Το Φεστιβάλ ΛΕΑ στη Λευκάδα (της Ιωάννας Φίλιππα)

Της
Ιωάννας Φίλιππα

Φέτος, για όγδοη φορά, παρουσιάστηκαν στη Λευκάδα οι εκδηλώσεις του φεστιβάλ ΛΕΑ, το διήμερο 21 και 22 Ιουνίου.

Στις εκδηλώσεις συμμετείχαν οι συγγραφείς Dasso Saldivar, Juan Villoro, Maria Jose Solano, Dolores Payas και ο Μιχάλης Μακρόπουλος, η Διευθύντρια του φεστιβάλ, Αδριάνα Μαρτίνεζ και η νεαρή δικηγόρος Δήμητρα Ρομποτή ενώ το καλλιτεχνικό πρόγραμμα περιλάμβανε μουσική παράσταση της Παιδικής Χορωδίας του Ορφέα Λευκάδας, του κλασικού κιθαρίστα Χάρη Οικονόμου και της πιανίστα Μαρίας Βέγκου καθώς και επίδειξη χορών λάτιν από τη Σχολή Αθλητικού και Κοινωνικού Χορού Ballroom King.

Το φεστιβάλ φιλοξενήθηκε στον κήπο της Δημόσιας Βιβλιοθήκης Λευκάδας η οποία ανέλαβε τη συνδιοργάνωση, καλύπτοντας έτσι το θεσμικό κενό της κατάργησης του Πνευματικού Κέντρου του Δήμου Λευκάδας (ήταν ο συνεργαζόμενος φορέας με το Φεστιβάλ ΛΕΑ μέχρι το 2023).

Από το 2016 μέχρι σήμερα, το Ελληνο-Ιβηροαμερικάνικο Φεστιβάλ ΛΕΑ έχει αποκτήσει τους λάτρεις του στη Λευκάδα, η οποία ήταν η πρώτη επαρχιακή πόλη που το φιλοξένησε και μπορεί να υπερηφανεύεται ότι έχει παρουσιάσει στο τοπικό κοινό μεγάλα ονόματα της ισπανικής λογοτεχνίας.

Αξίζει να αναφέρουμε τους συγγραφείς και ποιητές που παρουσίασαν το έργο τους στη Λευκάδα από το 2016 μέχρι το 2024:

Hector Abad Faciolince (Μπογκοτά, Κολομβία, 1958) είναι συγγραφέας, μεταφραστής και δημοσιογράφος. Σπούδασε Φιλοσοφία και Ιατρική και ειδικεύτηκε στις Σύγχρονες Γλώσσες και Λογοτεχνίες. Έχει μεταφράσει σημαντικούς Ιταλούς συγγραφείς, όπως τους Ουμπέρτο Έκο, Λεονάρντο Σάσια, Ίταλο Καλβίνο, Τομάζι ντι Λαμπεντούζα, μεταξύ άλλων. Έλαβε το Εθνικό Βραβείο Δημοσιογραφίας Simón Bolívar (το 1998 και το 2006), το πρώτο Βραβείο Casa de América Καινοτόμου Αφήγησης το 2004, το Βραβείο Καλύτερου Ξένου Μυθιστορήματος της Χρονιάς (Κίνα, 2006) και την υποτροφία της DAAD. Είναι αρθρογράφος και σύμβουλος σύνταξης στην εφημερίδα El Espectador. Συνεργάζεται μεταξύ άλλων με την El País της Μαδρίτη και την NZZ της Ζυρίχης.

Τα μυθιστορήματά του έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες, όπως στα αγγλικά, πορτογαλικά, ιταλικά, κινέζικα, γαλλικά, γερμανικά και ελληνικά, ανάμεσα σε άλλες. Το βιβλίο του «Η λήθη που θα γίνουμε», που στα ελληνικά κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πατάκη σε μετάφραση Τιτίνας Σπερελάκη, έγινε ταινία (σε σκηνοθεσία Φερνάντο Τρουέμπα) και κέρδισε το βραβείο Goya για την καλύτερη ιβηροαμερικανική ταινία το 2021. Επίσης το 2021 κυκλοφόρησε η εικονογραφημένη έκδοση αυτού του μυθιστορήματος, σε εικονογράφηση Τίτο Άλμπα. Στα ελληνικά κυκλοφορεί και το «Ο χαμένος Παράδεισος» επίσης από τις εκδόσεις Πατάκη σε μετάφραση Τιτίνας Σπερελάκη.

