέρω: «Πιάσ΄ το αβγό και κούρευ΄ το»!