Η πρώτη ραδιοφωνική ομιλία της Απελευθέρωσης [14.10.1944] (του Άγγελου Σικελιανού)

Ο πρώτος πανηγυρικός της απελευθέρωσης

Του Άγγελου Σικελιανού

Ηχήστε οι σάλπιγγες…. Καμπάνες βροντερές,
δονήστε σύγκορμη τη χώρα πέρα ως πέρα…
Βόγγα Παιάνα! Οι σημαίες οι φοβερές
της Λευτεριάς, ξεδιπλωθήτε στον αέρα!

Έτσι έκραξα -είναι περισσότερος από χρόνος τώρα- πάνω από τον τάφο ενός μεγάλου μας νεκρού, προανακρούοντας τότε τα μελλούμενα Ελευθέρια! Και να σήμερα, η φωνή μου που αντηχεί σα σάλπιγγα Δευτέρας Παρουσίας, απάνω από νεκρούς και ζωντανούς, καλώντας σε μια μόνη Σύναξη ψυχών το Πανελλήνιο, για να του μηνύσει πως η Κοσμοϊστορική Ελευθερία που τη λαχταρίσαμε απ΄ το χάραμα των 28 του Οχτώβρη του 1940 και την εχαλκέψαμε μες στη φωτιά των θριάμβων των αλβανικών βουνών και μέσα στη φωτιά των μαρτυρίων όπου βαπτίστη πέντε χρόνια τώρα ολάκαιρη η Ελλάδα, είναι πια ουσιαστικά δική μας!

Αδελφοί μου και αδελφές μου, όσοι την στιγμή ετούτη είστ΄ από κάτω από το χώμα της πατρίδας και όσοι ακόμα το πατάτε ζωντανοί, κι ακόμα Εσείς πούστε μακρά την ώρα αυτή απ΄ τη γη μας, όλοι κι όλες, άντρες και γυναίκες και παιδιά, όλοι οι νεκροί που κρεμαστήκατε, τουφεκιστήκατε, σφαχτήκατε, θαφτήκατε στον Άδη ζωντανοί, και Σεις μανάδες, αδελφές, αρραβωνιαστικές, ψυχές χαροκαμένες, και Σεις όσοι συγκρατάτε ολόρθη ακόμα την ψυχή και το κορμί σας, για να οργώσετε αύριο σε νέα τρανή ζωή τον τόπο, ακούστε, ακούστε σήμερα το διάστημα που βογγάει σα χαλκός απ΄ άκρη σ΄ άκρη τα Ελευθέρια και τα Νικητήρια και τα Αναστάσιμα, ακούστε τα συμμαζεμένα μες σ΄ αυτό το μήνυμα, που κλει βαθειά του όλο το νόημα της αδάμαστης, θεϊκής μαζί κι ανθρώπινης Οργής και Δικαιοσύνης!

Ένα Πνεύμα ακατανίκητο, το πνεύμα της αθάνατης θεϊκής μαζί κι ανθρώπινης Αλήθειας, πέρασε μπροστά απ΄ τους δύο «δαιμονιζόμενους» που θέλησαν να κυβερνήσουνε στις μέρες μας την Ιστορία και να την μπάσουν μες την κοίτη του απροσμέτρητου υπανθρωπισμού τους και της τέλειας αγραμματοσύνης τους, ο ένας με το Φασισμό του, κι ο άλλος με το Ναζισμό του, ένα πνεύμα αθάνατης Αλήθειας πέρασε την τελευταία στιγμή από κοντά τους, καθώς διάβηκε μια μέρα ο Ιησούς μπροστά απ΄ τους δύο «δαιμονιζόμενους», του Ευαγγελίου, στη χώρα των Γαδαρηνών. Ακούστε:

«Και ελθόντος του Ιησού εις το πέραν, εις την χώραν των Γαδαρηνών, απήντησαν αυτώ δύο δαιμονιζόμενοι, εκ των μνημείων εξερχόμενοι, χαλεποί λίαν, ώστε μη ισχύειν τινα παρελθείν δια της οδού εκείνης.