Juan Vincente Piqueras. Θεωρείται ένας από τους πιο μοναχικούς και αυθεντικούς ποιητές της σύγχρονης ισπανικής ποίησης. Γεννήθηκε το 1960 στο Ντούκες ντε Ρεκένα, ένα μικρό αγροτικό χωριό. Η παιδική του ηλικία σημαδεύτηκε από τη φύση, τις αγροτικές δραστηριότητες, την έλλειψη βιβλίων, την αθλιότητα του φρανκισμού. Η λογοτεχνική του καλλιέργεια ήταν τελείως προσωπικό του πάθος. Τη δεκαετία του ’80 έφυγε τρέχοντας από την Ισπανία. Τα τελευταία είκοσι χρόνια ζει έξω από την πατρίδα του.

Santiago Gamboa (Μπογκοτά, Κολομβία, 1965). Σπούδασε Λογοτεχνία στο Χαβεριανό Πανεπιστήμιο της Μπογκοτά και Ισπανική Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Κομπλουτένσε της Μαδρίτης. Στο Παρίσι, σπούδασε Κουβανική Λογοτεχνία στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης και εργάστηκε ως δημοσιογράφος στο Radio France International, σε λογοτεχνικά και πολιτιστικής φύσης προγράμματα, ενώ ήταν ανταποκριτής της εφημερίδας El Tiempo της Μπογκοτά στο Παρίσι. Από το 2010 είναι μόνιμος αρθρογράφος στην εφημερίδα El Espectador, καθώς και σε άλλες. Το 1995 δημοσίευσε το πρώτο του μυθιστόρημα, «Páginas de vuelta» και ακολούθησε το 1997 το «Το να χάνεις είναι ζήτημα μεθόδου», που έγινε ταινία από τον Σέρχιο Καμπρέρα και που στα ελληνικά κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Opera σε μετάφραση Κρίτωνα Ηλιόπουλου. Έκτοτε, έχει δημοσιεύσει περισσότερα από δέκα μυθιστορήματα, το βιβλίο διηγημάτων «El cerco de Bogotá», διάφορα ταξιδιωτικά χρονικά και το δοκίμιο «La guerra y la paz». Το μυθιστόρημά του «Necrópolis», το 2009 κέρδισε το Βραβείο La otra orilla. Υπήρξε διπλωμάτης στην Αντιπροσωπεία της Κολομβίας στην UNESCO και στην Πρεσβεία της Κολομβίας στην Ινδία. Στα ελληνικά κυκλοφορεί επίσης το «Νυχτερινές ικεσίες» από τις εκδόσεις Πόλις σε μετάφραση Βασιλικής Κνήτου.

Jorge Volpi (Μεξικό, 1968). Έχει γράψει δεκαπέντε μυθιστορήματα, ανάμεσα στα οποία ξεχωρίζουν το A pesar del oscuro silencio (1993), η Τριλογία του 20ου αιώνα που αποτελείται από τα Αναζητώντας τον Κλίνγκσορ (Βραβείο Biblioteca Breve, 1999), Το τέλος της τρέλας (2003) και Η εποχή της στάχτης (2006), το La tejedora de sombras (Βραβείο Planeta América, 2011), το Oscuro bosque oscuro (2010), το Memorial del engaño (2013), το Las elegidas (2014), το Una novela criminal (Βραβείο Alfaguara, 2018), στο οποίο βασίστηκε η ομώνυμη σειρά ντοκιμαντέρ του Νέτφλιξ και το Partes de guerra (2022). Έχει γράψει επίσης τα δοκίμια La imaginación y el poder (1998), La guerra y las palabras (2004), Mentiras contagiosas (Βραβείο Mazatlán, 2008), El insomnio de Bolívar (Βραβείο Debate-Casa de América, 2009), Leer la mente (2011) y Examen de mi padre (2016), καθώς και το θεατρικό Las agujas dementes (2020). Το πιο πρόσφατο βιβλίο του είναι το βιβλίο διηγημάτων Enrabiados (2023).Τον Οκτώβριο, ο εκδοτικός οίκος Alfaguara θα δημοσιεύσει το δοκίμιο La invención de todas las cosas, μια ιστορία της μυθοπλασίας. Το 2008 τιμήθηκε με το Βραβείο José Donoso για το συνολικό του έργο και με το Μετάλλιο του Τάγματος της Ιζαμπέλ της Καθολικής της Ισπανίας. Είναι Ιππότης του Τάγματος Γραμμάτων και Τεχνών της Γαλλίας. Τα έργα του έχουν μεταφραστεί σε τριάντα γλώσσες.

