Πέθανε ο Σπύρος Σούνδιας (Τζάρας) – Την Πέμπτη το μεσημέρι στο νεκροταφείο Βύρωνα η κηδεία

Απονομή τιμητικής πλακέτας το 2018 στον εκλιπόντα από τον πρόεδρο του Συλλόγου Αλεξανδριτών Αττικής Χρήστο Κατσάρα

Πέθανε χθες στην Αθήνα σε ηλικία 95 ετών ο Σπύρος Πάνου Σούνδιας (Τζάρας), φιλόλογος, ιστορικός και συγγραφέας.

Η εξόδιος ακολουθία θα γίνει την Πέμπτη 18 Ιανουαρίου 2024 στις 12:30 στο νεκροταφείο του Βύρωνα.

Τα θερμά μας συλλυπητήρια στους οικείους του.

Ο Σπύρος Σούνδιας γεννήθηκε το 1929 στον Αλέξανδρο Λευκάδας. Πατέρας του ήταν ο Πάνος, που κατάγονταν από τις παλαιότερες Σουντιαίικες οικογένειες του Αλεξάνδρου, και μάνα του η Σταμάτα, το γένος Σούνδια, από το σόι «Βασίλα».

Ο Σπύρος Σούνδιας κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής του θητείας

Τέλειωσε το δημοτικό σχολείο στον Αλέξανδρο και στη συνέχεια το Γυμνάσιο Λευκάδας σε μια δύσκολη εποχή (πόλεμος, κατοχή, εμφύλιος). Έδωσε εξετάσεις και πέρασε στην Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών απ΄ όπου αποφοίτησε με επιτυχία. Υπηρέτησε ως έφεδρος αξιωματικός και μετά την στρατιωτική του θητεία εργάστηκε σε Φροντιστήριο στην Αθήνα. Ως καθηγητής Μέσης Εκπαίδευσης πρωτοδιόριστηκε στον Αστακό Αιτωλοακαρνανίας. Στη συνέχεια υπηρέτησε για πέντε χρόνια στη Λευκάδα, με ενδιάμεση απόσπαση ενός έτους στην Ήπειρο. Το διάστημα αυτό παντρεύτηκε την συνάδελφό του εκπαιδευτικό Έλλη Μπαλαλώτη με την οποία απέκτησε ένα γιο, τον Παναγιώτη.

Ο Σπύρος Σούδιας με την οικογένειά του το 2018 στην πλατεία του Αλέξανδρου

Μετά το 1973 μετατίθεται στην Αθήνα όπου υπηρέτησε σε Γυμνάσια και Λύκεια του Δήμου Αθηναίων φτάνοντας στο βαθμό του γυμνασιάρχου. Όσοι είχαν την τύχη να τον έχουν καθηγητή έχουν να πουν για την διδακτική του επάρκεια και το ακριβοδίκαιο της κρίσης του προς όλους, αλλά και για την αυστηρότητά του όπως και την τυπικότητά του στην εκτέλεση των καθηκόντων του.

Η αγάπη του για τον τόπο του και τους ανθρώπους του, το ανήσυχο πνεύμα του μαζί με την οικογενειακή του παράδοση, ήταν τα κίνητρα που τον ώθησαν να ασχοληθεί με την έρευνα και την συγγραφή με επίκεντρο την ευρύτερη περιοχή του Αλεξάνδρου.

Ακούραστος ερευνητής έψαχνε χρόνια σε βιβλιοθήκες και αρχεία και έφερε στο φως άγνωστες πτυχές της ιστορίας της ευρύτερης περιοχής του Αλεξάνδρου και κατ΄ επέκταση της Λευκάδας. Με δικά του έξοδα είχε εκδώσει τέσσερα βιβλία: Το 1986 ανέλαβε την επιμέλεια της έκδοσης των ποιημάτων του Κολυβιάτη (από τα Κολυβάτα Αλεξάνδρου) Άγγελου Βρεττού («Ποιήματα Άγγελου Βρεττού»), που του είχε εμπιστευτεί ο γιος του λαϊκού ποιητή Γιάννης Βρεττός. Ακολούθησε το 1989 η έκδοση του βιβλίου «Παπαγιάννης Σούνδιας – Μια ηρωική μορφή του 1821». Το 1999 εξέδωσε το βιβλίο «Άνθρωποι και τόποι της πατρίδος μου» [αυτό το βιβλιαράκι δυστυχώς το χάσαμε αφού το δανείσαμε χωρίς ποτέ να μας επιστραφεί], ενώ το 2005 θα ακολουθήσει «Η Παναγία της Γύρας».

Παράλληλα κάνει πλήθος δημοσιεύσεων σε διάφορα λευκαδίτικα έντυπα, όπως στη «Λευκαδίτικη πνοή», στην «Ηχώ» του συλλόγου Λευκαδίων Αττικής, στους «Αντίλαλους απ΄ τους Σκάρους» του συλλόγου Αλεξανδριτών Αττικής κ.ά. Στο όλο έργο του, που είναι απόλυτα τεκμηριωμένο και διασταυρωμένο από πολλές πηγές και περιλαμβάνει πλούσια βιβλιογραφία, αναδεικνύει την ιστορία του τόπου του, με προεκτάσεις γενικότερα στην ιστορία της Λευκάδας, χωρίς να υστερεί σε τίποτα από τους άλλους Λευκάδιους ιστορικούς.

Τον Ιούλιο του 2009 είχε τιμηθεί για την προσφορά του στην ανάδειξη της λαογραφίας και ιστορίας του Αλεξάνδρου στην Νικιάνα με τιμητική πλακέτα από τον Πολιτιστικό Σύλλογο Νικιάνας «οι Σκάροι». Το 2018, σειρά είχε ο Σύλλογος Αλεξανδριτών Αττικής να τιμήσει τον Σπ. Σούνδια στην ιδιαίτερη πατρίδα του, στο χωριό που γεννήθηκε και μεγάλωσε, τον Αλέξανδρο (Μαυρογιαννάτα), κι αυτό είχε τη δική του ξεχωριστή βαρύτητα.

(Τα βιογραφικά στοιχεία είναι από την τιμητική εκδήλωση που διοργάνωσε το 2018 στην πλατεία του Αλέξανδρου ο Σύλλογος Αλεξανδριτών Αττικής – Για την εκδήλωση δες εδώ περισσότερα).