Και έκραζον λέγοντες:

΄Τι ημίν και Σοι; Ήλθες ώδε προ καιρού βασανίσαι ημάς;΄

Ην δε μακράν απ΄ αυτών αγέλη χοίρων πολλών βοσκομένη. Οι δε δαίμονες παρεκάλουν αυτόν λέγοντες: ΄Ει εκβάλλεις ημάς απόστειλον ημάς εις την αγέλην των χοίρων΄. Και είπεν αυτοίς: ΄Υπάγετε΄. Οι δε εξελθόντες απήλθον εις τους χοίρους· και ιδού ώρμησε πάσα η αγέλη των χοίρων κατά του κρημνού εις την θάλασσαν και απέθανον εν τοις ύδασιν.»

Έτσι και σήμερα το Πνεύμα της Θεϊκής και ανθρώπινης μαζί Δικαιοσύνης, πέρασε μπροστά από το Μπενίτο Μουσολίνι κι από τον Αδόλφο Χίτλερ, απ΄ τους δύο «δαιμονιζόμενους» ετούτους Αρχιχοίρους, πρώτα από τον ένα κ΄ έπειτα απ΄ τον άλλο και, να τώρα το κοπάδι των αμέτρητών τους χοίρων φασιστών και εθνικοσοσιαλιστών, που ροβολάει κατά γκρεμνού και πνίγεται και χάνεται μαζί τους απ΄ το πρόσωπο της γης.

Ακούστε, ακούστε: Εχτυπηθήκανε κι ο ένας κι ο άλλος στο άδειο τους κρανίο, από το πνεύμα, λέω, της Ζωής και της Αλήθειας α π ό   τ ην  α ι ώ ν ι α  δ ύ ν α μ η  τ ω ν  Λ α ώ ν! Τρέμουν τον ίσκιο τους, σκορπιούνται, η δειλία έχει ριζώσει πια στα νεύρα τους και στην καρδιά τους, ο άνεμος τούς είναι ενάντιος, η κατάρα όλου του κόσμου έχει τη μέση τους ζωσμένη, η γυμνή σπάθα της Ελευθερίας αστράφτει από παντού μπροστά στα μάτια τους και τους τυφλώνει!

Φεύγουν, φεύγουν από μπρος της πανικόβλητοι, κι απ΄ τον πρώτο ως με τον τελευταίο, ροβολάνε, ροβολάνε πια για πάντα απ΄ τον γκρεμνό. Κατρακυλάνε όπως κατρακυλίσανε απ΄ τα αλβανικά βουνά οι ξυλένιοι στρατηγοί του Μουσολίνι, ο Πράσκα, ο Σοντού, ο Καμπαλλέρο, όπως εκατρακύλισε το χάρτινο οικοδόμημα της Αυτοκρατορίας του, όπως πέσανε και πέφτουνε στο βάραθρο οι επαγγελίες του Χίτλερ, όταν τελειώνοντας το «Mein Kampf» του διακήρυττε στον κόσμο ολόκληρο, πως «ένα Κράτος αν φροντίζει τα στελέχη του, καθώς τα φρόντιζεν εκείνος, είναι πεπρωμένο να κυριαρχήσει απάνω απ΄ ολόκληρη τη γη»…

Ποτέ ο στόμφος και ποτέ η χυδαία θεατρικότητα δεν πήρε μες σ΄ ολόκληρη την Ιστορία του κόσμου ογκωδέστερες διαστάσεις, όσο στο άδειο από μυαλό και στα άδεια από κάθε νόημα λόγια του Μπενίτο Μουσολίνι!

Τι απόμεινε απ΄ όλα αυτά;

Ένα «Βιντσερέμο» στις γωνιές των τοίχων μας, άξιο μονάχα να το πλησιάζουν και να του δροσίζουνε τα μαύρα χρώματα, σηκώνοντας το πόδι απάνω του, όταν τους αρέσει, τα σκυλιά μας!

Και τι απόμεινε από τον «αγώνα» και τις θυσίες του άλλου;

Ένα οικτρό μνημείο μεγαλομανίας, λογοκοπίας και λογοκλοπίας «άθροισμα παντοδαπόν και πανηγυρικώς μεμιγμένον», καθώς θάλεγαν οι αρχαίοι, ένα για τους αιώνες των αιώνων «προς αποφυγήν παράδειγμα» του πιο ρηχού, του πιο χυδαίου και του πιο αρριβιστικού ρομαντισμού.

