Ζητείται Ψαθάς

— Σπυρίδων, Ά…

— Εδώμαι κυρ-Πρόεδρε.

— Έχεις Δικηγόρο;

— Τι να τον κάνω κυρ-Πρόεδρε, στο δίκηο μ” Δικηγόρος είμαι μοναχός μου.

— Καλά, κατηγορείσαι ότι δεν πληρώνεις στο Ταμείον σου…

— Το ξέρω κυρ-Πρόεδρε μ” κι ο δεν κατηγορούμαι και για τίποτ” άλλο, κάθε μέρα με κουβαλάει εδώ πέρα αυτός ο …

— Κάθησε αμέσως κάτω, δεν χρειάζονται πολλά λόγια.

Σοβαρός ο κ. Πρόεδρος, σοβαρώτερος ο κ. Εισαγγελεύς. Κατανοούν κάλλιστα πως πρέπει να οπλισθούν με σοβαρότητα τετρακοσίων Συγκλιτικών δια να συγκρατήσουν το κύμα της θυμηδίας που υποφώσκει εις το συνωθούμενον ακροατήριον. Είναι ο τύπος του κατηγορούμενου κι” οι Λευκαδίτες, που ψοφάνε για κάτι τέτοια τρέχουν πατείς με πατώ σε για να τον απολαύσουν.

Όταν προσέρχεται ο μηνυτής κι” αρχίζει την εξέτασίν του, ο κατηγορούμενος δεν συγκρατείται. Φουσκώνει ολόκληρος, πετιώνται ολόρθα τα μαλλιά του, τα μάτια του αγριεύουν και στο τέλος ξεσπά απ” το εδώλιόν του.

— Τι θελ” με μένα κυρ Πρόεδρε;

Η αυστηρά φωνή του Προέδρου σβύνει στα χείλη του τη συνέχεια.

— Με σταυρώνν’…

Και σε λίγο

— Σαν τον Ισού Χριστό…

Ο Προεδρικός κώδων κρούεται δαιμονιωδώς για να επιβάλλη την σοβαρότητα εις το ακροατήριον. Αλλά φθάνει η …μοιραία ώρα.

— Κατηγορούμενε τι απλογείσαι;

Κάτι ξεύρει ο κατηγορούμενος περί των δικαιωμάτων του και ξεσπά ασυγκράτητος.

— Αυτός ο Φαγοκυμήςς…

Έκδηλος η δυσανασχέτησις του κ. Προέδρου.

— Ποιος είναι αυτός… πως τον είπες, εδώ δεν έχουμε κανένα τέτοιον…

— Μα κυρ Πρόεδρέ μου έτσι τον λένε τον μηνυτή. Στη χώρα μας βγάνουμε σ” όλους παρανώματα. Εμένα με λένε Μπρουμμμ… Τέτοια είναι η χώρα μας. Να το Κύργιο από “κει -να με συμπαθάει δηλαδή- τον λένε… Μούλο.

Και πάλιν ο Προεδρικός κώδων τίθεται εις ενέργειαν, δια να τερματίση τον αυθόρμητον γέλωτα του ακροατηρίου.

— Κάτσε κάτω κατηγορούμενε…

— Ο Σπύρος κάθεται προς στιγμήν, αλλά σε λίγο ανάστατος, εξαγριωμένος, πνιγμένος από την πλέον ιεράν αγανάκτησιν, σηκώνεται ενώ με μια χαρακτηριστική χειρονομία του «πιάνει δυό μούδες στα βρακιά του» τα οποία λόγω της ιδιορρύθμου κατασκευής της γαστέρος και των νευρικών του κινήσεων… υποκρέμονται λίαν επικινδύνως δια την ευπρέπειαν του Δικαστηρίου. Και ξεσπά πλέον ω καταιγίς.

— Τι θελ” με μένα κυρ Πρόεδρε αυτός ο άνθρωπος, με σταυρώνν, πως το λένε με σταυρώνν. Δεν θέλω καταλαβαίνν” δε θέλω βιβλιάριο. Μα τον πληρώνω κι” αυτόνε και να μη τόνε βλέπω. Έχω παιδιά κυρ-Πρόεδρε και πολεμάου με τα μπρίκια. Μας έκοψε τη δουλειά και τ” αλλιμίνιο. Κι” έχω απάνου μ” κι” αυτόνε.

