Δημόσιο κτήριο αποκαλύφθηκε κατά την αρχαιολογική έρευνα στη Λισό Χανίων
Αρχαίο ωδείο στον αρχαιολογικό χώρο της Λισού (διακρίνονται το κοίλο και οι πλευρικοί θάλαμοι)
Μεγάλο τμήμα από δημόσιο κτίριο, στη μορφή ωδείου ή βουλευτηρίου, με προσανατολισμό στα ανατολικά, έφερε στο φως η ανασκαφική έρευνα στον αρχαιολογικό χώρο της Λισού στα Χανιά, που πραγματοποιήθηκε για πρώτη φορά μετά από 62 χρόνια. Η κατασκευή του αξιόλογου αυτού μνημείου, με μια πρώτη εκτίμηση, προσδιορίζεται στους πρώιμους ρωμαϊκούς χρόνους (1ος αι. μ.Χ.).
Στην πρώτη φάση της έρευνας αποκαλύφθηκε μέρος της σκηνής, δύο πλευρικοί θάλαμοι με καμαροσκέπαστη οροφή και 14 σειρές εδωλίων από το κοίλο, το οποίο διαθέτει κτιστή υπόβαση και είναι πιθανότατα θεμελιωμένο στο φυσικό έδαφος. Τα περισσότερα ακέραια εδώλια διατηρούνται στα νότια και νοτιοδυτικά. Αντιθέτως, το βορειοδυτικό τμήμα του κοίλου είναι ιδιαίτερα διαταραγμένο. Η καταστροφή του προκλήθηκε όταν τεράστιοι βράχοι, φερτοί από τον παρακείμενο χείμαρρο, διαπέρασαν το κτίσμα διαγώνια με κατεύθυνση προς τα ανατολικά. Η υπερχείλιση του χειμάρρου ενδεχομένως οφείλεται στο σφοδρό σεισμικό γεγονός των όψιμων ρωμαϊκών χρόνων (4ος αι. μ.Χ.), που κατέστρεψε τις περισσότερες αρχαίες θέσεις της δυτικής Κρήτης.
Άποψη του αρχαίου ωδείου από τα νότια του αρχαιολογικού χώρου της Λισού (στο βάθος ο βυζαντινός ναός Αϊ-Κυρκού)
Η Λισός, αρχαία αυτόνομη πόλη, θρησκευτικό κέντρο και έδρα του Κοινού των Ορείων κατά τον 3ο αιώνα π.Χ., αναπτύχθηκε στην περίκλειστη από βουνοκορφές και κατάφυτη κοιλάδα του Αϊ-Κυρκού, που έχει έξοδο στο νοτιοδυτικό Κρητικό πέλαγος.
Αρχαία νεκρόπολη στον αρχαιολογικό χώρο της Λισού
Το Ασκληπιείο, που ήρθε στο φως το 1959, αρχιτεκτονικά κατάλοιπα δημόσιων κτισμάτων, η εντυπωσιακή νεκρόπολη των ελληνορωμαϊκών χρόνων και οι δύο μονόχωροι βυζαντινοί ναοί, συνθέτουν ένα μοναδικό αρχαιολογικό τοπίο ιδιαίτερου φυσικού κάλλους.
Βυζαντινός ναός της Παναγιάς στην παραλία της Λισού
Η πρόσβαση στον αρχαιολογικό χώρο γίνεται είτε διά θαλάσσης είτε μέσω του ευρωπαϊκού μονοπατιού Ε4, με αποτέλεσμα η περιοχή να παραμένει αλώβητη από νεότερες επεμβάσεις αλλά συγχρόνως η εκτέλεση των εργασιών να αντιμετωπίζει αντικειμενικές δυσκολίες.
