Οι Πατέρες (απόσπασμα)
|
Κι αν είναι κι έρθουνε χρόνια δίσεχτα, Π’ όλο την περιμένουμε κι όλο κινάει για νάρθει, Φτάνει μια ιδέα να στο πει, μια ιδέα να στο προστάξει, Κωστής Παλαμάς |
|
Κι αν είναι κι έρθουνε χρόνια δίσεχτα, Π’ όλο την περιμένουμε κι όλο κινάει για νάρθει, Φτάνει μια ιδέα να στο πει, μια ιδέα να στο προστάξει, Κωστής Παλαμάς |
Αυτό που συγκλονίζει είναι η ευκολία με την οποία ο πατέρας περνάει από τα δροσάτα του αμπελιού, τα προστατευμένα με αγιασμό, στη φωτιά και στο τσεκούρι για να χτιστεί κάστρο, για να πολεμήσει ο γιος για την καινούρια γέννα.
Δύο όψεις της κληρονομιάς του πατέρα στο γιο.