Alonso Cueto. Είναι Περουβιανός συγγραφέας, καθηγητής πανεπιστημίου και αρθρογράφος εφημερίδων. Η συγγραφική του καριέρα διήρκεσε σχεδόν τέσσερις δεκαετίες, κατά τη διάρκεια των οποίων έχει δημιουργήσει δεκάδες έργα μυθοπλασίας, άρθρα και δοκίμια.

Carlos Fonseca (Σαν Χοσέ, Κόστα Ρίκα, 1987) είναι συγγραφέας από την Κόστα Ρίκα και το Πουέρτο Ρίκο. Έχει επιλεγεί από το Hay Festival ως μέλος της ομάδας Bogotá 39, από το περιοδικό Granta για τη λίστα με τους είκοσι πέντε καλύτερους νέους ισπανόφωνους αφηγητές και από την Encyclopedia Britannica ως ένας από τους είκοσι πιο πολλά υποσχόμενους νέους συγγραφείς σε παγκόσμιο επίπεδο. Είναι ο συγγραφέας των μυθιστορημάτων «Ο συνταγματάρχης δεν έχει πού να κλάψει» (εκδ. Καστανιώτη, σε μετάφραση Αγγελικής Βασιλάκου), Museo animal και Austral. Το έργο του έχει μεταφραστεί σε περισσότερες από δέκα γλώσσες. Έχει κερδίσει δύο φορές το Εθνικό Βραβείο Λογοτεχνίας της Κόστα Ρίκα και το 2024 ήταν ο νικητής του Βραβείου Anna Seghers. Είναι καθηγητής στο Trinity College του Πανεπιστημίου του Cambridge.

Manuel Villas. Γεννήθηκε το 1962 στο Μπαρμπάστρο της Ισπανίας. Είναι πολυβραβευμένος ποιητής και πεζογράφος. Αρθρογραφεί τακτικά στην εφημερίδα El País. Έχει εκδώσει οκτώ μυθιστορήματα και έναν μεγάλο αριθμό ποιητικών συλλογών και δοκιμίων. Το Ορδέσα (Ίκαρος, 2020) κυκλοφόρησε το 2018 στην Ισπανία, έγινε το απόλυτο best seller, ψηφίστηκε από την El País ως ένα από τα καλύτερα βιβλία της χρονιάς και καθιέρωσε τον Vilas ως έναν από τους σημαντικότερους σύγχρονους Ισπανούς συγγραφείς, στο ύψος του Javier Cercas και του Antonio Muñoz Molina. Το βιβλίο έχει μεταφραστεί σε περισσότερες από είκοσι γλώσσες, ενώ το 2019 τιμήθηκε με το βραβείο Femina Étranger. Το βιβλίο του Alegría (2019) ήταν φιναλίστ για το βραβείο Planeta 2019 και μέχρι στιγμής έχει μεταφραστεί σε περισσότερες από επτά γλώσσες.

