ΚΟ Λευκάδας του ΚΚΕ: Συμμετοχή στις 19 Ιούνη 2011 στις εκδηλώσεις για ΔΣΕ (Μελάτες) και Άρη Βελουχιώτη (Μεσούντα Άρτας) – Αναχώρηση λεωφορείου από Λευκάδα

Αυτό το κάλεσμα σε μια κομματική μάζωξη θα μπορούσε να με αφήσει αδιάφορο, αν το συναντούσα σε ένα φυλλάδιο, ή όπου αλλού.
Έτσι όμως όπως δημόσια μας παρουσιάζετε με προκαλεί να το σχολιάσω, χωρίς να ξέρω βέβαια, αν το σχόλιο μου θα δει ποτέ το φως της δημοσιότητας.
Διαπιστώνω με λύπη και όχι μόνο με αυτό το κάλεσμα αλλά και με άλλα δημοσιεύματα σε αυτή κυρίως τη σελίδα, ότι γίνετε μια προσπάθεια από τη μεριά του ΚΚΕ να ξαναγράψει την Ιστορία μας !
Προσκαλεί λοιπόν το ΚΚΕ τους οπαδούς, του να τιμήσουνε το ΔΣΕ και τους αγωνιστές του. Ο δημοκρατικός στρατός Ελλάδας από όσο γνωρίζουμε ιδρύθηκε το 1946. ΟΙ αγωνιστές του ΔΣΕ λοιπόν, εναντίον ποιου εχθρού της πατρίδας πολέμησαν και το ΚΚΕ αισθάνεται την ανάγκη να τους τιμήσει;
Από το 1944 και την αποχώρηση των Γερμανών από την Ελλάδα, ανεπίσημα και επίσημα από το 1946 μέχρι το 1949, η χώρα μας σπαράζονταν από έναν αδελφοκτόνο εμφύλιο πόλεμο. Ο ΔΣΕ (ΚΚΕ) ήταν ο ένας πυλώνας και ο εθνικός στρατός ο άλλος πυλώνας αυτού του εμφύλιου.
Τα θύματα και συνέπειες αυτού του εμφυλίου πολέμου ήταν ανυπολόγιστα και ακολουθούν την χώρα μας μέχρι και σήμερα.
Να θυμίσω, ότι ακόμα και μετά την μεταπολίτευση όταν «εθνικόφρονα» κατάλοιπα οργάνωναν αντίστοιχες εκδηλώσεις τιμής σε αγωνιστές τους , στο Μελιγαλα, στο Γράμμο, στο Βίτσι και αλλού το ίδιο το ΚΚΕ διαμαρτυρόταν, ότι πρόκειται για γιορτές μίσους.
Τώρα λοιπόν τέτοιου είδους εκδηλώσεις που ακριβώς αποσκοπούν;
Γίνετε επίσης προσπάθεια να μας παρουσιαστούν σαν ηρωες πρόσωπα και πρωταγωνιστές αυτής της περιόδου.
Είναι απλό και αυτονόητο ότι σε έναν εμφύλιο πόλεμο δεν υπάρχουν ηρωες!!
Αναφέρομαι και σε σχετικά πρόσφατη ανάρτηση για τον Γιαννούλη, ο οποίος είχε σημαντική αντιστασιακή δράση εναντίον των Ιταλών και Γερμανών. Δεν σκοτώθηκε όμως πολεμώντας Ιταλούς και Γερμανούς αλλά το 1947 στη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου. Πολέμησε , σκότωσε και σκοτώθηκε.
Τα φυσεκλίκια που ήταν ζωσμένος στη φωτογραφία της ανάρτησης, δεν είχαν πλαστικές σφαίρες και σε εκείνον τον πόλεμο όσοι δεν ήταν με το ΚΚΕ, δεν ήταν απαραίτητα « μοναρχοφασίστες» αλλά φτωχός κοσμάκης.
«Το να σκοτώνεις έναν άνθρωπο για να υπερασπιστείς μια ιδέα, δεν είναι η υπεράσπιση μιας ιδέας, είναι ο φόνος ενός ανθρώπου», έλεγε ο Γάλλος σκηνοθέτης Ζαν-Λικ Γκοντάρ
Όσο περνάει ο καιρός και σκοντάφτουμε πάνω σε νέα προβλήματα ανακαλύπτοντας κι ένα καινούριο μπάχαλο σε αυτή τη χώρα, όλο και περισσότερο γίνετε φανερό, ότι το πρόβλημα αυτής της χώρας δεν είναι οικονομικό αλλά πολιτικό. Η ρίζα του κακού βρίσκετε σε αυτόν τον εμφύλιο πόλεμο . Τότε μετά την απελευθέρωση από το Γερμανικό ζυγό, όταν όλες οι χώρες της Ευρώπης άρχισαν να χτίζουν οργανωμένα κράτη, εμείς αλληλοσπαραζόμαστε. Αυτός ο χαμένος χρόνος φαίνεται ότι δεν αναπληρώθηκε ποτέ μέχρι σήμερα στη χώρα μας !