Αδερφοί μου, ξέρετέ το: Η μέρα αυτή για την Ελλάδα κλείνει μέσα της το Μαραθώνα και τη Σαλαμίνα και το 21 και την Αλβανία και το μαρτύριο όλων μας των πρόσφατων νεκρών για την κατάκτηση της τέλειας, της ολοκληρωτικής μας Εθνικής και μαζί Πανανθρώπινης Ελευθερίας! Ο Ασσυριακός Νεμρωδισμός, ο Μηδικός Σατραπισμός, ο πρώτος Ρωμαϊκός Καισαρισμός, ο επιγονικός του ηλίθιος Φασισμός και Ιμπεριαλισμός, ο τελευταίος επιστημονικό-ρομαντισμός των Ούννων Ναζισμός και Σαδισμός, την ώρα τούτη είναι πια πτώματα μπροστά απ΄ τα πόδια της Αιωνίας Ελλάδας, ως της Μάνας των Μανάδων του υπέρτατου οικουμενικού συγχρόνως και εθνικού μας, Ηρωϊσμού και Ανθρωπισμού.

Από την ώρα αυτή, λοιπόν, όσοι Έλληνες ας προχωρήσουμε στο καθαρό πεδίον των νέων που μας ξανοίγονται ευθυνών και κάτου από το φως της αβασίλευτης σημερινής χαράς μας, προς την ουσιαστική ολοκλήρωση της έννοιας της Ελευθερίας και για μας τους ίδιους και για ολόκληρο τον κόσμο. Από τη νέα λαϊκή μας θέληση, από τη νέα πραγματοποίηση Ισότητας και Δικαιοσύνης, κι από την υπέρτατή τους κατοχύρωση σε έργα ανώτατης πνευματικής ζωής και δημιουργίας, ας επωμισθούμε από την ώρα τούτη την υπόσχεση προς την Ελλάδα και την Ανθρωπότητα μαζί να της προσδώσουμε αύριο -το ταχύτερο- το τέλειο το Καθολικόν Ανάστημά της.

Αδελφοί μου η μέρα τούτη είναι η μέρα της υπογραφής του νέου μας, του ολοκληρωτικού Συμβόλαιου με την Ιστορία. Ας το υπογράψουμε, την ίδια τούτην ώρα αδίσταχτα και υπεύθυνα όλοι. Ο κόσμος όλος όπου θαύμασεν ανεπιφύλακτα τον ηρωϊσμόν μας στην ανώτερη μορφή των επικών εξορμήσεών του είναι ανάγκη και είναι χρέος μας απόλυτο να μας θαυμάσει σύντομα και για την λαϊκή και για την ηθική και για την ύψιστη πνευματική οργάνωση όλων ανεξαίρετα των δυνάμεών μας. Σηκωθήτε όλοι όσοι μ΄ ακούτε κι ορκισθήτε το μεγάλο, τον υπέρτατο όρκο της αυριανής Δημιουργίας.

Και τώρα: ένα γονάτισμα μπρος στους νεκρούς μας, ένας μας βαθύτατος και ομόψυχος χαιρετισμός προς το στρατό μας, τα βουνά, τις θάλασσές μας, τους παντού ήρωές μας, τους αντάρτες μας, τις Εαμικές και μη Εαμικές μας οργανώσεις που σταθήκανε στο επίπεδο του ελληνικού προορισμού τους, έναν ανδρικό χαιρετισμό προς τους συμμάχους μας, ένα άλλο ανδρικό χαιρετισμό στην Εθνική Κυβέρνησή μας, και μια τελευταία στεντόρεια, όλοι μαζί, ιαχή χαράς και περηφάνειας με τους ίδιους αυτούς στίχους που πρωτάρχισα το μήνυμά μου:

Ηχήστε οι σάλπιγγες…. Καμπάνες βροντερές,
δονήστε σύγκορμη τη χώρα πέρα ως πέρα…
Βόγγα Παιάνα! Οι σημαίες οι φοβερές
της Λευτεριάς, ξεδιπλωθήτε στον αέρα!