Filipa Leal Πόρτο, Πορτογαλία, 1979) είναι Πορτογαλίδα ποιήτρια, δημοσιογράφος και συγγραφέας. Είναι πτυχιούχος Δημοσιογραφίας από το Πανεπιστήμιο του Γουέστμινστερ (Λονδίνο), κι έχει μεταπτυχιακό Πορτογαλικών και Βραζιλιάνικων Σπουδών από τη Σχολή Τεχνών του Πόρτο. Έχει εκδώσει δέκα βιβλία, το πιο πρόσφατο είναι το Matches and Metal on Imitation of Human Being/Αγώνες και Μέταλλο στην Μίμηση του Ανθρώπου (ed. Assírio & Alvim, 2019). Εξέδωσε το πρώτο της βιβλίο το 2003 και ακολούθησαν άλλοι τίτλοι όπως The Liquid City/Η Υγρή Πόλη (ed. Deriva – ισπανική έκδοση ed. Sequitur), Adília Lopes Lopes (Não-Edições) ή Come on Thursday/Έλα την Πέμπτη (ed. Assírio& Alvim). Στην Κολομβία από τις εκδόσεις Tragaluz δημοσιεύτηκε η πρώτη της ανθολογία ποιημάτων, σε μετάφραση των Pedro Rapoula και Jerónimo Pizarro, με τίτλο: Τις λυπημένες ημέρες δε γίνεται λόγος για πουλιά. Στις ίδιες εκδόσεις, υπογράφει τον πρόλογο στην ανθολογία της Adília Lopes.

Το 2014, έγραψε με την σκηνοθέτιδα Patrícia Sequeira την μεγάλου μήκους ταινία Game of Checkers/Το παιχνίδι της Ντάμας (Βραβείο Χρυσής Αφροδίτης Καλύτερου Σεναρίου στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Κύπρου 2016 και Βραβείο Καλύτερου Σεναρίου στο Διεθνές Μηνιαίο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Κοπεγχάγης 2017). Ήταν συγγραφέας και σεναριογράφος για την τηλεοπτική σειρά Women Like These/Γυναίκες σαν αυτές (2016 – 2017, RTP1). Εργάστηκε επίσης στο ραδιόφωνο, σε έντυπα και στην τηλεόραση, όπου συμμετείχε στο πρόγραμμα Literature Here/Λογοτεχνία Εδώ (Βραβείο SPA για το Καλύτερο Τηλεοπτικό Πρόγραμμα Ψυχαγωγίας, 2017). Αυτή την περίοδο παρουσιάζει με τον Pedro Lamares, το εβδομαδιαίο πρόγραμμα λογοτεχνίας Nothing Will Be Like Dante/Τίποτα δεν θα είναι σαν τον Δάντη στο RTP2, για το οποίο επίσης επιλέγει κείμενα και κάνει τις αναγνώσεις.

Beatriz Saavedra. Γεννήθηκε στο Culiacán της Sinaloa το 1971. Αποφοίτησε από το Εθνικό Αυτόνομο Πανεπιστήμιο του Μεξικού. Έχει σπουδάσει Λογοτεχνία, Ποίηση και Φιλοσοφία. Διευθύνει το εργαστήριο λογοτεχνικής δημιουργίας «Alicia Reyes» στο Capilla Alfonsina (INBAL), από το 2017, είναι συντονίστρια της σειράς συνεδρίων «Diálogos en Femenino con Alfonso Reyes en La Capilla Alfonsina» (INBAL). Είναι η δημιουργός και διευθύντρια του Διεθνούς Συνεδρίου Alfonso Reyes and the Women of its Time INBAL (2020 και 2022), και είναι επίσης ιδρύτρια και συν-διευθύντρια του Εθνικού Δικτύου Γυναικών Alfonsine.

Είναι διευθύντρια σύνταξης του περιοδικού The Literary Experience. Στο Γυναικείο Μουσείο UNAM διευθύνει κύκλο ποιητικών συνεδρίων ενώ επίσης παρουσιάζει τον κύκλο της ποίησης για τη νοημοσύνη στο ραδιοφωνικό πρόγραμμα μηνιαίως. “Γυναίκες στην κερκίδα” στο Citizen Radio 660, IMER. Είναι διευθύντρια του Κέντρου Γυναικείων Σπουδών στην Εθνική Ακαδημία Ιστορίας και Γεωγραφίας. Είναι Δημιουργός και Διευθύντρια του Διεθνούς Φεστιβάλ Γυναικών στα Γράμματα του ANHG του UNAM, παρουσιάζει μια λογοτεχνική κάψουλα στην τηλεόραση για το πρόγραμμα «Hilando concepts» ASTL.TV. Είναι συν-διευθύντρια του Editorial Floricanto A.C. (Editorial Independiente) όπου έχει συμμετάσχει ως επιμελήτρια σε περισσότερα από 21 βιβλία από το 2004. Είναι λέκτορας στο Μεξικό και στο εξωτερικό μιλώντας για τις Γυναίκες στη Λογοτεχνία, συμμετέχει σε Συνέδρια, Φεστιβάλ και Λογοτεχνικές Συναντήσεις στο Μεξικό και στο εξωτερικό και τα ποιήματά της έχουν μεταφραστεί στα Ναχουάτλ, Αγγλικά, Γαλλικά, Κινέζικα, Γερμανικά και Ελληνικά.