— Πόσα παιδιά έχεις κατηγορούμενε;

— Πέντε κυρ Πρόεδρε. Τώτα τάκανα εξ. Ταΐζω και άλλο παιδί τώρα, το Φαγοκυμίςς.

Συμπαθέστατος μ” έναν ακράτητον χιουμοριστικόν αυθορμητισμόν ο κατηγορούμενος, οχυρούται πίσω απ” την περί πολυγονίας και ανεχείας ευθράδειάν του, την διανθισμένην με το πιο χτυπητό τοπικό χρώμα, δια να επισύρει την ευμένειαν του Δικαστηρίου. Κι” είναι ασφαλώς ηρωϊκή η προσπάθεια του Προέδρου και του Εισαγγελέως να μη συμμερισθούν τον γέλωτα του ακροατηρίου, αλλ” αντιθέτως να καταβάλουν απεγνωσμένας προσπαθείας δια να επιβάλουν την τάξιν. Ο κ. Εισαγγελεύς αποτολμά μίαν παραίνεσιν.

— Γιατί δεν πληρώνεις κατηγορούμενε. Ένα πενηντάρι την ημέρα θα το βγάζεις…

Άλλο που δεν ήθελε ο κατηγορούμενος για να συνεχίση.

— Νάβγανα ένα πενηντάρι κυρ-Σαγγελέα και να τον σεργιάναγα καβάλλα στην πλάτη μου. Έχω οχτώ νοματαίους, καταλαβαίνς, τι να τσ” ταΐσω. Ούτε ξερομπούκ’να δε μπορώ να τσ” χορτάσω…

Ο μηνυτής ευγενής, ήρεμος, ατάραχος αντιμετωπίζει με στωϊκότητα την εναντίον του θύελλαν του κατηγορουμένου, πράγμα που στο τέλος τον δαμάζει. Και βγάνοντας ένα μάτσο χαρτονομίσματα τα τείνει προς τον μηνυτήν.

— Πάρτα, πάρτα. Και να με σβύσης απ” τα χαρτιά σου, Δε θέλω παιδί μου βιβλιάριο, δε θέλω να σας βλέπω…

— Μα δεν είναι δικαίωμά σου παρεμβαίνει ο κ. Πρόεδρος.

Και ο αμίλητος κατηγορούμενος στρεφόμενος προς το ακροατήριον σαν να ζητά την δικαίωσίν του.

— Ω! Τι λέεεει μωρέ. Κι” ο “δω μας σβύσανε απ” τον… Ο.Η.Ε.!!!

Να συνεχίσω; Αληθινά χρειάζεται Ψαθάς.

Σημείωση:

1. Το πιο πάνω χρονογράφημα είναι αναδημοσίευση, διατηρώντας την ορθογραφία, από την εφημερίδα «ΛΕΥΚΑΣ» (Εβδομαδιαία Ανεξάρτητη Εφημερίς εκδιδόμενη εν Λευκάδι, Διευθυντής Τάκης Μαμαλούκας), Αρ. Φύλλου 69, 30 Σεπτεμβρίου 1952. Είναι ανυπόγραφο από την στήλη Χρονογράφημα, αλλά όπως αναφέρει ο Πανταζής Κοντομίχης στο βιβλίο του «Ο τύπος της Λευκάδας 1800-1987» (Εκδόσεις Γρηγόρη) αυτός που έγραφε πάντα το χρονογράφημα της εφημερίδας είναι ο προαναφερόμενος Τάκης Μαμαλούκας. «Ο Μαμαλούκας είναι ένας πετυχημένος χρονογράφος, χωρίς αμφιβολία», γράφει ο Κοντομίχης και ακόμη ότι «τα κείμενά του είναι σωστά λογοτεχμήματα και φέρουν τη σφραγίδα και το προσωπικό ύφος του δημιουργού τους, πράγμα συνήθως σπάνιο.

2. Ο αναφερόμενος στο χρονογράφημα Ψαθάς δεν είναι άλλος από τον αλησμόμητο Δημήτρη Ψαθά, ο οποίος έγραψε μεταξύ άλλων σε τρία βιβλία με τίτλους: «Η Θέμις έχει κέφια», «Η Θέμις έχει νεύρα» και «Ορκίζομαι να είπω την αλήθεια», σειρά ευθυμογραφημάτων.