Προφητικά
Γράφει ο Αιθεροβάμων
Προφητικά*
«Η βλακεία, η εγωπάθεια, η μωρία και η γενική αναπηρία της ηγετικής τάξης στη σημερινή Ελλάδα σε φέρνει στην ανάγκη να ξεράσεις…
Είμαι βέβαιος πως τούτοι οι ελεεινοί δεν αντιπροσωπεύουν την ζωντανή Ελλάδα, δεν αντιπροσωπεύουν τίποτε…
Δεν έχω φυσικά την απαίτηση να είμαστε όλοι σύμφωνοι στην παραδοχή ή στην άρνηση ενός οποιουδήποτε πράγματος που θα έπεφτε στην αντίληψή μας.
Εννοώ μόνο ότι δεν υπάρχει ακόμα στην Ελλάδα ούτε καν για τα δικά μας ζητήματα, εκείνη η βαθύτερη συμφωνία, χωρίς την οποία κάθε αντιγνωμία καταντά μια μάταιη ταραχή.
Στη βάση κάθε συζήτησης εξυπακούεται ένα σιωπηλό συμβόλαιο.
Χωρίς αυτό έχουμε πολλούς παράλληλους μονόλογους, αλλά δεν έχουμε διάλογο.
Για την ώρα είμαστε η χώρα των παράλληλων μονόλογων.
Δε μου φταίνε οι θεσμοί και τα πολιτικά συστήματα, μου φταίει το δαιμόνιο που έχουμε να εξευτελίζουμε τον κάθε θεσμό και το κάθε σύστημα, και να σκεπάζουμε τα καμώματά μας με ρητορείες.
Η αποστροφή που αισθάνομαι για τους ελλαδικούς κομματικούς τρόπους είναι ανείπωτη.»
«Α! αι εκλογαί, αυτή η μόνη επί εβδομήκοντα έτη ασχολία μας, αφ’ ότου ηλευθερώθημεν, αφ’ ότου δηλαδή μεταλλάξαμεν τυράννους, τους οποίους δια των εκλογών φανταζόμεθα ότι αντικαθιστώμεν τάχα συχνότερον.»
*Κείμενα Γ. Σεφέρη και Α. Παπαδιαμάντη
Αιθεροβάμων
| Κάντε κλικ εδώ για να διαβάσετε όλες τις αναρτήσεις του Αιθεροβάμωνα. |
«Αλλαχού τα κόμματα γεννώνται, διότι εκεί υπάρχουσιν άνθρωποι διαφωνούντες και έκαστος άλλα θέλοντες. Εν Ελλάδι συμβαίνει ακριβώς το ανάπαλιν, αιτία της γεννήσεως και της πάλης των κομμάτων είναι η θαυμαστή συμφωνία, μεθ’ης πάντες θέλουσι το αυτό πράγμα, να τρέφωνται δαπάνη του δημοσίου.
Αν υπήρχε λεξικόν της νεοελληνικής γλώσσης, νομίζομεν ότι ο ορισμός της λέξεως «κόμμα» ήθελεν είναι ο ακόλουθος : Ομάς ανθρώπων ειδότων ν’αναγιγνώσκωσι και ν’ανορθογραφώσιν, εχόντων χείρας και πόδας υγιείς αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες ενούμενοι υπό ένα οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσι ν’αναβιβάσωσιν αυτόν δια παντός μέσου εις την έδραν πρωθυπουργού, ίνα παράσχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι».
Απόψεις του Εμμανουήλ Ροΐδη από το σατιρικό περιοδικό «Ασμοδαίος» (1875)