«… Στη γαλέρα της ζωής μου τράβηξα άγριο κουπί»..
Αρκετά ακούστηκαν και ακόμα πιο πολλά θα παιχτούν στην TV για τον Θανάση Βέγγο, μετά το τέλος της ζωής του. Έτσι συμβαίνει εξ άλλου.
Σημείωσα όμως μια έκφρασή του που με καθορίζει και πιθανόν να καθορίζει τον κάθε αγωνιζόμενο Έλληνα της γενιάς μου: «… στη γαλέρα της ζωής μου τράβηξα άγριο κουπί»..
Γιατί ο Θανάσης Βέγγος που αγαπήσαμε και μας αγάπησε -όλους- υπήρξε η προσωποποίηση του κάθε Έλληνα αυτής της μεταπολεμικής Ελλάδας που με κάθε έντιμο τρόπο αγωνίστηκε να σταθεί όρθιος και να δημιουργήσει.
Αντίο καλέ μας άνθρωπε
Παναγιώτης Σκληρός
«Γιατί ο Θανάσης Βέγγος που αγαπήσαμε και μας αγάπησε -όλους- υπήρξε η προσωποποίηση του κάθε Έλληνα αυτής της μεταπολεμικής Ελλάδας που με κάθε έντιμο τρόπο αγωνίστηκε να σταθεί όρθιος και να δημιουργήσει.»
Ελατέ καλέ υπερβολές!!!!!!!!!
Μην μας προκαλείτε. Δεν είμαστε και χτεσινοί. Γραφή και ανάγνωση γνωρίζουμε μνήμη και κρίση διαθέτουμε. Κάτι λίγοι αγωνιστήκαν έτσι. Για τους υπόλοιπους ξέρουμε: πως, τι, και γιατί.
Ας αφήσουμε και κάτι αμαγάριστο επιτέλους!