Xanath Caraza. Είναι ταξιδιώτης, εκπαιδευτικός, ποιήτρια και διηγηματογράφος. Δίδαξε στο UMKC ως λέκτορας ισπανικών από το 2010, με ειδίκευση στα μαθήματα ισπανικής γραμματικής και λογοτεχνίας.

Aurora Luque (Αλμερία, Ισπανία, 1962). Ποιήτρια, συγγραφέας, μεταφράστρια, καθηγήτρια Αρχαίων Ελληνικών και εκδότρια. Συνεργάζεται με την εφημερίδα Sur de Málaga. Το 2008 διορίστηκε διευθύντρια του Πολιτιστικού Κέντρου «Γενιά του ’27» της Νομαρχίας της Μάλαγας. Έχει ιδρύσει και διευθύνει τη σειρά ποίησης  «Cuadernos de Trinacria». Συνεπιμελήθηκε τη συλλογή ποιημάτων από άλλους πολιτισμούς maRemoto του CEDMA. Ίδρυσε τον εκδοτικό οίκο Narila. Είναι μέλος της Συμβουλευτικής Επιτροπής της σειράς ποίησης Puerta del Mar και της ερευνητικής ομάδας μετάφρασης, λογοτεχνίας και κοινωνίας του Πανεπιστημίου της Μάλαγας. Εξέδωσε το «Personal & político», 45 ποιήματα που εμβαθύνουν στην πραγματικότητα της ισπανικής κοινωνικής κρίσης.

Έχει λάβει πολυάριθμα βραβεία και διακρίσεις όπως το βραβείο Meridiana του Ανδαλουσιανού Ινστιτούτου Γυναικών, τη δεύτερη θέση στα Βραβεία Ποίησης Adonais για το «Problemas de doblaje», το βραβείο κριτικών της Ανδαλουσίας για το «Transitory», το Βραβείο ποίησης «Γενιά του ’27» για το «La siesta de Epicuro». Το 2022 έλαβε το Εθνικό Βραβείο Ποίησης. Στα ελληνικά έχει κυκλοφορήσει το «Σύντροφοι του Ίκαρου» (1ο βραβείο Fray Luis de León) από τις εκδόσεις Γαβριηλίδης σε μετάφραση Άννας Ποθητού.

Sergio Ramirez (Μασατέπε, Νικαράγουα, 1942) είναι ο νικητής του Βραβείου Θερβάντες το 2017, νικητής του Βραβείου Μυθιστορήματος Alfaguara και του Βραβείου Μυθιστορήματος της Λατινικής Αμερικής José María Arguedas, που απονέμεται από την Casa de las Américas στην Αβάνα για το «Margarita, está lindala mar». Ανήκει στη γενιά των Λατινοαμερικανών συγγραφέων μετά το «μπουμ». Μετά από μια μακρά περίοδο εθελοντικής εξορίας στην Κόστα Ρίκα και τη Γερμανία, εγκατέλειψε προσωρινά τη λογοτεχνική του καριέρα για να ενταχθεί στην επανάσταση των Σαντινίστας που ανέτρεψε τη δικτατορία του τελευταίου Σομόζα.

