Σύμβουλοι και… χουβαρντάδες πολιτικοί σε εποχές πτώχευσης!!!

Παρά Ἀνωνύμου τοῦ Λευκάδιου

Το Δημοτικό συμβούλιο, στη συνεδρίαση της 9ης Μαΐου, αποφάσισε την πρόσληψη «ειδικού συμβούλου» από το Δήμο για τα επόμενα τρία χρόνια.

Έτσι λοιπόν και ο Δήμος μας πρόσθεσε τη δική του πινελιά, στη γενική εικόνα της «συμβουλολαγνείας» που έχει ενσκήψει στη χώρα τον τελευταίο χρόνο!

Πρέπει δε να ομολογήσουμε, ότι οι σύμβουλοι είναι ίσως το μόνο είδος, που διαθέτουμε εν αφθονία ως χώρα!

Σε πρόσφατη επεισοδιακή και επιλεκτική συνέντευξη τύπου ο Δήμαρχος διευκρίνισε ότι: «δεν πρόκειται για ένα φυσικό πρόσωπο αλλά για μια ομάδα επιστημόνων, που προσελήφθηκε έπειτα από διεθνή ανοιχτό διαγωνισμό, η οποία θα χρησιμοποιηθεί για να δώσει συγκεκριμένες  προτάσεις  για την  αξιοποίηση των ιχθυοτροφείων,  τους Σκάρους, της Δημοτικής περιουσίας…».

Μετά και τις τελευταίες διευκρινήσεις του Δημάρχου, το θέμα της πρόσληψης συμβούλων απ’ το Δήμο, πέραν της οικονομικής διάστασης -που καυτηρίασαν κάποιες παρατάξεις στο Δημοτικό συμβούλιο της 9ης Μαΐου- αποκτά και πολιτική διάσταση.

Σε μια από τις ανακοινώσεις των παρατάξεων που διαφώνησαν τότε με την απόφαση της πλειοψηφίας για την πρόσληψη των συμβούλων στο Δήμο Λευκάδας διαβάσαμε:

«…Η πρόσληψη ειδικού συμβούλου θα έχει μια σημαντική οικονομική επιβάρυνση. Περίπου 370.000 ευρώ για τρία χρόνια. Μαζί με το κόστος της πρόσληψης για μια τετραετία γενικού γραμματέα φθάνει σε ένα πολύ σημαντικό ποσόν, το οποίο μπορούσε να αξιοποιηθεί για τις ανάγκες του δήμου και να ανακουφίσει οικισμούς και κοινότητες… που τα οικονομικά του δήμου δεν δίνουν τη δυνατότητα επαρκούς χρηματοδότησής τους… Η λύση θα ήταν να κατανεμηθούν οι σύμβουλοι που έχει σήμερα ο δήμος …να οργανωθούν τομείς και τμήματα να παρακολουθήσουν τα αντικείμενα …να εξειδικευτούν και να φέρουν σε πέρας της ανάγκες του δήμου…».

Αυτά μεταξύ άλλων δήλωσε τότε, ο δημοτικός σύμβουλος Γεράσιμος Αραβανής βάζοντας στο θέμα δυο παραμέτρους που μέχρι σήμερα δεν είχαν συνηθίσει να κάνουν οι πολιτικοί μας.

Την παράμετρο του κόστους και το θέμα της ιεράρχησης των προτεραιοτήτων.

Οι πολιτικοί μας στο θέμα της διαχείρισης του δημόσιου χρήματος υπήρξαν πάντα χουβαρντάδες!

Το κόστος και η τιμή απόκτησης των πραγμάτων ουδέποτε τους απασχόλησε. Μήπως ήταν δικά τους τα χρήματα που ξοδεύονταν;

Αλλά κι όταν αυτά δεν υπήρχαν… παλιά μου τέχνη κόσκινο! Τραπεζικός δανεισμός… (Για να μην είμαστε άδικοι, πρέπει να αναγνωρίσουμε, ότι υπάρχει ένα «κόστος» που οι πολιτικοί μας πάντα μετρούσαν κι αυτό είναι το… πολιτικό!!)

Όσον αφορά την ιεράρχηση των αναγκών κι αυτές ήταν άγνωστες λέξεις. Ικανοποιούταν οι ανάγκες των «δικών» μας, όσων πίεζαν περισσότερο, όσων έδιναν σε τελευταία ανάλυση περισσότερα «ψηφουλάκια»!

Ακόμη και σήμερα στην οικονομική κατάσταση που βρίσκεται η χώρα, οι πολιτικοί μας δεν κατανοούν, ότι σε περίοδο κρίσης, δουλειά τους είναι να εξοικονομούν χρήματα αντί να ξοδεύουν παραπάνω.

Εκτός όμως από την οικονομική επιβάρυνση του Δήμου -όχι ευκαταφρόνητη στις μέρες μας- και εξαιτίας των θεμάτων που θα διαχειριστούν οι σύμβουλοι (ιχθυοτροφεία Δημοτική περιουσία κ.λπ. ) γεννάται ένα μείζον πολιτικό ζήτημα.

Οι πολίτες εκλέγουν πολιτικούς είτε αυτοί είναι υπουργοί, βουλευτές είτε δημοτικοί άρχοντες, για να σκέφτονται, να παίρνουν αποφάσεις, να λειτουργούν και να προασπίζουν το δημόσιο συμφέρον.

Αν αυτές οι ζωτικές λειτουργίες ανατεθούν σε τρίτους, τεχνοκράτες ή συμβούλους και γενικά σε πρόσωπα μη αιρετά, τι απομένει στους πολιτικούς να κάνουν;

Μήπως αυτή η χώρα δεν έχει ανάγκη τόσο τα μάστερ και τα ντοκτορά των συμβούλων όσο τον κοινό νου;

Μήπως οι πολιτικοί μας δεν εκλέχτηκαν απλώς να διαχειρίζονται τις σκέψεις και αποφάσεις συμβούλων, αλλά να παίρνουν οι ίδιοι πολιτικές πρωτοβουλίες;

Επειδή από τους πολιτικούς δεν περιμένουμε και πολλά πράγματα, μήπως εμείς οι πολίτες πρέπει να αρχίσουμε να γινόμαστε καχύποπτοι απέναντι σε πολιτικούς χουβαρντάδες και διαχειριστές;