Σαν σήμερα, ο ελληνικός στρατός νικά στο Εσκί Σεχίρ (Δορύλαιον)
Σαν σήμερα, στις 8 Iούλη του 1921, o ελληνικός στρατός νικά στο Εσκί Σεχίρ και προελαύνει κατά της Άγκυρας (Μικρασιατική Εκστρατεία). Σε έναν όμως χρόνο από τότε, οι ιμπεριαλιστικές επιδιώξεις της ελληνικής άρχουσας τάξης θα συναντήσουν άδοξο τέλος, με τραγικές συνέπειες για τους ελληνικούς πληθυσμούς της Μικράς Ασίας.
Ο πρίγκηπας Ανδρέας (στο μέσο) και οι στρατηγοί Παπούλας και Κοντούλης στο Εσκί Σεχίρ
Στις 13/8/1922 θα ξεκινήσει η τουρκική αντεπίθεση. Το μέτωπο κατέρρευσε σχεδόν αμέσως και μόλις 2 εβδομάδες μετά, ο τουρκικός στρατός μπήκε στη Σμύρνη. Ο τραγικός απολογισμός της Μικρασιατικής Εκστρατείας θα αποτυπωθεί στα νούμερα ως εξής: 91.000 περίπου ήταν οι απώλειες του ελληνικού στρατού, ενώ 1.500.000 άνθρωποι αναγκάστηκαν να ξεριζωθούν από τις εστίες τους αφήνοντας πίσω χιλιάδες νεκρούς. (902.gr).
Σε εφημερίδα της εποχής (ΣΚΡΙΠ, Παρασκευή 9 Ιουλίου 1921) διαβάζουμε:
ΣΚΡΙΠ, Παρασκευή 9 Ιουλίου 1921
| «ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΠΟΛΙ
Μετά την Κιουτάχειαν και το Δορύλαιον (σ.σ.: η ελληνική ονομασία του Εσκί Σεχίρ) η ελληνική προσοχή και οι παλμοί οι ελληνικοί, στρέφονται, αμέριστοι πλέον προς την πόλιν των μεγάλων θρύλων. Και η ευχή όλων εκεί απευθύνεται. -Στην πόλι. Ουδέποτε δε η ευχή αύτη, με την οποίαν εγαλουχήθησαν γενεαί ολόκληροι ελληνικαί, ανεπέμφθη με τόσην ευλαβήν παποίθησιν και με τόσην πίστιν όσον κατά την περίστασιν ταύτην. Η Κωνσταντινούπολις δεν αποτελεί πλέον εθνικόν οραματισμόν, ούτε έξαρσιν λυρικής εκδηλώσεως, αλλά πραγματικότητα της οποίας αναμένει ο ελληνικός λαός το χαρμόσυνον άγγελμα. Όλα συντείνουν εις το να δικαιωθή η πίστις και η πεποίθησις δια την είσοδόν μας εις την Κων)πόλιν. Ευλογημένη η στιγμή την οποίαν επί αιώνας ολοκλήρους καρτερούσε δειλή, αλλά με τους αυτούς ευγενούς παλμούς η αθάνατος ελληνική φυλή». |
Και στο Ριζοσπάστη της ίδιας μέρας (Φύλλο της Παρασκευής 21 Ιουνίου 1921) διαβάζουμε:
ΣΚΡΙΠ, Παρασκευή 9 Ιουλίου 1921
| «ΝΑ ΓΙΑΤΙ ΠΟΛΕΜΑΤΕ
Αι οργανωμέναι μυστικαί δυνάμεις, που κυβερνούν εκ του ασφαλούς τον τόπον αυτόν εξαπελύθησαν εναντίον του Κόμματός μας. Ένα αυτοκίνητον εξεφόρτωσε προχθές βράδυ εμπρός εις τα γραφεία του δεκάδα αστυνόμων και μπράβων φαλαγγιτών, οι οποίοι έσπασαν πόρτες, παρεβίασαν εισόδους, συνέτριψαν έπιπλα και τζάμια, κατέστρεψαν βιβλία και έφυγαν ανενόχλητοι. Το επεριμέναμεν! Οι πατριώται είχαν ενθουσιασθή. Οι μπράβοι και οι αργόμισθοι, οι εν ονόματι του πατριωτισμού και της ανορθώσεως ροκανίζοντες το περιεχόμενον του δημόσιου Ταμείου και εκ του ασφαλούς συμμετέχοντες δια σμπάρων εις την αγρίαν του μετώπου αιματοχυσίαν, όπου τα παιδιά του λαού σφάζονται, για να πουλούν αυτοί εδώ πατριωτισμόν, είχαν ανάγκην να ξεθυμάνουν. […] Αλλ΄ απευθυνόμεθα προς τους Έλληνας εργάτας και χωρικούς, προς αυτούς …. (σ.σ.: λέξεις που δεν διαβάζονται) για να ειμπορούν να αποσπούν ζητωκραυγάς και χειροκροτήματα οι καταστροφείς των. Για να τους πληροφορήσωμεν ότι τη στιγμή που αυτοί σκοτώνονται εκεί κάτω … (σ.σ.: λέξεις που δεν διαβάζονται) εδώ πίσω οι κυβερνώντες την χώραν εκπρόσωποι της αστικής τάξης εν Ελλάδι, ζητούν να καταργήσουν κάθε ιδική των ελευθερίαν […] Ιδού γιατί πολεμούν! Ιδού γιατί πεθαίνουν! Ας το καταλάβουν καλά οι Έλληνες χωρικοί και εργάται…» |
