«Τους παίρνουν τζάμπα το λάδι»…

Εδώ τα μόνα προϊόντα απ” τα οποία -πουλώντας τα- ζουν οι χωριάτες είνε το λάδι και το κρασί. Και τα δυό τα παίρνουν φέτος τζάμπα σχεδόν. Το κρασί τ” αγοράζουν προς 1,50 με 2 δραχ. την οκά. Για να πάρουμε ένα τσουβάλι αλεύρι πρέπει να πουλήσουμε 250 οκ. κρασί. Για να βγάλουμε όμως το κρασί αυτό χρειάζονται 4 στρέμματα αμπέλι. Σπάνια έχει κανείς από μας πάνω από δέκα στρέμματα, τα οποία για να μπορέσουμε να τα βγάλουμε πέρα δουλεύουμε νύχτα μέρα. Τώρα νοιώθει κανείς πόσο αποδίδουν.

Το λάδι μας το παίρνουν μόνο με 10 δραχ. την οκά. Και το πιο σπουδαιότερο δεν τ” αγοράζουν κι” όλας. Ο αυτόνομος οργανισμός Κερκύρας καλεί από βδομάδα σε βδομάδα 4-5 χωριάτες να αγοράσει το λάδι τους. Έτσι δεν θα τελειώσει η αγορά ούτε μετά 10 μήνες. Είνε φανερό πως αυτό γίνεται με τη συμφωνία του Κράτους και των εμπόρων που οφελούνται άλλως τε απ” τον οργανισμό.Γίνεται για να εξαναγκάζεται απ” την πείνα ο φτωχός να το δίνει όσο-όσο στους εμπόρους, οι οποίοι αυτοί το πουλάν με κέρδη μεγάλα. Κι” αυτό πράγματι συμβαίνει. Αντί δε για παράδες τους δίνουν οι έμποροι αλεύρι κλπ. Δηλαδή διπλή εκμετάλλευση.

Αλλά κι” όταν αγοράζει ο οργανισμός δεν τους δίνει σχεδόν ψιλή. Γιατί πρώτα παίρνει τα χρέη η Αγροτική Τράπεζα, το Μετοχικό Ταμείο ελαίου και το Κράτος τους φόρους. Έτσι ο κοσμάκης μένει με τα χέρια αδειανά.

Η πείρα μας δείχνει πως έξω απ” τον αγώνα τίποτε άλλο δεν μας σώζει. Κι” αυτό πρέπει να κάνουμε.

Λευκάδα 3 Απριλίου 1932
Παραγωγός