Το δάσος των Σκάρων ζητάει βοήθεια!!!

της Μυρσίνης Τσίγκου

Το Σάββατο στις 26 του Φλεβάρη, στην αίθουσα που φιλοξενεί τον σύλλογο «Φίλων βυζαντινής Ζωγραφικής και Αγιογραφίας», έγινε μια πρώτη προσπάθεια να παρουσιαστεί στο ευρύ κοινό το πολύπλευρo και αιχμηρό θέμα του δάσους στων Σκάρων. Με πρωτοβουλία, λοιπόν, της κυρίας Χαράς Σαΐτη, η οποία έχει ευαισθητοποιηθεί και στο παρελθόν με το ζήτημα αυτό, έγινε μια συζήτηση με θέμα «Το δάσος των Σκάρων: το πρόβλημα και οι λύσεις».

Η κα. Σαΐτη, αφού καλωσόρισε τους παρευρισκόμενους, μίλησε για τη δική της εμπειρία με το δάσος, τονίζοντας τις αντικρουόμενες εικόνες που αντίκρισε στην πρώτη της επίσκεψη εκεί. Από τη μια τα θεόρατα δέντρα και η απίστευτη θέα και από την άλλη η βάρβαρη επέμβαση του ανθρώπου που κάνει το μέλλον των δέντρων αβέβαιο.

«Το δάσος ανήκει σε όλους και θα έπρεπε να νοιάζονται όλοι για το μέλλον του. Αυτό το δάσος θα μπορούσε να συνυπάρχει με τους ανθρώπους, όπως γινόταν στο παρελθόν, προσφέροντάς τους οικονομικά οφέλη ενώ ταυτόχρονα θα προστατεύεται από αυτούς. Αυτό το δάσος, εκεί ψηλά, αποτελεί βαθύτερη προστασία για την περιοχή.», τόνισε, δίνοντας το λόγο στην κυρία Αναστασία Γαζή, η οποία παρευρέθηκε ειδικά για την ομιλία.

Η κα. Γαζή εργάζεται ως δασοπόνος στην Επιθεώρηση Δασών της Περιφέρειας Αττικής και τα τελευταία χρόνια ασχολείται με την ιστορική πορεία του δάσους των Σκάρων από τον 14ο ως τον 20ο αιώνα. Στην παρέμβασή της έδωσε μεγάλη έμφαση στο γεγονός ότι όλοι οι κατακτητές που πέρασαν από το νησί ασχολήθηκαν προσεκτικά με το δάσος και τόνισε πως μια διαχειριστική μελέτη είναι αναγκαία, λόγω της σοβαρότητας των προβλημάτων, όπως η υπερβόσκηση και η εξαφάνιση του επιφανειακού εδάφους.

Τέλος, ο κεντρικός ομιλητής, ο δασοπόνος κ. Kurt Sprenger, έδωσε ένα μεγάλο μάθημα σε όλους τους ντόπιους που δεν έχουν επισκεφθεί ποτέ το πανάρχαιο δάσος. Ερχόμενος από τη Γερμανία και μην έχοντας καμία σχέση με τη Λευκάδα, ασχολείται τα τελευταία πέντε χρόνια με τη διάσωση του δάσους των Σκάρων. Η υπερβόσκηση και η διάβρωση του εδάφους αποτελούν τα κύρια προβλήματα, όπως είπε, με αποτέλεσμα το δάσος να μην μπορεί να αναζωογονηθεί και να κινδυνεύει να εξαφανιστεί. Η κατάσταση θα γίνει μη αναστρέψιμη χωρίς την άμεση βοήθεια από τον άνθρωπο και το μοναδικό δάσος στην Ελλάδα με τουλάχιστον έξι διαφορετικά είδη βελανιδιάς θα εξαφανιστεί.

«Το πιο δύσκολο είναι να αγγίξουμε τις ψυχές των ανθρώπων για να αισθανθούν το χρέος τους για αυτόν τον τόπο. Γιατί να είμαστε αυτή η γενιά που θα αφήσει το δάσος να καταστραφεί τα επόμενα 20 με 30 χρόνια; Δεν θέλω να κατηγορήσω κανέναν, ούτε καν τους ιδιοκτήτες των ζώων, αλλά θα ήθελα να τους κάνω να καταλάβουν την καταστροφή που προκαλούν. Το δάσος θα μπορούσε να λειτουργεί προς όφελός τους, αλλά σε όλους μας θα μπορούσε να προσφέρει κάτι πιο βαθύ από ένα αναλώσιμο υλικό, κάτι που θα μας προσφέρει ζωή.», πρόσθεσε.

Το λυπηρό αυτής της συζήτησης ήταν ότι σχετικά με το μέγεθος του προβλήματος, εκείνοι που παραβρέθηκαν ήταν λίγοι και ήδη ευαισθητοποιημένοι και ενεργοί στη διάσωση των Σκάρων. Έλαμψαν επίσης δια της απουσίας τους εκπρόσωποι της πολιτείας και των δημόσιων φορέων.

Τέλος ετέθη ως προτεραιότητα η ευαισθητοποίηση του κόσμου και αποφασίστηκε να δημιουργηθεί μια ομάδα που θα ενεργεί αποκλειστικά προς όφελος του δάσους των Σκάρων, πέρα από οφέλη άλλου είδους, οργανώνοντας κι άλλες τέτοιες εκδηλώσεις. Επίσης, θα δημιουργηθεί ένα group στο facebook για να γίνει ευρύτερα γνωστή αυτή η προσπάθεια.

Το γενικότερο μήνυμα ήταν εκείνο της προσωπικής αφύπνισης και κινητοποίησης για τον τόπο μας, σε πείσμα των καιρών, της παράνοιας και της βαρβαρότητας.