Σε αυτά που έχει εκδώσει συγκαταλέγονται τα μυθιστορήματα «Sombras nada más», «Mil y una muertes», «El cielo llora por mí», «La fugitiva», «Adiós muchachos», «Castigo divino», που κέρδισε το βραβείο Dashiel Hammet στην Ισπανία και το «Un baile de máscaras», που κέρδισε το γαλλικό βραβείο Laure Batallon το 1998. Επίσης οι τόμοι διηγημάτων «Catalina y Catalina», «El reino animal» και το «Cuentos completos» (Alfaguara), με πρόλογο του Μάριο Μπενεντέτι, καθώς και το «Mentiras verdaderas» (δοκίμια για τη λογοτεχνική δημιουργία, 2001). Ο εκδοτικός οίκος Aguilar έχει εκδώσει το βιβλίο του με δοκίμια «Tambor olvidado». Στα ελληνικά κυκλοφορεί το βιβλίο «Ο Τονγκολέλε δεν ήξερε να χορεύει» από τις εκδόσεις Ίκαρος σε μετάφραση Μαρίας Παλαιολόγου.

Dasso Saldivar. Γεννήθηκε στο San Julián, Antioquia (Κολομβία). Ολοκλήρωσε το γυμνάσιο στο Liceo Antioqueño του Πανεπιστημίου της Antioquia, όπου ξεκίνησε τη νομική, αν και εγκατέλειψε αυτή την καριέρα όταν ταξίδεψε στη Μαδρίτη το 1975. Στο Πανεπιστήμιο Complutense της Μαδρίτης, σπούδασε Κοινωνιολογία και Πολιτικές Επιστήμες. Από την Ισπανία, παρακολούθησε με ενδιαφέρον τη μετάβαση από τη δικτατορία στη δημοκρατία και άσκησε την πολιτιστική δημοσιογραφία και τη λογοτεχνική κριτική σε διάφορα μέσα ενημέρωσης στην Ευρώπη και την Αμερική, καθώς και σε πολιτιστικά προγράμματα στην Ισπανική Τηλεόραση. Το 1981 κέρδισε το βραβείο Jauja για διηγήματα και το 2002 το κινεζικό υπουργείο Πολιτισμού του απένειμε το Εθνικό Βραβείο Ξένης Λογοτεχνικής Αριστείας για το βιβλίο του «García Márquez: The Journey to the Seed» (1997). Αυτή η βιογραφία του Κολομβιανού νικητή του βραβείου Νόμπελ μεταφράστηκε σε πολλές γλώσσες και έλαβε διεθνή αναγνώριση. Ο Σαλντιβάρ έχει εκδώσει επίσης τη συλλογή ποιημάτων «Φωνές της λάσπης», το βιβλίο δοκιμίων «ΧΙΧ του 20ου αιώνα» και είναι συγγραφέας και πρόλογος της ανθολογίας «Γράμματα στον Λουσίλιο ντε Σενέκα» (2018). Το πρώτο του μυθιστόρημα, «Οι Ήλιοι του Αμάλφι» (1914), αντανακλά τις εμπειρίες και τα συναισθήματά του στην ύπαιθρο και στη φάρμα του καφέ San Julián, όπου πέρασε την παιδική του ηλικία και την εφηβεία του.

Juan Villoro. Συγγραφέας, δημοσιογράφος και δραματουργός, γεννήθηκε στην Πόλη του Μεξικού το 1956. Υπήρξε καθηγητής στο UNAM (Εθνικό Αυτόνομο Πανεπιστήμιο του Μεξικού) και στα Πανεπιστήμια Γέιλ, Πρίνστον, Στάνφορντ και Πομπέου Φάμπρα της Βαρκελώνης, καθώς και στο Fundación de Nuevo Periodismo Iberoamericano, που ίδρυσε ο Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες.

Το 2012 κέρδισε το Βραβείο José Donoso και το 2018 το Βραβείο Manuel Rojas, που απονεμήθηκαν και τα δύο στη Χιλή. Στην Ισπανία έλαβε το βραβείο Herralde για το μυθιστόρημα Ο μάρτυρας (εκδ. Κουκκίδα, σε μετάφραση Ασπασίας Καμπύλη), στην Αργεντινή το Βραβείο ACE για το θεατρικό Filosofía de vida και στην Κούβα το Βραβείο José María Arguedas για το μυθιστόρημά του Ο ύφαλος (εκδ. Φιλύρα, σε μετάφραση Ασπασίας Καμπύλη). Το 2022, έλαβε το Βραβείο Gabo στη Μπογκοτά για το δημοσιογραφικό του έργο.Ο θεατρικός του μονόλογος Διάλεξη για τη βροχή (εκδ. Καστανιώτη, σε μετάφραση Κωνσταντίνου Παλαιολόγου) έχει ανέβει σε οκτώ χώρες. Στην Ελλάδα έχουν εκδοθεί επίσης το βιβλίο διηγημάτων «Οι ένοχοι» (εκδ. Κουκκίδα, σε μετάφραση Μαρίας Παλαιολόγου), το μυθιστόρημα «Η Γη της Μεγάλης Επαγγελίας» (εκδ. Καστανιώτη, σε μετάφραση Κωνσταντίνου Παλαιολόγου) και «Το άγριο βιβλίο» (εκδ. Carnívora, σε μετάφραση Χριστίνας Φιλήμονος).

Dolores Payas. Είναι συγγραφέας δικών της έργων και μεταφράστρια έργων άλλων. Γεννημένη στη Βαρκελώνη, έχει ζήσει στο Μεξικό, την Κίνα, τη Γαλλία και την Ελλάδα και το αγαπημένο της οικοσύστημα συνεχίζει να είναι η Βαβέλ. Εκπαιδεύτηκε στα οπτικοακουστικά, αλλά από το 2010 αφιερώθηκε μόνο στη λογοτεχνία, το αληθινό της πάθος. Έχει εκδώσει τρία μυθιστορήματα, ένα λογοτεχνικό δοκίμιο και ένα βιβλίο με ιστορίες. Έχει μεταφράσει τους Patrick Leigh Fermor, Somerset Maugham και Dickens. Το τελευταίο της μυθιστόρημα είναι το «Ultimate Love» (Círculo de Tiza, 2023). Η τελευταία της μετάφραση, «Δημόσια πάθη, ιδιωτικά συναισθήματα, Δημοσιογραφικά γραπτά, Τσαρλς Ντίκενς» (El Gatopardo, 2024). Κοσμοπολίτισσα και πολύγλωσση, η Payás αυτοπροσδιορίζεται ως λογοτεχνικός απάτρις και ζει μεταξύ Ελλάδας και Ισπανίας.

Maria Jose Solano. Με πτυχίο στην Ιστορία της Τέχνης από το Πανεπιστήμιο Κομπλουτένσε και μάστερ στην Πολιτιστική Διαχείριση από το Πανεπιστήμιο της Σαλαμάνκα, έχει διδάξει Πολιτιστική Κληρονομιά στη Σχολή Λεονάρντο ντα Βίντσι στη Σεβίλλη και στο Πανεπιστήμιο της Νεμπρίχα. Συγγραφέας των Una aventura griega (Debate 2023), Jerez (Tinta Blanca 2023) και La mujer que besó a Virgilio (Almuzara 2024), αυτή τη στιγμή ασκεί πολιτιστική δημοσιογραφία ως αρθρογράφος στο ABC Cultural και το Diario ABC, καθώς και στο FFD Magazine και Zendalibros.com, το ψηφιακό περιοδικό που συνίδρυσε μαζί με τον Αρτούρο Πέρεθ Ρεβέρτε. Συντονίζει τα podcast με συνεντεύξεις «Managerie» του ABC και το πρόγραμμα συνεντεύξεων του FFD. Είναι διευθύντρια του εργαστηρίου του Ιδρύματος Τέχνης και Ιστορίας Ferrer Dalmau (FFD) και συνδιευθύντρια του εκδοτικού οίκου Zenda-Edhasa.

Ο στόχος του φεστιβάλ είναι να χτίσει λογοτεχνικές και πολιτισμικές γέφυρες ανάμεσα στην Ελλάδα και τις χώρες της Ιβηρικής και της Λατινικής Αμερικής, να προβάλλει το έργο των συγγραφέων και να αποτελέσει σημείο συνάντησης των ανθρώπων που δραστηριοποιούνται στον κόσμο των γραμμάτων.

Υ.Γ Φέτος για πρώτη φορά ο Δήμος Λευκάδας δεν υποστήριξε τη διοργάνωση του φεστιβάλ ΛΕΑ παρόλο που αυτή τελεί υπό την αιγίδα της Α.Ε. της Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας, Κατερίνας Σακελλαροπούλου.